Als ik mijn zus een paar dagen later weer spreek, vertelt ze verdrietig dat ze te laat was om de eenzame dame nog een bloemetje te brengen, want ze was inmiddels aan haar complicaties gestorven. “Waarom? Wat ging er mis? Dit is toch een standaard operatie?”
Onderbroekenlol
“Mááám,” reageert mijn dochter vanuit haar kamer, “je gaat toch niet zonder onderbroek naar buiten?! Dat is echt totally awkward!”
“Waarom niet? Ik heb toch een nachthemd aan? Niemand, die het ziet.”
De kans om een partner te vinden die bij je past
“Gatsie, ik kreeg net zo’n video-call van Piet!” “Hoi, ma. Wie is Piet? Ik ken helemaal geen Piet?” begroet ik mijn moeder door de telefoon. “Ik ook niet. Ik heb hem gisteren op een dating-site gevonden. Hij belde net, maar hij was vergeten zijn kunstgebit in te doen.”
Liefde op een spiekbriefje (ik ben – du bist – she is)
“Ik word heen en weer geslingerd tussen mijn hart en verstand. Mijn hart vertelt me dat je de meest fantastische vrouw bent, die ik ooit heb ontmoet. Maar mijn verstand zegt tegelijkertijd dat er in jouw leven nauwelijks ruimte is om onze relatie vorm te kunnen geven…”
De annulering
“Mevrouw, gaat het een beetje?” klinkt het bezorgd aan de andere kant van de lijn. “Jawel, het gaat wel, maar mijn vakantie is net ook al geannuleerd,” probeer ik licht gegeneerd een enigszins neutrale verklaring voor mijn moment van zwakte te vinden.
Een glasvezel-relatie is de toekomst!
“Wat bent U in vredesnaam aan het doen?” Verbaasd kijk ik naar een onbekende man, die in mijn voortuin een enorme kuil aan het graven is. “Mevrouw, ik leg een glasvezelkabel voor u aan!” Maar… Ik wíl helemaal geen glasvezel!
Een platonische vriendin
“Wat vindt Cor er eigenlijk van?” informeer ik voorzichtig.
“Hij beschouwt haar als een platonische vriendin. En hij snapt totaal niet waar ik me druk over maak.”
“Dan is er toch niets aan de hand?”
“Ammehoela!”
De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest
Als hypochonder probeerde mijn vader op alle mogelijk manieren zijn angst voor ernstige ziekten te beheersen. Tot hij écht ziek werd. Toen was de angst ineens weg.
Een teken van dood
“Het zou het fijn zijn als je straks vanuit het hiernamaals op de een of andere manier een teken van leven zou kunnen geven. Zodat ik weet, dat je er op de een of andere manier nog bent.” “Geen teken van leven, maar een teken van dood,” verbetert mijn oma glimlachend.
Persoonlijke hygiëne
De man van mijn vriendin wil ineens niet meer douchen voor het slapen gaan. En nu stinkt hij. Mysterieus… “Maar het is opgelost, hoor,” lacht ze stralend. “Hij begon er zelf over. Gisterenavond lagen we in bed, en toen vroeg hij of hij even met me kon praten…”
De sterrenromantiek van Derksens kaars
Vanwege Johans bekentenis zelf mijn interpretatie van romantiek flink heb moeten bijstellen. Zwijmelen bij kaarslicht is voorgoed verleden tijd geworden. Weg romantiek! En al die ‘vallende sterren’ maken het er ook niet beter op.
Assertiviteitscursus
Mijn moeder gaat met haar ex-vriend op vakantie. Als vrienden, meer niet. En na enige ‘correctieve maatregelen’ luistert hij ook nog als de beste naar haar orders.
Mijn bucketlist
Je zou op je bucketlist natuurlijk ook slechts ‘wensen’ vermelden die inmiddels al lang en breed in vervulling zijn gegaan. Of gebeurtenissen die voorheen een onuitwisbare indruk hebben achtergelaten. Dan heb je aan het eind een geheel vervulde lijst!
Alles is retro (Caravanblog nr. zoveel)
“Wááát? Dacht hij serieus dat je maar 33 jaar was?” Mijn moeders verbazing is groot. Te groot. “Ja hoor, dat zei hij echt. Drieëndertig jaar!” bevestig ik, nu licht beledigd. Ik mag dan retro zijn, maar ik mag er nog wezen.
Avonturiers (zoals ik), die ongezien een caravan kopen
“Dus de vorige eigenaar had verzwegen dat die caravan eigenlijk zo lek als een mandje is? Wat een vuile pleurisstreek!” De potentiële koper van mijn miskoopcaravan prikt met een vinger dwars door het kleddernatte, poreuze plafond. Lek(ker dan)…