“Ik word heen en weer geslingerd tussen mijn hart en verstand. Mijn hart vertelt me dat je de meest fantastische vrouw bent, die ik ooit heb ontmoet. Maar mijn verstand zegt tegelijkertijd dat er in jouw leven nauwelijks ruimte is om onze relatie vorm te kunnen geven…”
De annulering
“Mevrouw, gaat het een beetje?” klinkt het bezorgd aan de andere kant van de lijn. “Jawel, het gaat wel, maar mijn vakantie is net ook al geannuleerd,” probeer ik licht gegeneerd een enigszins neutrale verklaring voor mijn moment van zwakte te vinden.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Een glasvezel-relatie is de toekomst!
“Wat bent U in vredesnaam aan het doen?” Verbaasd kijk ik naar een onbekende man, die in mijn voortuin een enorme kuil aan het graven is. “Mevrouw, ik leg een glasvezelkabel voor u aan!” Maar… Ik wíl helemaal geen glasvezel!
Een platonische vriendin
“Wat vindt Cor er eigenlijk van?” informeer ik voorzichtig.
“Hij beschouwt haar als een platonische vriendin. En hij snapt totaal niet waar ik me druk over maak.”
“Dan is er toch niets aan de hand?”
“Ammehoela!”
De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest
Als hypochonder probeerde mijn vader op alle mogelijk manieren zijn angst voor ernstige ziekten te beheersen. Tot hij écht ziek werd. Toen was de angst ineens weg.
Een teken van dood
“Het zou het fijn zijn als je straks vanuit het hiernamaals op de een of andere manier een teken van leven zou kunnen geven. Zodat ik weet, dat je er op de een of andere manier nog bent.” “Geen teken van leven, maar een teken van dood,” verbetert mijn oma glimlachend.
Persoonlijke hygiëne
De man van mijn vriendin wil ineens niet meer douchen voor het slapen gaan. En nu stinkt hij. Mysterieus… “Maar het is opgelost, hoor,” lacht ze stralend. “Hij begon er zelf over. Gisterenavond lagen we in bed, en toen vroeg hij of hij even met me kon praten…”
De sterrenromantiek van Derksens kaars
Vanwege Johans bekentenis zelf mijn interpretatie van romantiek flink heb moeten bijstellen. Zwijmelen bij kaarslicht is voorgoed verleden tijd geworden. Weg romantiek! En al die ‘vallende sterren’ maken het er ook niet beter op.
Assertiviteitscursus
Mijn moeder gaat met haar ex-vriend op vakantie. Als vrienden, meer niet. En na enige ‘correctieve maatregelen’ luistert hij ook nog als de beste naar haar orders.
Mijn bucketlist
Je zou op je bucketlist natuurlijk ook slechts ‘wensen’ vermelden die inmiddels al lang en breed in vervulling zijn gegaan. Of gebeurtenissen die voorheen een onuitwisbare indruk hebben achtergelaten. Dan heb je aan het eind een geheel vervulde lijst!
Alles is retro (Caravanblog nr. zoveel)
“Wááát? Dacht hij serieus dat je maar 33 jaar was?” Mijn moeders verbazing is groot. Te groot. “Ja hoor, dat zei hij echt. Drieëndertig jaar!” bevestig ik, nu licht beledigd. Ik mag dan retro zijn, maar ik mag er nog wezen.
Avonturiers (zoals ik), die ongezien een caravan kopen
“Dus de vorige eigenaar had verzwegen dat die caravan eigenlijk zo lek als een mandje is? Wat een vuile pleurisstreek!” De potentiële koper van mijn miskoopcaravan prikt met een vinger dwars door het kleddernatte, poreuze plafond. Lek(ker dan)…
De kassa rinkelt al voordat je afrekent!
Blijkbaar is de prijs op ’t schap niet langer de prijs bij de kassa. In de tussentijd kan er van alles gebeuren. Er zit maar één ding op: héél snel winkelen. Want anders rinkelt de kassa al voordat je er goed en wel bent.
Onderduiken in een camper (of toch maar een kelder?)
Zodra de oorlog tussen Rusland en Oekraïne zich naar de rest van Europa dreigt uit te breiden, zullen mijn ex en zijn vriendin zich in veiligheid brengen door naar Spanje te vluchten. Bij nader inzien blijven wij toch maar thuis.
Bereid om te vechten voor je vaderland? Echt niet!
“We hebben voor de zekerheid onze spullen alvast ingepakt. Mocht er hier ook oorlog uitbreken, dan vluchten we zo snel mogelijk en rijden we meteen door naar Spanje.” Aha. Vluchten, in plaats van vechten voor je vaderland.