Martijn zit weer op zijn vaste plek aan de lange tafel, pal onder de ventilator. Simone besluit een dappere stap te zetten en vraagt hem hoe hij nu over haar denkt. Dat feestje van gisteren was leuk, maar buiten dat hebben ze nog niet écht met elkaar gepraat, hun contact blijft een beetje oppervlakkig. Martijn spreekt de legendarische woorden: “Je voelt het of je voelt het niet. Je hebt een klik of je hebt niet”.
Dat zegt wel weer genoeg, hè. Maar goed, Simone is een vrouw, dus ze is van plan zich vast te klampen aan ieder sprankje hoop. Ze denkt echt dat hij geïnteresseerd is in haar en andersom is dat ook het geval. Toch vindt ze dat die extra stap van hem moet komen. Ik denk dat ze lang kan wachten. Martijn is op dit moment een emotioneel wrak, hij heeft zichzelf een beetje leren kennen de laatste weken en dat moet hij intern verwerken.
Simone besluit om de dweil te pakken na dit gesprek en te gaan helpen met de schoonmaak om zo haar betrokkenheid bij de zaak te tonen. Wellicht is dit de weg naar Martijns hart? Helaas, zo zit hij niet in elkaar. Ondanks alle raakvlakken voelt hij niet de behoefte om haar te bespringen. Oh jee, another one bites the dust! Ga je koffers maar pakken, Simone!
Martijn blijft Martijn, hij houdt deze boodschap zoals gewoonlijk nog even voor zich. Maar dan kent hij Simone nog niet. Die is vastbesloten antwoorden op haar vragen te krijgen. Onder het genot van een lekker stuk appeltaart met slagroom (ineens zin in!) legt ze hem wederom het vuur aan de schenen. Ze merkt dat hij een ‘gesloten’ houding aanneemt en wil eindelijk weten waar ze aan toe is. Hij bewondert haar openheid en interesse in hem, maar hij krijgt de onvermijdelijke afwijzing niet over zijn lippen.
Leermomentje, Martijn: als je een schot voor open doel krijgt, knal hem er dan gewoon in! Maar nee, hij besluit een schijnbeweging te maken door over de heerlijke appeltaart te beginnen. Helaas voor hem laat ze zich niet al te lang afleiden en gaat gewoon door met haar ondervraging. Het mag niet baten, Martijn heeft tijd nodig en geeft pas uitsluitsel als hij er klaar voor is.
Pas ‘s avonds vindt hij dan eindelijk de moed om haar apart te nemen en te vertellen dat ook zij het niet is voor hem. Inmiddels vindt Simone het allemaal allang best, het leven gaat gewoon door, toch? En zo mag ook de laatste vrouw haar koffer pakken en vertrekken zonder de hoofdprijs. Gelukkig wordt zij wél uitgezwaaid.
Bron: eigen creatie (BK)
— Wordt nog wel een keer vervolgd —
