Eigenlijk ben ik wel toe aan een gereviseerd leven zonder gebruiksaanwijzing. Een leven zonder groene vinkjes, boosters of opgelegde beperkingen. Want eerlijk gezegd, ben ik die hele coronacrisis inmiddels spuugzat. Maar ja, wie niet, hè. Wie niet…
Vleselijke lusten
Een liefdesspel ontstaat vaak heel subtiel. Het zijn erotische momenten, waarbij lichaamstaal gaat spreken wanneer woorden tekort schieten of misschien niet uitgesproken durven worden. Een steelse blik, een knipoog, een lichte aanraking of een vleiend compliment: het kleinste signaal kan van grote betekenis zijn.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
De booster van de sociale eenzaamheid
“Even naar de bouwmarkt” werd toch iets anders dan gedacht: file! Niet vanwege de GGD die ernaast zit, maar vanwege de sociale shopping-impuls. Lockdowns zijn nu eenmaal eenzaamheidsboosters.
Jaarwisseling, een definitief afscheid
“Kom, het is precies twaalf uur. Zullen we even bij opa gaan staan?’’ Mijn oma stond op van de bank. We hadden samen stilzwijgend naar de oudejaarsconference gekeken, zonder ook maar één enkele keer te lachen. “Ja, laten we dat maar doen…”
“Dood? Herrezen? Toets 1 voor een boosterprik!”
Als we de Duitse minister van volksgezondheid moeten geloven, bent u volgend jaar om deze tijd minstens vierdubbel gevaccineerd, hersteld of dood.. Dus vroeg ik me stiekem af: heeft u inmiddels al een weloverwogen keuze uit deze drie kunnen maken?
Gevoel, gender en gasprijzen
Waarom ik zo blij was met mijn vaste gasprijs? In deze moderne tijd is er niets meer wat nog enige zekerheid biedt. Alles is constant aan verandering onderhevig. De traditionele samenleving met haar vaste structuren verdwijnt steeds verder…
Nagloeiende herinneringen tegen de invallende kou
Toen ik jong was, bestond mijn toekomstplan enkel uit verdwalen. Geen vastomlijnd beeld voor ogen. Verrast worden door de onvoorspelbaarheid van het leven. Onverwachtse wendingen in een zomers maïsveld. Een warm verhaal tegen de invallende kou.
Vakantieboodschappen
Relaties in Coronatijd: net knipperlichten. Aan en floep, weer uit. Maar als je de vakanties met elkaar zó mist, moet je toch wat. En thuisbezorgde boodschappen op de koop toe: da’s zo slecht nog niet!
Quick Response? Ik vertrek!
“Het restaurant is nu permanent in lockdown. Het staat te koop. Ik kan nu eenmaal niet leven met die idiote maatregelen. Die hele QR-maatschappij, hoe verzínnen ze het? Voor mij is de lol er vanaf. En vergis je niet, het ergste moet nog komen…”
“De cijfers liegen er niet om!”
Als er íéts is, wat we van deze crisis hebben geleerd, is dat er geen waarheid bestaat. Zelfs geen viruswaarheid. Maar ook geen allesomvattende waarheid, zoals deze door het RIVM wordt verkondigd. Waarheden hebben altijd een tijdelijk karakter en maken telkens weer plaats voor nieuwe waarheden.
Technisch personeelstekort, overal waar je kijkt
“Weet u, schoenen zijn veel belangrijker dan de meeste mensen denken. Want al bezit je geen rooie rotcent en draag je alleen maar lompen, met een paar exclusieve schoenen eronder verandert zelfs een armoedzaaier in een heer of in een artistieke dandy!”
Samenlevingscontract met onze “gastheer”, de overheid
In feite zijn we bijna moeiteloos met alle maatregelen mee gemuteerd en hebben we nu een samenlevingscontract met de overheid, waarin alle voorwaarden om deel te mogen nemen aan het leven keurig staan vastgelegd…
Thuis kantoor plant
Ach ja, natuurlijk, ze was aan het multitasken. Een praatje maken en ondertussen je conditie opbouwen, dat valt prima te combineren. Stiekem vraag ik me af of ze tijdens een vrijpartij tegelijkertijd ook nog even het bed verschoont. “Klusjes tussen neus en wippen door,” mompel ik zachtjes.
Kutfeest!
“Mama?” In de feestwinkel wendt de nieuwsgierige kleuter zich tot haar moeder. “Papa zegt dat ik aan jou moet vragen wat dit is?” “Dat is – eh – een Willyscoop.” Dat wordt vást een leuk verjaardagspartijtje…
Het laatste avondmaal
Mijn moeder Is nogal ondernemend. En nu zou dit thuis-eetclubje zomaar eens tot het eerste, echte, goedlopende nonvax-restaurant kunnen uitgroeien. ‘Kom voor een happie en een tappie naar thuisrestaurant Wappie’, zie ik in gedachten al in vette letters op haar Facebookpagina pronken.