“Cor is er vandoor…” jammert mijn moeder aan de telefoon. “Hè? Dat is vreemd. Jullie waren al jaren samen! Misschien zaten jullie tijdens de Coronacrisis een beetje teveel op elkaars lip? Dat kan soms flinke irritaties geven.”
Een Corona-streep door Online Dating
“Heb je nog lege kratjes om in te leveren?” vraagt hij dan. “Nee, alleen maar lege dagen…,” mompel ik. Na het pinnen sjouw ik zelf mijn boodschappen naar binnen. Rudi poetst met een vies gezicht het pinapparaat schoon.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Online party’s zijn zo slecht nog niet
Zaterdagavond klinkt er harde muziek uit mijn dochters kamer. Het feest is overduidelijk begonnen.
“Mam, we zijn binnen op de party in Ibiza! Het is superleuk! Kom eens kijken?” Nieuwsgierig vlieg ik naar boven.
Privé sanitair
Onthutst staar ik naar het chemische toilet. Het zitvlak oogt zo klein, dat ik vrees klem te komen zitten zodra ik op de bril neerplof. Stel je voor dat mijn billen vacuüm worden gezogen?
Thuisonderwijs: de leraar als rots in de branding
De volgende ochtend om 9 uur hoor ik in onze woonkamer mijn zoon alweer gezellig met een van zijn leraren babbelen, terwijl ik nog onder de douche sta. Haastig kleed ik me aan. “Lekker gedoucht?” informeert de leraar in kwestie luchtig.
Help!
Sinds we in quarantaine zijn, is het gedaan met alle rust. Zowel de huistelefoon als mijn mobiel staan de hele dag roodgloeiend. Ik voel me een ware crisismanager in het epicentrum van alle onrust.
Alledaags geluk
Zonder uitleg begreep ik wat mijn oma eigenlijk bedoelde. Opa’s laatste dagen moesten hele gewone, gelukkige dagen worden. Geluk wordt geduid met kleine, alledaagse dingen. Daar hoort zoiets groots en allesomvattends als de dood niet bij.
Coronaverhalen – Over oorlog en wachtrijen
Ineens bedacht ik me dat er een kans bestaat dat ik later mijn kleinkinderen verhalen over de Coronacrisis zou vertellen. Hoe ik dan met trots zou vertellen over de mensen, die met gevaar voor eigen leven dag en nacht klaarstonden om anderen te redden.
Het jawoord
Over de hoofden van alle elkaar opzij duwende leerlingen in de gang heen, vroeg hij verkering aan mij. Ik geloof niet dat hij mijn naam kende, maar dat gaf toen nog helemaal niets. Aarzelend zei ik: “Ja…”
Gratis hotelzeep en een prijzig Coronavirus
Ik zette de mandjes met zeep op zolder. Je wist maar nooit of ze ooit nog van pas zouden komen voor een of andere romantische bestemming. Maar voor iets minder romantisch’ als het #Coronavirus zijn ze ook geschikt.
Hier, heb je een paar aandelen! #Cadeautje
Laatst kreeg ik zomaar een ‘cadeautje’; een paar ‘aandelen’ in de vorm van een aangekocht stukje softwarebedrijf. Daaruit zou ik dan over een tijdje een passief inkomen kunnen genereren. Maar ik heb veel liever gewoon een plant. Of een bos korenbloemen.
Prinsessenwensen
Nadat ze zichzelf tot prinses verkozen en alle resterende Playmobil poppetjes nog eens nauwkeurig bekeken had, kwam ze tot de conclusie dat de poetsvrouw toch eigenlijk wel het meeste op mama leek.
Tot Sint-Juttemis duurt te lang
In het interview adviseert stadsdichter Jesse Laport jongeren om niet te snel carrière te willen maken. Er wordt tegenwoordig teveel van jongeren verwacht, in veel te weinig tijd. Wijlen auteur en poëet Frans Vogel had het daar ook al over.
Mannentandartsen; soms behoorlijk pijnlijk
Een tandartsbezoek is dubbel pijn lijden. Het boren tijdens de behandeling gaat altijd gepaard met het vullen van gaten uit mijn verleden. En nu ben ik niet alleen de pijn zat, maar ook het geneuzel over mijn ex.
Echte liefde is (was) mooi
Gisteren was ik op visite bij een vriend die zijn vrouw verloren heeft. Ze was zijn grote liefde. Hij is onbeschrijfelijk verdrietig en vertelt. In hun gezamenlijke biografie staan prachtige verhalen over echte liefde. Slechts een spatie waren ze altijd van elkaar verwijderd.