Er gebeurt helemaal niks!
Al jaren is het loonverschil tussen mannen en vrouwen een kwestie en wat gebeurt er? Noppes, nada, niente. Hoeveel stroomstootjes hebben bedrijven nog nodig om iets te ondernemen ten faveure van hun vrouwelijke werknemers? Misschien wordt het tijd de druk wat op te voeren. Ik pleit voor inzet van een taser om het motorische en zintuiglijke zenuwstelsel wakker te schudden. Of, nog beter, wees zelf de taser, jij of ik, samen? Vrouwen én mannen verenigd.
Ik bedenk nu ineens dat genderneutraliteit heel erg kan bijdragen aan het oplossen van de loonongelijkheid. Geen onderscheid meer tussen de diverse seksen, op geen enkel vlak. Voilà, hoe simpel. En hoe eng ook, maar dat is een andere kwestie…
Tot het zover is, hoop ik op meer inbreng en steun van mannen in de discussies. Dat mis ik. Het gemis is misschien onzichtbaar zichtbaarder op de werkvloer. Vooral niet praten over wat je verdient.
In mijn werkzame jaren op de aftersales van Lips propellers, bleef mijn salaris ook achter bij mijn mannelijke collegae. ‘Eerst maar eens een cursus Hydrauliek en Pneumatiek volgen en dan komt het wel goed’, aldus mijn baas. Hellup! Wat weet ik van de kracht van vloeistof? Genoeg als het over champagne gaat. Verder wordt het even schakelen want ik denk aan heel andersoortige erupties. Dat terzijde.
Op de MTS in Den Bosch was het commentaar van een medestudent: ‘Waar heb jij die cursus voor nodig als je in de keuken staat?’
Voor de duidelijkheid, dit gaat niet over een eeuw geleden, hè.
Enfin, ik studeerde me suf en kreeg bijles, maar slaagde niet. Logica is soms een dingetje. Bij mij dan.
En laten we wel wezen, in naam en inhoud gelijke functies zijn in realiteit vaak helemaal niet zo gelijk. Het verschil wordt gemaakt door de werknemer en haar/zijn passie voor product en bedrijf. Dat mag mijns inziens best in een bonus op de bankrekening tot uitdrukking komen.
Terug naar wat nu belangrijk is. Voorbij het punt van oeverloze gesprekken. Geef op de werkvloer onderling openheid van zaken en als de loonverschillen echt niet verdedigbaar zijn, trek aan de bel bij je leidinggevende. Of word desnoods zelf die leidinggevende. Alhoewel… Onlangs was ik in het Royal Delft museum De Porceleyne Fles. In de shop op het eind verkochten ze onder andere delfts-blauwe borden met de tekst:
“Women are Simply too Nice for the Top. Or too Scared really, Scared they Might not be liked. power demands a Certain Mentality: the King of the Jungle is the Lion, not the Hamster. I’ve got Nothing against hamsters, mind you; they’re sweet little creatures. But unfortunately Sweetness and Leadership Seldom go Together.”
Bron: eigen foto (LW), gemaakt in het Royal Delft museum ‘De Porceleyne Fles’ (in de brochure op pagina 37).
Geen idee wie de schrijver is, maar vast een man, denk ik. Of werkt het voor ons vrouwen daadwerkelijk zo? Zijn wij die hamsters? In dat geval zou ik maar gaan discuswerpen met het ding.
En anders…
Op de barricades. Vermorzel en passant ook die glazen plafonds en gebruik de gruzelementen voor het dichten van de kloof.
Hoezo, er gebeurt helemaal niks?
Er gebeurt van alles!
bron: pixabay.com 2730344
