En zoals ’t altijd gaat als ik opruim: total chaos. Er is geen structuur en ik ren van hort naar her. Toen keek ik om me heen en was teleurgesteld. Mijn woonkamer leek nog steeds op een warzone. Opruimen zit simpelweg niet in mijn DNA.
Januari: nieuwjaarsblues
Ik probeer echt om de positieve kant van het leven te zien. Sterker nog: ik geniet zelfs met volle teugen. Maar ik krijg de indruk dat ik omringd ben door mensen waar een aantal steekjes los zitten. En als ze niet lichtelijk van het padje zijn, zijn ze boos.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Kersttradities zijn (toch niet) stom
Weet je wat het probleem is met kersttradities? Als ze ophouden, mis je ze, hoezeer je ze ook hebt vervloekt. Bij ons thuis verliep de kerst volgens een vast draaiboek. Exact een week voor Kerstmis werd de boom versierd. Op kerstavond gingen we naar de kerk.
Hoe ‘woke’ bent u?
Toen ik vorige week de voetballer Mendes Moreira zag, die met pijn in zijn ogen vertelde wat voor verwensingen er vanaf de tribune in zijn richting waren geslingerd, kon ik wel janken. Gelukkig waren de reacties over het algemeen hartverwarmend, maar dat is lang niet altijd het geval.
Stof voor carnaval! Ik doe het ermee
Met carnaval praat, lach, dans en zing je met iedereen, van de burgemeester tot de putjesschepper. Er is geen sprake van hiërarchie of ongelijkheid. En vooral in deze barre tijden is het fijn om dat een dag of vier per jaar mee te mogen maken.
Okonomiyaki, ja! (receptvideo met extra’s)
Als liefhebster van real-life tv moest ik even wennen aan ‘Terrace House, boys & girls in the city’. Maar de recepten die in die serie voorbijkomen, zijn bijna té fijn. Die mensen draaien de lekkerste en mooist uitziende maaltijden in elkaar.
Pardon, mevrouw? Wáár moet ik heen?
“Dus bij de rotonde rechtsaf?” vroeg ze.
Ah, ik mocht weer.
“Ja. Bij de rotonde rechtsaf. En dan de eerste links”.
Ze deed haar mond open. Ik had me dan wel voorgenomen geduldig te zijn, maar ook ik heb mijn grenzen.
Boze bruine vrouw!
Het wordt in deze tijden steeds moeilijker om neutraal te zijn. Ik ben met alle liefde Zwitserland. Maar door al die ophitserij in de media en al dat gedraai van de politiek wordt dat steeds moeilijker. Dus nu ben ik boos. Een boze bruine vrouw.
Spontaan? Bah!
Ik wilde Chateau Meiland mijden als de pest. Maar ik sprak mezelf streng toe en heb toch maar een keer gekeken. Ik snap dat mensen het leuk vinden, maar die Martien zit zó in mijn allergische ruimte, ik kan het gewoon niet.
Oh Greta, laat je niet piepelen?
Negatief side effect als een jong persoon als Greta zich met zoveel passie inzet voor een goede zaak: social media. De mensen die het allemaal beter weten. De ontkenners, de moddergooiers, de afbranders, de populisten, de mauwers, de zeveraars en de eikels.
Proef me, slurp me, (s)maak me (Soto Ayam)
Dit is zó lekker… Om je vingers (en de rest) bij af te likken. Je moet even werken om tot een hoogtepunt te komen, maar dan… Slurpen maar!
Mijn favo boer van Boer zoekt Vrouw!
Stel je toch eens voor dat Annemieke he-le-maal losgaat met de mannen die haar hart willen veroveren? Ik zie het al helemaal voor me. Ongetwijfeld denkt ze: drie gewillige mannen tot mijn beschikking, hier ga ik eens even voor de volle 100% van genieten!
Jurkje! (Bestelverslaving)
Gaandeweg heb ik dus een passie ontwikkeld voor online shoppen. Ik heb nul geduld, maar ik kan uren doorbrengen achter mijn schermpje, op zoek naar de volgende aankoop. Alles bestel ik online, echt álles. Van kleding tot schoenen, tot een gasfornuis.
Pisnicht
Ik haat dat woordje ‘maar’. Want dan weet je meteen dat er iets beledigends of doms gaat volgen. De geïnterviewde man had op zich niets tegen homo’s, maar hij had ook liever niet dat ze in zijn buurt woonden. Say what??
Boerka. Probleem?
Ik hoorde de twee boerka’s dragende dames praten. Het waren jonge stemmen met een Eindhovens accent. Ik was geïntrigeerd. Waarom zouden die twee jonge meiden zich letterlijk afsluiten voor de buitenwereld?