Gisteren stonden er een heleboel Amsterdammers voor uw deur. Positief, respectvol een laatste eerbetoon. Ze zongen zelfs voor u. Ik hoop dat u ervan heeft genoten. En excuses voor mijn collega’s van HoeMannenDenken. Ze kunnen zich duidelijk niet in u verplaatsen.
Mama (Afl. 24): Rust of onrust
Telefoon op zondagavond, net voordat ik naar binnen wil gaan bij een feestelijke première. “Spreek ik met de dochter van mevrouw T?” Allerlei doemgedachten gaan door mijn hoofd. Ik baal van de timing. Ik ben bang dat mijn bijzondere avond afgebroken moet worden. Ik bedenk allerlei scenario’s wat er gebeurd kan zijn en wanneer ik […]
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Dierenliefde
Op mijn Airbnb-adres in Glasgow blijkt dat ik mijn kamer moet delen met twee kittens. Bij aankomst vlieg ik de verbouwereerde verhuurder om zijn hals en roep: “You make me so happy!” Dat de kittens de volgende dag op mijn slaapplek geplast hebben doet niet af aan de vreugde die ik voel bij de aanblik van jonge dieren.
Back to school: Pretstudies
‘Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid’. Kies exact, dat werd mij in de jaren 90 al verteld toen ik mijn eindexamenvakken moest gaan kiezen op de middelbare school. Maar ik vond exacte vakken helemaal niet leuk en was veel beter in alle andere vakken. Eigenlijk wilde ik altijd al danseres worden maar dat had ik op mijn tiende al uit mijn hoofd gezet omdat ik goed kon leren en ‘als je goed kunt leren dan ga je naar de universiteit’, zei de stem van mijn ouders. Ik heb wiskunde en economie dan maar in mijn pakket gehouden maar inmiddels zou je mij een verzamelaar van pretstudies kunnen noemen.
Mama (Afl. 23): Zomer
Mensen vragen mij vaak hoe ik die verschrikkelijke periode met mama toch goed ben doorgekomen zonder er zelf psychisch aan onderdoor te gaan. Ik denk dat ik daar mijn eigen manier voor heb. Ik heb mijn gevoel nooit willen wegdrukken omdat ik weet dat niemand daar beter van wordt. Maar soms neem ik wel duidelijk afstand van mama en kies ik voor mezelf.
Mens, het ligt echt aan jou
Maar jij roept nu wel heel hard dat ik iets fout doe vanwege mijn huidskleur. Waar ben je mee bezig? Je somt een aantal nare incidenten op die totaal los van elkaar staan en probeert daarmee aan te tonen dat er structureel iets mis is met de witte Nederlander. WTF?!!!
Mama (Afl. 22): Mannen en in herhaling vallen
Vanmorgen kwam ik dit gedichtje van Michiel Geurtse op twitter tegen. Het raakte me. Met mama is communiceren namelijk ook moeilijk: soms maakt ze hele zinnen, soms brabbelt ze onverstaanbaar. Soms geeft ze ineens vloeiend antwoord op een vraag, de andere keer kijkt ze je alleen maar verdwaasd aan als je vraagt of ze koffie of thee wil.
Zaad doneren, spijt?
Ik kan me heel goed voorstellen dat het een onbevredigend gevoel geeft om niet te weten waar je vandaan komt. Ik vraag me alleen wel af of het zoveel goed doet om contact op te nemen met iemand die daar helemaal niet op zit te wachten.
De Cito-toets bij het jeugdjournaal – Mijn brief aan Lisette van den Beld
Beste Lisette van den Beld, Ik las jouw brief als reactie op het jeugdjournaal item over de Cito-toets. Ook onder mijn vrienden veelvuldig gedeeld. Meteen denk ik aan een toespraak van een niet-Nederlander die ik ooit hoorde op een netwerkbijeenkomst: “In Nederland moet alles gemiddeld zijn. Alles is oké, maar niks is uitmuntend”. Wij als […]
De Bedelaar
Het engeltje op mijn schouder begint meteen te ratelen: “Waarom ga je er meteen vanuit dat het een dakloze is? Hij had nog een lief hondje bij zich ook! En wat dan nog als het een dakloze is? Alsof hij dan geen recht heeft op een vriendelijk woord!”
Mama (21): Mijn trouwjurk in een film
“Aan de ene kant ben ik blij dat ik de trouwjurk nog eens kan gebruiken, zo’n jurk ligt tenslotte ook alleen maar op zolder. Aan de andere kant merk ik dat ik ook heel bang ben dat er iets met de jurk gebeurt…”
Get back in shape (3): Uiterlijk
“Als ik heel eerlijk ben, heb ik mezelf nooit echt mooi gevonden. […] Ik ben bang dat ik het niet van huis uit mee heb gekregen om jezelf aantrekkelijk te mogen vinden.”
Mama (20): Nieuw leven en erfelijkheid
Ik ben ooit begonnen met mijn mama-blogs omdat ik wilde laten weten hoe het echt is om een demente moeder te hebben, maar ook omdat ik mij niet meer wilde schamen. Ik schaam me inmiddels niet meer en doordat ik niks meer vreemd vind durf ik zelfs meer. Toch blijft er één vraag die ik soms krijg waar ik grote moeite mee blijf houden: ‘Ben je niet bang dat jij ook dement wordt?’
Get back in shape (2)
De volgende ochtend meteen weer een kickbokstraining? Iets vertelt me dat ik het niet moet doen maar ik doe het toch. Een andere school want ik mag nog steeds niet bij mijn favoriet. De vloer is te koud aan mijn blote voeten. De warming up gaat goed maar dan voel ik mijn enkel op slot gaan. Ok niet trappen met mijn rechterbeen dus. De vrouw met wie ik een zak deel probeert me nog te motiveren maar frustratie alom. Ik voel mijn oude polsblessure ook opspelen en ik kan niks anders dan heel hard met links mijn frustratie proberen kwijt te raken.
Wie van de drie?
Hoe verlegen ik ook soms kan zijn, als ik contact wil met iemand dan neem ik contact op en dan maakt het niks uit hoe lang ik diegene niet gezien heb of wat er verder tussen ons gebeurd is. Toch zijn er drie mannen die diepe indruk op me gemaakt hebben, maar die ik nooit meer heb kunnen vinden.