Er is heel wat gaande op de spiriberg bij Malaga. Natuurlijk hangen Joy en Dani de irritante troetelduifjes uit, maar er is ook een nieuwe liefdesmatch! Ilidio, de vriend van Joy heeft zijn slag geslagen en Elise binnengehengeld. Dus zij gaat niet naar huis, maar blijft nog even om hun relatie ’te onderzoeken’. Tja, als het universum het zo geregeld heeft, moet je er iets mee doen, hè! Joy vindt het niet raar, integendeel. Hij is hartstikke blij, ja zelfs een beetje emotioneel. Een voordeel van het bezitten van meerdere huizen is dat Joy het nieuwe setje er eentje aan kan bieden, zodat ze daar in alle rust kunnen verblijven.
Mensen kunnen zich identificeren als man, vrouw of iets daartussenin, maar Joy identificeert zich als een spirituele ondernemer. En omdat hij dat te pas en te onpas wil uitdragen, geeft hij Dani een boeddha cadeau die zijn vingers in de oren steekt. Ondernemers zijn namelijk eigenwijs en luisteren naar niemand. Hij geeft haar ook een boekje waarin ze elke dag kan noteren waar ze dankbaar voor is. Dani omschrijft zichzelf als een botte, nuchtere boer, maar zelfs zij kan dit niet anders dan héél schattig vinden.
Natuurlijk moet ook Dani vragen hoe hij zíjn toekomst ziet. Wij hebben dat al vijf keer gehoord, maar vooruit: Unique Stays, retreats, een community, permacultuur, hondencentrum, eigen scholen om de volgende generatie te educaten, een mooie vrouw, kinderen voor zijn 27ste en in camper van Malaga naar Bali. Klaar. En dat moet allemaal binnen vijf jaar gerealiseerd zijn. Ik stel voor dat ze over vijf jaar een follow-up uitzending maken om te checken of al dat ‘manifesteren’ echt werkt, Joy!
Geen liefde in Thailand, want gisteren op de weg terug naar Hua Hin was de spanning om te snijden in de auto en Martijn tast nog steeds volledig in het duister over de reden. Hij heeft er zelfs niet van geslapen. Tamara zegt dat het kwam door de lange dag, de hitte en honger. Maar ja, zoals het vaker gaat met vrouwen, een beetje porren en alle grote en kleine ergernissen stromen eruit. Eerlijk is eerlijk, deze tsunami is zelfs voor mij moeilijk te volgen. Ik heb het dus even puntsgewijs samengevat, want zelfs na 3 keer terugspoelen begrijp ik nog steeds niet wat nu écht het probleem is.
- Ze had honger, ze had maar 4 happen rijst gegeten gedurende de hele dag. Ze hadden kunnen eten in het park, maar ja, het was zo warm, dan heb je geen zin om te eten toch?
(Ik kan altijd eten, honger is honger, lijkt me) - Tijdens het uitje had Martijn gezegd dat hij nog moest werken die avond, dus hij kon niet met haar gaan eten en had haar daarom een leuke plek aangeraden met live muziek.
(Niet slim Martijn, je kunt die vrouw niet alleen op pad sturen in een vreemd land) - Het was een hele drukke dag.
(Ja, en?) - Ze heeft het best naar haar zin in Hua Hin.
(Je mag niet liegen, Tamara) - Nee, natuurlijk straalt ze niet, maar hij doet dat toch ook niet!?
(Nooit de bal terugkaatsen Tamara!) - Ze is immers niet in Heerlen, ze is in Thailand!
(OK, daar valt geen speld tussen te krijgen) - “Stuur me dan naar huis, zeg gewoon dat je me naar huis stuurt!”
(Passief Agressief Slachtoffergedrag)
Helaas. Zelfs dit lijstje helpt niet. Ik laat even mijn psychologie van de koude grond erop los, want volgens mij is het best simpel. Pas toen ze zeker wist dat ze kankervrij was, is ze naar Thailand gereisd. Die emoties zijn nog nauwelijks verwerkt als ze na een lange vermoeiende reis terecht komt in een snikheet land bij een man die nauwelijks tijd vrij kan maken voor haar. En op dag twee, als ze tijdens de lange trip terug naar Hua Hin een beetje tot rust komt, is daar ineens het besef: waar ben ik in hemelsnaam terecht gekomen? Waarom vond ik dit een goed idee en waarom juist nu? Die man is het niet, dit land is het niet en shit wat is het hier heet. En als klap op de vuurpijl moest ze ook nog alleen gaan eten!
En zo eindigt een verhaal dat zó veelbelovend begon, plotsklaps in een Koude Oorlog. Tamara pakt haar spullen en vertrekt. Zonder afscheid te nemen loopt ze straal langs hem heen met haar koffer en Martijn kijkt demonstratief de andere kant op.
En ik? Ik ben flabbergasted.
Bron: eigen creatie (BK)
— Wordt vervolgd! Ja, echt —
