Langzaamaan begonnen wij dezelfde zombie-achtige trekjes te vertonen. Schuifelend naar het ontbijt, schuifelend naar de gereserveerde strandstoel, schuifelend naar de lunch, schuifelend naar het snackstandje. En ‘s avonds op de hakjes naar het buffet. Vakantie! Not.
Klaar met die verkiezingen
Ik ben helemaal klaar met de verkiezingen. Echt. Helemaal 100% klaar. De discussies, de meningsverschillen, het links/rechts gekissebis… Tenenkrommend.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Ik Vertrek!
Een van de redenen dat ik “Ik Vertrek” zo’n fijn programma vind, is Twitter. Samen tv kijken (i.p.v. schelden) is werkelijk hilarisch. Dat vileine platform is uitgevonden voor Ik Vertrek (en het Songfestival).
Carnaval, ik mis je zo…
Ik mis ‘mijn’ carnaval zo zeer… En wie ook zwaar teleurgesteld is, is mijn eigen carnaval-hatende Fries, die nu niet 4 heerlijke dagen lang in zijn vrouwloze bubbel kan bivakkeren.
Social Media is (heel vaak) echt verschrikkelijk
Social media is soms echt de hel. Niet alleen voor ouwe mutsen zoals ik. Ook voor jongeren. Die maken tegenwoordig massaal gebruik van Telegram. En wat daar allemaal in gebeurt, is next level batshit crazy. Ik kom superlatieven te kort.
Stelletje kleuters
Zwagermans “dor hout” uitspraak was inmiddels wat aan het verstoffen, dus – tadaa! – daar verscheen ze weer in mijn inmiddels zorgvuldig dichtgetimmerde timeline. Zij is als een vies zilvervisje: ze wurmt zich door de kleinste gaten en kieren.
Goed nieuws!!
2021 is hier! Het enige jaar dat je niet positief wilt beginnen. Maar ik doe het toch. Dat deed ik in 2020 namelijk ook al: vol optimisme stapte ik het jaar in. Maar toch ook een beetje terughoudend. Achteraf gezien terecht. Toch had 2020 ook een boel goede dingen.
Oud & Nieuw met een vreemde eend
Die term “trollenleger” die in je in je bio staat (correctie: stond), kom ik regelmatig tegen. Het schijnt dat je wel eens in discussie gaat met iemand die een te links standpunt inneemt. En als bij toverslag verschijnt dan ineens jouw leger.
Muizenissen
“Morgen ga je gif halen!” siste ik. Ik ben best een dierenvriend, mits ze aaibaar zijn en hun plaats kennen. En de plaats van muizen is buiten. Binnen hebben ze niets te zoeken.
Haathippies en reaguurders
Het verhaal van Senne is hartverscheurend. Hoe reageer je daar in hemelsnaam op? Tip: don’t be like Ronald. Want Ronald vind het “heel vervelend voor het meisje, maar…. “. Oh, die verschrikkelijke maar!
Podcasts om te smullen
Nee mensen, ik kijk níét heel de dag naar RealLife tv. Echt niet. Ik heb een leven, oké? Ik werk, ik kook en ik wandel. En tijdens dat wandelen luister ik graag naar podcasts. Podcasts zijn tof.
Het wakkere Whatsappgroepje van Willem E.
Willem, Famke, Frans en consorten beramen dingen. Bespreken is uit. Nadenken ook.
Hoera voor Youtube! (Nou ja, meestal dan)
De gebruiksaanwijzing was bijbel-dik en ik was de draad op bladzijde 1 al kwijt. Opgeven is altijd een optie voor mij, dus ik schoof het lockerding opzij en ging iets anders doen. Over een jaartje of zo nog maar een keer proberen.
Open einde
De meeste conversaties zijn de moeite van het afluisteren niet waard. Waarom zou je in hemelsnaam al je luisterenergie verspillen aan vermoeiende prietpraat? Maar: sommige terrasgesprekken zijn om te smullen!
Klussen met vallen en opstaan
Ik viel naar voren en slaakte een harde kreet. De koffie schoot met flinke snelheid uit het kopje; recht in mijn gezicht én op het laminaat. En toen… moest de trap opnieuw geverfd worden.