Vrijheid is een zeer belangrijke waarde voor me.
Waarden sturen alles wat je zegt en doet, vaak heel onbewust. Waarden zijn de dingen die belangrijk voor je zijn. En dat, wat je rationeel kunt bedenken, is het vaak juist níét. Waarden blijken uit je handelen, uit je humeur, uit je beslissingen.
Vrijheid is dus zo’n hele belangrijke, zo niet dé belangrijkste waarde voor mij. Ik heb hem zelfs benoemd in mijn sollicitatiegesprek eind vorig jaar en toch ben ik aangenomen.
Het is waar: ik word ontzettend vrij gelaten. En wat dat betreft, heb ik het erg getroffen met mijn nieuwe baas.
Maar toch. Hoe vrij ben je werkelijk?
Als we een weekendje weg gaan, kom ik daar achter. Op de heenweg voel ik alle verplichtingen en alle rollen van me afvallen. Drie dagen lang ben ik geheel ontspannen en volledig mezelf. Mijn lief vraagt zich ergens tijdens die drie dagen nog af: “Hoe kan het toch dat we op vakantie zo ontspannen zijn? We hadden ook gewoon in de tuin kunnen gaan zitten. En dat was dan toch anders geweest.”
Dat klopt. Thuis, in de tuin, gaan al die rollen en verplichtingen gewoon door. Alle dingen die moeten, liggen op armlengte afstand op je te wachten.
Hier, in de Ardennen, hebben we alleen de hoogst noodzakelijke zaken bij ons. Internet werkt nauwelijks. Je kunt hier niets anders doen dan niets doen. Wu wei.
Ik vind de persoon die ik in zulke situaties ineens word, echt ontzettend leuk. Ze lijkt heel erg op de persoon die ik ooit was, vér voordat vanaf 2013 mijn hele leven op zijn kop werd gezet.
DIE persoon kon blijkbaar heel goed echte vrijheid ervaren, ondanks alle verplichtingen en rollen.
DEZE persoon moet daar voor op vakantie. Kan ik dat weer terug pakken? Ik denk het wel.
Als we terug naar huis rijden, voel ik langzaam maar zeker alle rollen en verplichtingen zich weer melden. Ik zie het bij mijn lief ook gebeuren. Hij loopt weer te vitten en ik loop weer te haasten om alle klussen gedaan te krijgen.
Ik voel me weer partner, dochter, vriendin, dierenverzorger, werknemer, huissloof en ook: degene die altijd alles regelt en uitzoekt, degene die alles oplost, degene die klaar staat en luistert, en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Rollen, die ik zelf ooit opgepakt heb. Ik heb het zelf laten gebeuren.
Waarom? Omdat hersens dat soort ‘veilige’ kaders erg prettig vindt.
Het is aan mij om mezelf niet langer te identificeren met die rollen. Vooral ook omdat veel van die rollen helemaal geen rollen zijn, maar slechts vaardigheden. En ook omdat er maar één rol is die daadwerkelijk belangrijk is: mezelf zijn.
Als ik al het andere kan loslaten, zal ik weer vrij zijn.
Dan heb ik geen vakantie meer nodig.
Dan is er alleen nog Vrijheid.
Bron: pixabay.com 591576
