Bron: eigen creatie (BK)
De allerlaatste aflevering is aangebroken!
Ik zou bijna emotioneel worden.
Walter is alleen achtergebleven met de luidruchtige pauw. Terugkijkend op dit avontuur herinnert hij zich de emoties, het dansen in de tuin, het schreeuwen op de toren. Kortom: alle gekke, leuke, speelse dingen die er zijn gebeurd.
Het blijkt dat hij toch in staat is geweest om de dames voor zichzelf te houden, want zijn compagnon heeft er weinig van meegekregen. Had hij die man maar voorgesteld, dan had een van de vrouwen misschien toch een man op kunnen duikelen (disclaimer: geen idee of die man een relatie heeft, ik liet me even meeslepen in mijn enthousiasme).
Gelukkig is Walter ook blij zonder een vrouw aan zijn zijde. Maar als er iemand op zijn pad komt, heeft hij een voorwaarde: (of, om in Walter-lingo te blijven: hij heeft een wens) ze moet er wel een beetje leuk uitzien. Hij is er namelijk achter gekomen dat hij een fijn uiterlijk heel belangrijk vindt. Sterker: dat staat met stip op nummer 1.
Mooi Walter, dank voor dit inzicht. Je zonnevlecht zal tevreden zijn.
PS: ik ben stikbenieuwd of de reünie aangenaam voor hem gaat zijn als “zijn” vrouwen hem confronteren met die uitspraak!
Joy en Dani liggen nog in bed en mijmeren over die rare maar ook mooie dingen die ze hebben meegemaakt. Het afscheid is nabij en er moet natuurlijk nog even geknuffeld worden. Dani vraagt wat de status is en hij noemt het T-woord. Trouwen? Doe ‘ns effe rustig, Joy! Gelukkig trekken ze bij en houden het op vriendje en vriendinnetje.
Dani vertrekt, maar zie die verliefde vrouw maar eens tegen te houden. Die is waarschijnlijk over een week weer terug. Benieuwd of ze het gaan redden. Time will tell!
Martijn gaat even langs bij zijn vriend, die blijkbaar tegenover hem woont, om deze periode te evalueren. Gaandeweg het gesprek wordt er iets duidelijk: deze kale mijnheer die te pas en te onpas opduikt is niet echt een hele goede vriend! Ik vond hun conversaties altijd nogal… gespeeld, dus nu weten we waarom! Die man is gewoon aangewezen als extern persoon, waarmee Martijn evaluatiegesprekjes mee moest houden.
Productie: Heb je hier een goede vriend die het niet erg vindt om af en toe gefilmd te worden? Dat is leuk, kun je aan hem vertellen hoe je ervaringen zijn met de dames en zo.
Martijn: Nee eigenlijk niet.
Productie: Echt niet? En die kale man daar? Die komt toch af en toe langs voor een biertje?
Martijn: Ja, dat klopt. Maar ik heb eigenlijk met niemand echt een diepe relatie, dus een vriend zou ik hem niet willen noemen.
Productie: Misschien leuk om het toch te vragen.
En zo geschiedde.
Maar goed, onder het genot van een biertje vertelt Martijn aan zijn nieuwe beste vriend dat hij er op dit moment niet voor openstaat om een relatie aan te gaan, hij heeft het veel te druk met de zaak en hij kan zijn aandacht niet zo goed verdelen. Laat ik nu zomaar denken dat hij die zaak desnoods twee keer per week dichtgooit als hij de juiste vrouw tegenkomt!
Hij komt nog even terug op de dagen die hij met Tamara heeft doorgebracht. Hij begrijpt nog steeds niet waar het mis ging. Wij ook niet, Martijn, ik verwacht toch echt een goed antwoord tijdens de reünie!
Een vervelende karaktertrek van hem is wel heel erg pijnlijk aan het licht gekomen: hij is niet zo van het vragen stellen. Dus al die informatie die hij van die vrouwen heeft, kwam hij te weten via anderen die schijnbaar wél belangstelling toonden. Goed inzicht, Martijn. Ga ook daar maar eens aan werken!
Bij het besef dat deze emotionele rollercoaster eindelijk voorbij is, laat hij zijn emoties even gaan en plengt een traantje. Of hij zweet nog erger dan normaal, dat kan ook. Al met al sluit hij deze periode af met dubbele gevoelens, maar hij is blij en opgelucht dat het voorbij is. Komt de liefde snel, is het goed, maar ook zonder liefde redt hij het wel.
Laten we deze serie afsluiten met het nummer wat momenteel bovenin mijn favorietenlijstje staat in Spotify: Release me van Agnes. Ik heb mezelf deze week betrapt op een stiekem dansje tijdens het wandelen. Speels, hè! Dat heeft die verdomde Walter dan toch voor elkaar gekregen…
Wordt niet meer vervolgd, helaas. Of misschien wel, nog één keertje. Later, na de reünie. Wie weet!
