“Al die zoektochten naar het ons innerlijke zelf. Het “moeten” bewijzen dat we toch echt alles kunnen, alles doen, alles durven. Nou moe…”
De molen
De dokter kijkt haar aan en zegt: “Nee, mevrouw. Ik heb helaas geen goed nieuws…”
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Balansdag
Misschien moet ik me eens minder gaan aantrekken wat anderen van mijn functioneren vinden. Misschien moet ik eens bij anderen op de wip springen?
Vlindertjes
“Ach gut… verliefd. Kalverliefde? Zo pril, zo jong, zo vertederend. Er wordt heftig heen en weer ge-appt: “ik hou van je – ik mis je zoooo – kan niet zonder je – voor altijd” gepaard gaande met ontelbare hartjes en lieve smileys.”
No Botox
En wéér wordt het half vier. Met een imposante dreun verlaat ik de kroeg: daar waar eerst de terrasdeuren wijd uitnodigend open stonden, hebben ze er alvast onopvallend eentje dichtgedaan.
Dag twee
“En in de dagen erna lees ik jouw naam en zie je gezicht. Waar ik tot voorheen geen weet had van jouw bestaan, ben je dichterbij dan ooit.”
Over watertrappelen en negativiteit
Watertrappelen is overleven. Dat doen we elke dag. Totdat we dood gaan. Vol energie en glimlachend volg ik de klok en verdeel mijn energie al watertrappelend over de mij gegeven tijd.
Help! Mijn man is geen klusser…
Erger dan een man die wel klusser is, is een man die eigenlijk geen klusser is. En dat ook zelf weet, maar dan tóch gaat klussen.
Keep your nose in your own face
“Schat, we gaan scheiden!”
Schat, net thuis van een zware werkdag, verslikt zich bijna in een aardappel en kijkt me verbaasd aan.
“Zegt men,” voeg ik eraan toe.
Dat nog wel [gastblog]
Gastblog door Annemarie Reuver:
“Ik probeer – zoals elke ochtend – mezelf compleet weg te camoufleren met een klekje uit een verweerd tubetje en poets mijn tanden. Dat nog wel.”