Wie kent het niet: het Oktoberfest in München, bij de locals beter bekend als ‘Die Wiesn’. Wiese = weide, en de plek waar het Oktoberfest gehouden wordt – de Theresienwiese – is dus een gigantische weide, midden in de stad. Van oudsher – namelijk sinds 1810 – vindt daar dit immense volksfeest plaats, en wel grotendeels in september. “Huh?” hoor ik je denken. Ja. In september. Vanwege het bekende ‘Münchner Sauwetter’ in oktober. Logisch toch?
Bron: eigen foto (LB)
We schrijven inmiddels 5 oktober: het Oktoberfest is weer klaar voor dit jaar.
“Es ist vollbracht!”
Eergisteren was alles weer achter de rug. Heel München haalt opgelucht adem. Ze zijn weer weg, die lallende en zuipende non-locals. En dan begint het opruimen van de tonnen vuilnis, de kots, de attracties, de biertenten, de gebroken liter-bierpullen, de alcohollijken.
Maar na twee jaren van totale Corona-rust was het dit jaar allemaal toch wat minder; minder bezoekers, minder gedruis, minder gevreet. Het enige wat wél meer werd, was de prijs. Alles was duurder dan ooit tevoren: een Maß (1 liter) bier kostte dit jaar bijvoorbeeld krap 14 euro (in 2017 was dat nog 11 euro), een halve gebraden kip (met niks erbij) zo’n 15 euro, en een gegrilde varkenspoot maar liefst 20 euro (maar ja, wie wil dat nou eten…).
Enfin. De laatste keer dat ik zelf op het Oktoberfest was, was in 2017. Alweer vijf jaar geleden dus. Omdat ik zo verbaasd, ja zelfs verbouwereerd, was over alles wat ik toen zag, heb ik daarover destijds een (foto)verslag geschreven. Dat verhaal wilde ik jullie dit jaar niet onthouden, dus bij deze.
Trachtenterror pur!
bron: eigen foto (LB)
Ik heb tien jaar in München gewoond (van 1997 tot 2007). En elk jaar zijn we wel een keer naar de Wiesn gegaan. Toen was het ook nog – enigszins – gezellig: je kon van alle kanten het feestgedruis inlopen, vond in elke tent of biergarten wel een plekje, waar je een kleine pul bier (een halve liter, toen bestonden die nog) bestelde en je meegebrachte Jause (snack) uitstalde op de houten tafel. Nu: niks meer van dat alles . Het is een zwaarbewaakt geheel van xxl-consumptie geworden.
bron: eigen foto (LB)
Al in de metro ernaartoe is het een massaal gebeuren. De mensen worden als vee de wagons ingeschoven, aangedrukt. Deuren dicht, karren maar. Dirndl aan Dirndl, Lederhose aan Lederhose. Hutjemutje wordt het feestvolk naar de slachtbank getransporteerd, via de smalle roltrappen naar buiten gerold, in drommen naar de hoofdingang. Daar wordt wederom gecontroleerd: tassen mogen niet mee naar binnen, de handtas mag hooguit een A5-je groot zijn. Is je tas groter, moet je ‘m maar leegmaken, alles in je zakken (of decolleté) proppen en/of in de bosjes gooien, anders kom je niet naar binnen. Velen – vooral mannen – worden gefouilleerd. Overal staat bewapende politie, die met liefde agressief tekeer gaat tegen protesterende bezoekers. Wat een lol.
bron: eigen foto’s (LB)
De oer-Müncheners mijden de hele happening inmiddels als de pest. Ze noemen het vol verachting ‘Trachtenterror’ (klederdrachtterreur) en ‘Bierleichenwiesn’ (bierlijkenweide). Beide benamingen kloppen. En er ‘klopt’ nog veel meer.
