bron: pixabay.com 2421248
‘Jess, ik ken je niet zo. You can stand any setback,’ schreef een lieve vriend op mijn tijdlijn. Hij reageerde op mijn tegenvallers die ik online had gedeeld. Hij heeft gelijk. Ik ken mezelf zo ook niet.
Tijdens mijn Londen-avonturen had ik het boek Het leven werkt Inside Out van Michael Neill bij me. In Londen baalde ik ervan dat ik een zelfhulpboek had meegenomen, dus downloadde ik een thriller en las die.
Thuis gekomen, tijdens mijn eerste rustige weekend na alle perikelen, begon ik wel aan het boek van Neill. Toen ik het las, wist ik waarom ik het had meegenomen en waarom ik dat boek juist wél in Londen had moeten lezen. Het had me er doorheen kunnen helpen. Het had me kunnen herinneren aan iets wat ik een groot deel van mijn aardse bestaan heb gehad; een aantal ‘basisprincipes’ die het leven zoveel makkelijker maken.
In Londen liet ik me echter leiden door wat anderen van mij en mijn hele reilen en zeilen vonden. Een tweetal mensen in het bijzonder. Twee mensen die de afgelopen jaren op de een of andere manier onder mijn huid zijn gekropen en dan niet op een positieve manier.
Want, ondanks dat ze amper reageerden op mijn berichten dat ik niet naar huis kon, dacht ik te weten welke ellende er boven mijn hoofd hing als ik hen weer zou zien.
Ik wist vanzelfsprekend allang welk gemopper er op dat moment al over mij werd geuit, terwijl ik nog steeds vast zat in Londen.
Ik dacht ook te weten hoe slecht ze over mij dachten, over hoe moeilijk ik het hen maakte, over dat ik geen rekening met hen hield.
Dáárdoor liet ik mijn emoties de overhand krijgen. Vond ik mijzelf juist moeilijk en onsolidair. En kon ik ook niet genieten van die extra dagen in Londen. Ik kon er niet meer bovenuit stijgen om te zien dat het is zoals het is. En dat dat oké is.
Die opmerking van die lieve vriend, in combinatie met het lezen van het boek, liet me realiseren dat die twee mensen niet zelf onder mijn huid zijn gekropen, maar dat ik hen dat heb láten doen. Ik realiseerde me dat ik me niet rot voelde door mijn omstandigheden, of door wat anderen van mij zouden denken of zeggen, maar enkel en alleen door mijn eigen gedachten. Gedachten die een emotie als schaduw werpen.
Daarom hier nog een gedachte:
Met slechts één nieuwe gedachte kun jij je hele leven veranderen.
Die laatste zin komt ook uit het boek van Michael Neill (Het leven werkt Inside Out) en is ontstaan uit de stroming ‘De 3 Principes’ (grondlegger: Sydney Banks). In Nederland werkt Eline Sluys hier bijvoorbeeld mee. Ook wijlen Dr. Wayne Dyer zegt de zin “You’re only one thought away from changing your life” in zijn film The Shift.
