“This is a true story of seven strangers, picked to live in a house, work together and have their lives taped, to find out what happens, when people stop being polite and start getting real”.
Als je dezelfde leeftijd heb als ik, weet je meteen waar het over gaat: The Real World. Een van de eerste real-life series ooit, uitgezonden door MTV. Ik vermoed dat mijn reallife-tv verslaving toen is begonnen. Bedankt MTV!
Gevolg: ik kijk bijna alles. Van het gezapige Boer zoekt Vrouw tot het ranzige Temptation Island.
Verveeld scrollend door Spotify kwam ik laatst een podcast tegen met de voor mij spannende titel “Hoe oké is Reality TV”. De maakster probeert te doorgronden waarom deze programma’s zo populair zijn, maar ook waarom zij het zelf zo leuk vindt om ernaar te kijken. Ik heb een soortgelijk dilemma. Het is mijn guilty pleasure, maar waar ligt de grens?
Programmamakers kunnen wel proberen een ethisch verantwoord programma te maken, maar in hoeverre is dat mogelijk? Want stel je toch eens voor dat het er in Big Brother vreedzaam aan toegaat! Dat kon misschien in het eerste seizoen, maar inmiddels niet meer. De regie heeft daarom een flinke vinger in de pap. Als het even saai is worden er in de achterkamertjes vileine verhaallijnen bedacht die het weer wat juicier maken.
Fast forward naar mijn huidige verslaving: Een Jaar Van Je Leven. Oftewel: hashtag EJVJL. Naast de reguliere uitzendingen is er ook de livestream die je 24/7 kunt bekijken. Natuurlijk wordt er heftig getwitterd door de kijkers. Ook ik laat me regelmatig verleiden tot het geven van commentaar. Ik hou ervan om te twitteren als ik tv kijk, want ik vind het leuk om mijn ergernis te delen, maar dit is echt next level shit. Ik vraag me dan ook vaak af wie gekker zijn: die mensen in de loods of de mensen thuis die de godganse dag toekijken hoe andere mensen slapen, opstaan, douchen, sporten, ruzie maken, de liefde bedrijven, kortom: leven. Ik denk dat het er bij beiden een behoorlijk steekje los zit.
Voor de normale mensen onder ons een korte uitleg. In Een Jaar Van Je Leven gaan 40 mensen een jaar lang samenwonen in een loods. Aan het einde van het jaar wacht voor één persoon een miljoen euro. Theoretisch, want je weet dat er twists and turns gaan komen om te voorkomen dat John de Mol dat miljoen moet uitkeren. John is niet gek.
Het is nu een half jaar later. Het aantal bewoners is geslonken tot 21 en de teller staat op ruim negen ton. In het begin waren de bewoners nog erg zuinig op dat miljoen. Maar langzaam maar zeker worden ze verleid om leuke dingen met het bedrag te doen. Niet iedereen is het daar mee eens, wat de nodige irritaties veroorzaakt. Leuk voor de kijkers!
Ik maak mezelf graag wijs dat ik het psychologische aspect interessant vindt. Het is intrigerend om te zien hoe mensen die in het begin wenselijk gedrag vertonen in de loop van de tijd steeds meer zichzelf worden. Hoe groepjes ontstaan en weer uit elkaar vallen. Hoe de dynamiek verandert als een deelnemer vertrekt. Maar wie houd ik eigenlijk voor de gek, ik kijk voor de ellende! Ik ga heel goed op de ruzies en de machtsverhoudingen. Ik geniet van het achterbakse gedrag en het smeden van plannetjes. Als het einddoel een grote geldprijs is, gaan mensen over lijken.
Natuurlijk gebeurt er veel in zo’n loods, vooral als er alcohol in het spel is. Zo zagen we hoe schreeuwlelijk Wanda na een lang voorspel en ontkennen (“Wij zijn alleen maar maatjes!”) alsnog in bed belandde met Jasper. Iedereen weet het, maar mevrouw denkt nog steeds dat als ze het programma verlaat, haar 8-jarige relatie intact is.
En dan speelt er ook een heuse love triangle. Maar absoluut géén threesome. Saillant detail: het zijn drie mensen op leeftijd. Dat is weer eens wat anders dan hitsige jongeren! Het middelpunt van dit liefdesdrama is de nuchtere 64-jarige Jan Willem uit het oosten van het land. Deze man doet heel de dag niets anders dan op de bank zitten en commentaar leveren op alles en iedereen. Elke tirade sluit hij af met: “Maar maakt mij niet uit hoor, ik vind het goed!” – om 5 minuten later precies dezelfde klaagzang wéér af te steken.
Sluit mensen een jaar op en zelfs de man die je normaal gesproken mijdt als de pest, wordt ineens aantrekkelijk. Neem Esther. Zij is – naar eigen zeggen – een eigenzinnige vrouw die naar rechts gaat als iedereen links afslaat. Maar liefde maakt blind, dus inmiddels is zij veranderd in een volgzaam, verliefd weekdiertje. Naar aandacht hengelend heeft zij inmiddels al breiend het plaatsje naast JW ingenomen op de bank.
En dan heb je nog de flirterige Mexicaanse Eunice die heel de dag door de loods dwarrelt. Ze yogaat, balletdanst en fitnesst dat het een lust is. En tussendoor werkt ze aan haar persoonlijke geestelijke ontwikkeling. Vreemd genoeg heeft deze sprankelende vrouw óók JW op het oog en de oude zemelaar is niet ongevoelig voor haar avances. Dus op een dronken avond zijn ze samen in een donker hoekje beland en hebben ze stoute dingen gedaan. Als Esther dat zou weten, breekt WO3 uit in de loods, want Esther háát Eunice.
Het is heel slecht, maar op Twitter wacht iedereen hijgend van verwachting tot dit geheim eindelijk uitkomt. Evil Betty heeft het overgenomen en ik heb al diverse scenario’s bedacht hoe het nieuws bij Esther terecht kan komen. Ze zijn stuk voor stuk briljant.
Misschien is er nog een vacature vrij bij de regie?
Bel me, John!
bron: pixabay.com 2031021 + eigen toevoeging