De ‘ergste’ dag van ’t jaar
Zaterdag 23 september 2017 was ook ik dus weer eens ter plaatse. Met een Münchener vriendin heb ik 5 uur lang ‘stocknüchtern’ het mensengewoel gadegeslagen. Ik weet niet meer hoe vaak ik “Waaaahnsinn!!” en “Niet normaal meer!” heb geroepen. Het Oktoberfest is namelijk verworden tot één groot, zwaarbewaakt, gewelddadig, vulgair comazuip- en copulatiefestijn. Carnaval is er niks bij. Blijkbaar was die zaterdag – de getallen nalezend – de ‘arrestatie-rijkste dag’ van de Wiesn’n 2017. Had ik het even getroffen.
Wat er allemaal gebeurt in die paar dagen tijd? Lees hier een greep uit de delicten .
bron: eigen foto (LB)
Op een gemiddelde dag zijn er zo’n 350.000 mensen. Het feest duurt ca. 16 dagen, dus dat maakt dik 5 miljoen (!) bezoekers, die met elkaar ca. 7 tot 8 miljoen liter bier nuttigen. Dat is dus circa 1,5 liter bier per persoon. Neem even het gegeven mee, dat heel veel van die bezoekers nog kinderen zijn (het is immers óók een gigantische kermis) en ook een hoop mensen zoals wij, die (bijna) niets drinken of die – zoals ik – geen bier lusten. Mag u rekenen, hoeveel de wél-bierdrinker werkelijk drinkt op een avond. De ‘echte’ Oktoberfestzuiper tankt dus zo’n 5 tot 6 liter weg. Ja. Echt. Een geoefende tapper tapt een Maßkrug in 1,5 seconde vol, een geoefende kelner (meestal vrouwelijk) kan 12, soms zelfs 14 van die literpullen in één keer wegbrengen: 6 in iedere hand geklemd en eentje erbovenop. Dát is pas krachtsport!
Een liter bier ( = ‘Maßkrug’) kost dit jaar 11 euro. In 14 gigantische biertenten (en 20 kleinere feesttenten) worden die en masse leeg gezopen. Ook alcoholvrij is duur: een liter simpel tafelwater kost al meer dan 9 euro. Meer getallen zien? Kijk op Münchenwiki. [EDIT: daar staat voor 2022 voor een Maß bier dezelfde prijs als in 2019, maar dat klopt dus voor geen meter; gemiddeld was de Maß €13,80 in 2022.]
bron: eigen foto (LB)
Redders in de alco-nood
Wat mij persoonlijk veel meer fascineert, is het gedrag van de mensen zelf. Wij posteren ons bovenaan de trap onder de Bavaria (het grote standbeeld dat over de Theresienwiese ‘waakt’). We zien mensen diezelfde trappen op en af zwalken (of vallen), een krioelend mierennest aan onze voeten, af- en aanrijdende nooddiensten. Die laatsten tellen we een uur lang: maar liefst 18 keer rijden ambulances de ‘verzorgingsstraat’ in om de bierlijken – of mensen die een bierpul op hun kop hebben gekregen – af te leveren of op te halen voor transport naar het ziekenhuis. De reddingswagens rijden zelfs dwars door het publiek heen (op de foto links zie je achterin, midden tussen de menigte nog een auto met zwaailichten). Je moet het maar kunnen. En durven. Wat een job.
bron: eigen foto (LB)
De bierlijkenweide
Er is een weitje, een schuine helling, naast het Bavaria-standbeeld, waar de zwaar gealcoholiseerden hun draaiende hoofden te rusten leggen. Ze zijn vaak zo ver heen dat je alles met ze kunt doen. Traditioneel wordt er gras geplukt en op de gezichten van de ‘slapenden’ gelegd: dan zien ze pas echt groen van de alcohol. Eddingstiften (liefst rode) komen er ook aan te pas: menigeen wordt wakker met een prachtige piemel op zijn voorhoofd getekend. Of nog erger: een hakenkruis.
