Over zijn schouder riep hij vol trots: “Mooi ding, hè? Jongens, Oom Aad groet U allen!”
Hij stak zijn hand op en verdween alweer uit ’t gezichtsveld.
“Aparte man,” zuchtte mijn moeder. “Je weet echt nóóit wat je aan hem hebt.”
“Ach,” verdedigde mijn vader hem, “zolang hij dat zelf maar weet.”
Woensdagavond Stierenavond!
“Ik geloof niet dat het wat tussen ons zal worden,” twijfelt mijn moeder hardop over haar nieuwe date. “Ik vind ‘m toch een beetje vreemd… Ik weet niet wat het is, maar hij stuurt steeds van die rare berichten.”
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Een gevulde envelop voor het nieuwe jaar
Zorgen om de overbuurjongen maken dat zelfs de politie op tweede kerstdag komt checken of hij nog leeft. Gelukkig is het aan- en uitgaande licht in zijn woning toch nog steeds weer een teken van hoop en leven…
De donkere kant van Matthijs van Nieuwkerk in de lichtstad
Wat doet Matthijs van Nieuwkerk eigenlijk tegenwoordig? Beetje rondzwerven? Juist! Perfecte setting voor een nieuw programma met Franse Chansons, vol verwarmende empathie, verkleumde hondjes en vuur in een olievat. Non… Je ne regrette rien…
Hoe minder je bezit, hoe rijker je bent
Zoon ziet me meubels slepen. “Wat ben jij nou weer aan het doen?” “Aan ’t ontspullen!” roep ik enthousiast over mijn schouder. “’t Is maar waar je zin in hebt… Maar zo te zien word je er heel gelukkig van!”
Liefde via twee verschillende fietsroutes
“Ik houd anders nog steeds van jou, hoor,” glipt er onverwachts uit mijn mond. Het is even stil. “Wist je dat dit werkelijk de eerste keer is, dat je tegen me zegt, dat je van mij houdt?” zegt mijn ex zachtjes. “Terwijl ik zelf toch vaak genoeg mijn liefde voor jou heb uitgesproken…”
Hunkerend verlangen doet groeien
Terwijl ik mijn nieuwe kunstacademie-imago zorgvuldig probeerde vorm te geven met zelfontworpen, maar vooral ondraagbare kledingstukken, idiote kapsels en schoenen die eruit zagen als een paar mislukte Sinterklaassurprises, was Wies gewoon Wies.
Een vacuüm tussen verleden en toekomst
Bestaanszekerheid is voor veel mensen onbereikbaar geworden. Zij bevinden zich in zo’n vacuüm tussen verleden en toekomst. Niet alleen de eerste levensbehoeftes, maar ook hun toekomst zal straks opnieuw moeten worden aangeschaft.
Hartverwarmend onderkoeld
“Een tegen eenzaamheid, dat is toch die campagne tegen eenzaamheid onder ouderen, waarbij die staatssecretaris, hoe heet ie, Van Ooijen als sociale robot wordt ingezet?” “Ja die. Nou, ze hebben dus ook een website. Hier, moet je eens horen…”
De vleesvervanger (de geest is gewillig, maar…)
Trots deelde ik thuis mijn ouders mede, dat ik vegetariër was geworden. “Weet je dat wel zeker?” twijfelde mijn vader. “Je bent nog zo jong en je zit eigenlijk nog in de groei…”
“Ik weet het héél zeker,” benadrukte ik, met de wijsheid van mijn 17-jarige, kersverse, vega vriendje verankerd in mijn hoofd.
Een luisterend oor kan van levensbelang zijn
Als ik mijn zus een paar dagen later weer spreek, vertelt ze verdrietig dat ze te laat was om de eenzame dame nog een bloemetje te brengen, want ze was inmiddels aan haar complicaties gestorven. “Waarom? Wat ging er mis? Dit is toch een standaard operatie?”
Onderbroekenlol
“Mááám,” reageert mijn dochter vanuit haar kamer, “je gaat toch niet zonder onderbroek naar buiten?! Dat is echt totally awkward!”
“Waarom niet? Ik heb toch een nachthemd aan? Niemand, die het ziet.”
De kans om een partner te vinden die bij je past
“Gatsie, ik kreeg net zo’n video-call van Piet!” “Hoi, ma. Wie is Piet? Ik ken helemaal geen Piet?” begroet ik mijn moeder door de telefoon. “Ik ook niet. Ik heb hem gisteren op een dating-site gevonden. Hij belde net, maar hij was vergeten zijn kunstgebit in te doen.”
Liefde op een spiekbriefje (ik ben – du bist – she is)
“Ik word heen en weer geslingerd tussen mijn hart en verstand. Mijn hart vertelt me dat je de meest fantastische vrouw bent, die ik ooit heb ontmoet. Maar mijn verstand zegt tegelijkertijd dat er in jouw leven nauwelijks ruimte is om onze relatie vorm te kunnen geven…”
De annulering
“Mevrouw, gaat het een beetje?” klinkt het bezorgd aan de andere kant van de lijn. “Jawel, het gaat wel, maar mijn vakantie is net ook al geannuleerd,” probeer ik licht gegeneerd een enigszins neutrale verklaring voor mijn moment van zwakte te vinden.