Nooit gebeurt er wérkelijk iets. Reclamezuilen werven ononderbroken voor producten die geen kip nodig heeft. “Kwaaie Pier uit Utrecht” schrijft een ingezonden brief om te klagen dat er alleen nog maar herhalingen van talkshows op tv te zien zijn. Want winterstop. En zomerstop. Beeldschermen en kranten zijn enkel nog bezig met inflatie en oorlog. En dat, terwijl rijke zakenlui schilderijen kopen ter waarde van een half ziekenhuis. Vanavond zullen we allemaal eenzaam zijn. En morgen vast ook.
Telefooncentrales werken op volle toeren, maar ondanks dat zijn er nauwelijks nog mensen die écht met elkaar praten. Aliens zouden op de parkeerplaats hierachter kunnen landen en niemand zou het merken. En bewakingscamera’s in shopping malls draaien dag in dat uit dezelfde film, waarin de sterren nooit sterven; het enige wat ze doen is de voortdurende herhaling van al hun acties overleven.
Maar gebeuren doet er nog steeds niets. Helemaal niets.
De naald keert altijd weer terug naar het begin van de plaat.
En we doen allemaal gewoon weer mee, net als voorheen.
En we zullen allemaal eenzaam zijn vanavond. En morgen ook.