bron: eigen foto (LB)
Degenen die echt te ver heen zijn, worden in een gele ‘doodskist’ – een brancard met een gele tent eromheen, zodat het bierlijk niet herkend wordt – afgevoerd naar de EHBO. Een paar ‘Sanitäter’ (EHBO’ers) kunnen het niet laten om af en toe een selfie te maken met hun vondelingen. Leuk toch, een foto van jezelf met de bewoner van zo’n tijdelijke alcotent? Mag natuurlijk absoluut niet. Als ik op – niet voldoende – slinkse wijze een foto van een selfie-makende reddingsdienstmedewerker maak, wordt hij behoorlijk pissig. Stel je voor dat iemand erachter komt dat je lol hebt met een tot aan coma toe gealcoholiseerde medemens… Gelukkig maakte ik me snel genoeg uit de voeten en moest hij dat ding blijven vasthouden.
bron: eigen foto (LB)
De Seksweide
Er is een nog veel interessantere weide: het seksveld. Lavelozen die geen idee meer hebben waar ze nu eigenlijk mee bezig zijn, liggen daar. Ze bewegen wel. En hoe. Het kruis werkt nog lang door, klaarblijkelijk. Onderaan de helling staan er groepen mannen te kijken wat anderen aan het doen zijn.
“Is dat nu een handtasje of is het haar slipje, daar om haar benen?”
“Nee, dat móét wel haar slipje zijn, moet je zien!”
Als een stel bonobo-apen copuleert de dronkenlap met zijn goed gevulde Dirndl. Een aantal ouwe mannetjes loopt – met de hand in de broek – tussen de lichamen door: even van dichtbij bekijken. Merkt toch niemand. Gratis porno, live ten tonele gevoerd. Ik ben verbaasd dat in die toestand zo menig paaltje toch dat puntje nog weet te vinden. Vast op de tast. De volgende dag weten de meesten niet eens meer wat ze uitgespookt hebben. En op wiens foto ze staan. Op de mijne bijvoorbeeld (vergeef mij; dit was onderdeel van mijn allesomvattende Oktoberfeststudie).
bron: eigen foto (LB)
De tent in!
In de late namiddag kom je de grote biertenten al niet meer in: wegens overbelasting gesloten. Te veel mensen op een heel klein stukje met glas en bier bezaaide aarde. Ik wil heel graag even een foto maken van de binnenkant van de Hofbräuzelt (de grootste tent op het terrein), maar de bewakers zijn onvermurwbaar. “Versuchen Sie es später. Keiner kommt jetzt rein. Nein, Sie auch nicht.”
Om een uur of 10 lukt het ineens wel. Blijkbaar zijn er nu voldoende bierlijken afgevoerd om een paar nuchteren naar binnen te kunnen laten. Ik weet hoe het eraan toegaat in de tenten (die helemaal geen tenten zijn, maar enorme hallen), maar ik ben elke keer weer onder de indruk van het gewoel, het enorme lawaai, de hitte en de alcohollucht. Dat mensen dat leuk vinden; ik kan er met de pet niet bij.
We worstelen ons door de tent heen, gauw door de achteruitgang weer naar buiten. Daar staan mannen tegen de hekken en in bierpullen te plassen. De vrouwen houden het netjes en wachten braaf in de rij voor één van de 1500 toiletten. Een meisje van een jaar of vijftien kotst voor onze voeten. “Sorry,” mompelt ze, “ik kon niet anders.” Haar vriendin, zeker niet ouder, vraagt of ik een sigaret voor haar heb. “Echt niet, jij bent veel te jong om te roken,” bijt ik haar toe. “Bitch,” bijt ze me op onvaste toon toe. Ze kukelt bijna om.
bron: eigen foto (LB)
Uiteindelijk heb ik het allemaal wel weer gezien. Mocht je als alcoholicus van de alcohol af willen, is een bezoekje aan het Oktoberfest misschien wel een heel goede therapie. Dan zie je pas écht wat alcohol met je hersenen doet. ‘Vorübergehend Hirntot’ (tijdelijk hersendood) is een goede beschrijving.
Mensen blijven rare beesten.
Even meekijken? Klik dan >> hier << voor een (eigen) video van de ‘Hofbräuzelt’ – Oktoberfest by night .
En als toetje nog een stapel foto’s van het gedruis:
(Bron alle foto’s: Lou Bartels)
