Of in een kist, een mand, gerold in een wade, als het maar van afbreekbaar materiaal is en daarmee geschikt voor een natuurbegraafplaats. Ooit. Voor alle duidelijkheid. Niet dat ik nu al de behoefte voel om de eeuwige jachtvelden onveilig te maken met mijn resten op een bezemsteel. Nee, alsjeblieft zeg, hopelijk duurt dat nog een hele poos.
Ik las een artikel over epigenetica. Huh, wat?! Precies, ook míjn reactie. Epigenetica betekent letterlijk ‘rondom het DNA’. Het is de wetenschap dat genen als zodanig in- en uitgeschakeld kunnen worden door omgevingsfactoren en leefstijl. Het idee dat veroudering voortkomt uit genetische mutaties in ons DNA staat hiermee op losse schroeven. Het is verlies aan informatie, waardoor cellen het DNA niet meer kunnen lezen. Deze schade blijkt omkeerbaar.
Joehoe…goed nieuws voor velen wellicht: de cellen kunnen gereset worden! Onderzoekers zijn er namelijk in geslaagd oude en blinde muizen hun gezichtsvermogen terug te geven. Wat fijn, geen brildragende of overal tegenaan botsende muizen meer. Nou ja fijn, mijn hart wordt niet blij van dierproeven. Prima hoor als mensen zich daarvoor willen lenen – proefkonijn al dan niet tegen een vergoeding – een ieders eigen keus. Maar onschuldige dieren daarvoor gebruiken? Nee, bah!
Ik dwaal af.
Epigenetica dus.
Ons lichaam bezit een reservekopie van onze jeugd. Deze kan geactiveerd worden, waardoor het verjongingsproces van start gaat. Vanuit mijn moeders kant kom ik uit een sterk geslacht. Zij is 92 geworden, oma 98 en een broer van granny 102. Met moeders ben ik op zijn 102e verjaardag geweest. Bijzonder, een heldere geest in een langzaam afbrokkelend omhulsel. Had hij misschien 117 jaar willen worden, vraag ik me af. Dat is namelijk waar we op afstevenen: de biologische klok kan mogelijk met maar liefst 15 jaar worden teruggedraaid.
Er zit een mits aan; alleen gezond levende mensen komen in aanmerking voor deze reset. De bourgondiërs onder ons doen niet mee. Het zorgstelsel is al overbelast genoeg. Ik val er buiten want tja, wijntje, biertje, vette hap af en toe afgewisseld met vega snacks, dat laatste dan weer wel. En trouwens, ik ben ook best hartstikke sportief. Maar los daarvan vind ik het een naargeestig vooruitzicht. We zijn al met teveel op onze planeet. En wat te denken van de commercie als zij euri ruiken ? Dat het alleen de rijken der aarde gegeven is.
Daarom…
Op tijd de urn in!
Maar er zijn nog meer opties. Cryomeren bijvoorbeeld, vriesdrogen tot er een poeder overblijft dat vervolgens tot compost vergaat. Of resomeren waarbij het lichaam wordt opgelost in een vloeistof. Helaas geen bad gevuld met Roku gin, denk eerder aan kaliumhydroxide. Beide technieken zijn milieuvriendelijk, duurzaam en ruimtebesparend.
Ach, wat een keuzestress…
Enfin, ik neem nog een wijntje, of twee of drie.
Chin-chin! Op het leven en de sterfelijkheid!
Askokers (bron: eigen foto (LW))
