Haar nieuwe vriend stelde zich niet voor, maar presenteerde zijn nieuwe aanwinst; mijn moeder. “Kom schat, zeg eens tok!” zei hij tegen mijn moeder. Waarna ik meteen dacht dat deze man best wel eens de ware voor haar zou kunnen zijn.
“Mevrouw, even proeven?”
Ik denk even na over verleiding. Verleid worden is toch een kwestie van de juiste dosering. Beslist niet teveel, maar ook niet te weinig. Het luistert eigenlijk heel nauw. Ook in de liefde. Een lenige flirt vraagt toch om wat behendigheid.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
All-Inclusive
De all-inclusive vakantie die de kinderen hebben geboekt, is, ondanks dat we in hetzelfde vakantiehuis vertoeven, een stuk luxer dan mijn eenvoudige accommodatie zonder extra service. Nauwelijks heb ik tijd voor mezelf.
Zwiep
’s Avonds, wanneer mijn kinderen slapen, zit ik meestal nog even achter de computer. De laatste tijd drukken Zwiep en de donkere nacht zich iedere avond gelijktijdig tegen mijn raam aan. We kunnen het goed vinden samen. De nacht, Zwiep en ik. Ik mijmer wat, schrijf soms iets op. De nacht begluurt nerveuze vleermuizen in de achtertuin en Zwiep volgt alles met half dichtgeknepen ogen.
Pas de Deux
Vanuit mijn auto kijk ik naar de voorstelling van de prima ballerina die danst met vuilcontainers. Kaarsrecht, met vederlichte sierlijke pasjes huppelt ze rond de vuilniswagen.
Vacature vol verlangens
Haar leven heeft ze zelf al ingevuld. Ze is ondernemer van haar eigen leven. En net zoals bij een goed lopend bedrijf, wil je het ondernemersrisico zo laag mogelijk houden. Natuurlijk zit je niet te wachten op een man die je doet wankelen, vervolgens je hart in de uitverkoop gooit en jouw zorgvuldig opgebouwde stabiele leven naar een onherstelbaar faillissement helpt.
Ruimer wonen
De buurman geeft mijn moeder een hand. “Dat is vast je zus!” zegt hij er snel bij.
“Nee hoor, mijn zus is er nog niet, dat is mijn moeder” leg ik hem uit.
“Zo, zo, jij ziet er nog jong uit!” wendt hij zich tot mijn moeder. Mijn moeder straalt.
“Je ziet er zelf ook wel aardig uit, zeker voor jouw leeftijd!” reageert ze ontspannen.
Mijn verjaardagscadeau
Vol verbazing zakt mijn mond open. Mijn vriendinnen hebben meegeluisterd en haasten zich naar het raam. Beneden in de donkere nacht staat een glinsterende zwarte limousine. Een jongeman in een onberispelijk pak kijkt als een ware Romeo omhoog. In zijn handen heeft hij een fles champagne.
Emancipatie
Om onze – door hem benadrukte – gelijkwaardigheid te vergroten, hadden we onze fiets in dezelfde kleur geschilderd en had hij zijn bagagedrager eraf gesloopt. Ik hoefde toch niet achterop. Terwijl hij trapte tegen het establishment, trapte ik zelf mijn fiets vooruit.
“Wij mannen”
“Mam, jij zegt dat papa niet kan klussen, maar dat valt best wel mee, hoor!” zegt hij vol trots. Ik kijk nog eens goed naar de foto. Ik ontdek dat de kas aan de gevel van het huis is geplakt. Tegen de ramen van de slaapkamer. Het is een vreemd gezicht.
Bosrit met oma – over de zorg(en)
Wanneer ik mijn lieve, maar dementerende oma ’s avonds weer terugbreng, vraagt een verzorgster of ik haar op bed wil leggen. De verzorgsters zijn lief en toegewijd, maar helaas slechts met zijn tweeën. En er moeten nog 60 bejaarden naar bed gebracht worden…
Gratis hulp
Ik bel een vriendin. Somber deel ik haar mee “De buurvrouw heeft mijn was van de waslijn gehaald, gestreken en opgevouwen!” Mijn vriendin reageert verheugd. “Ik zou willen dat ik iemand had, die mijn wasgoed deed. Wees blij!” “Maar… ze is er gisteren ’s nachts voor uit haar bed
gekomen, omdat het begon te regenen!”
Jan die Piet heet
“Hé, knuffelkonijn, ik ben iets later!” Ik staarde destijds naar het bericht op mijn telefoon en bedacht verschrikt dat hij me nog nooit eerder zo genoemd had. Soms noemde hij me ‘Babe’, maar beslist géén ‘knuffelkonijn’. Dit bericht kon niet voor mij bedoeld zijn.
Splijtende liefde
“Raad eens wie ik tegengekomen ben? Echt, je raadt ’t nóóit!” Mijn moeder kijkt me verwachtingsvol aan. Ze is jarig. Er zijn, op mijn zwager na, alleen maar vrouwen. Mijn zwager zegt niet zoveel. Mijn moeder is voornamelijk aan het woord. Er komen, naarmate de avond verstrijkt, steeds meer verhalen. Ze bevrijdt, enthousiast als een kind, het verleden uit zijn trappelzak.
Kutrelatie
’s Avonds belt mijn lief. “Hoe is het met je?”
“K… euh… Gaat wel. Ik zat eens te denken…” antwoord ik. “Zelden heb ik tijd voor mezelf, voor iets leuks of om me te ontplooien. Altijd ben ik bezig voor anderen. Dat is niet erg, maar er wordt zo weinig voor mij teruggedaan!