Bron: eigen creatie (BK)
Terwijl Walter achterstallige onderhoudswerkzaamheden verricht op zijn terrein, staat Corina in de keuken te peinzen. Want dat verjagen van de negatieve energie gisteren was dan misschien in theorie wel mooi daar bij het knapperende vuur, maar na een nachtje slapen ziet de wereld er weer heel anders uit. Alle ingrediënten waren aanwezig voor romantiek, maar helaas is er niets gebeurd. Ze weet het nu zeker: Walter vertoont vluchtgedrag. En dat werd haar pijnlijk duidelijk na het debacle met Alexandra. Dat uitgerekend zíj dat gedrag blootgelegd heeft, is ironisch! Corina vermoedt dat hij haar meer ziet als een cliënt en niet als een potentiële geliefde. Het heeft even geduurd, maar fijn dat het kwartje eindelijk gevallen is, meid!
Net als de andere vrouwen probeert Corina alsnog zijn gedrag te verklaren. Volgens haar is Walter emotioneel onbereikbaar en laat hij haar simpelweg niet toe. Ik snap dat ze allebei heel graag willen weten waarom het ook bij hun twee niet uitloopt op liefde, maar als cynische buitenstaander is het eigenlijk niet zo moeilijk te verklaren.
Er is helemaal niets mis met Walter, op een paar rare kronkels na. Uiteindelijk is het gewoon een simpele vent. Hij heeft alleen op het eerste gezicht geen seksuele behoefte bij haar, geen kriebels in zijn buik. Het is vriendschap en daar blijft het bij.
Gelukkig beseft Corina dat ze alsnog iets heel bijzonders heeft gevonden op het spiri-landgoed: de liefde voor zichzelf. En dat is uiteindelijk het allerbelangrijkste.
Hun afscheid is dan ook wel wat andere koek dan de exit van Alexandra gisteren. Geen gekibbel, geen verwijten, niets van dat alles. Ze dansen op de klanken van Randy Newman “you’ve got a friend in me” van Randy Newman en daarna laden ze de bus in. Corina vertrekt en laat Walter alleen achter.
And just like that is er een einde gekomen aan het avontuur in Frankrijk. Finito.
Nooit meer chakra’s, energetische sessies , 8 seconden knuffels, geouwehoer over tantra, speelkwartiertjes en ook nooit meer die irritante krijsende pauw. Ik zou het bijna gaan missen.
Bijna, hè.
— Zou ’t nog vervolgd worden? Vast wel! —
