Kat miauwt, vogel reageert en doet hem na. Kat gaat zieliger miauwen. Vogel imiteert hem nóg dramatischer. Dit gaat al heel de middag zo door. Oké. NU ben ik het zat.
Door weer en wind…
Pas toen Deborah met de voetbalfotografie begon, wist ze ook het spel zelf steeds meer te waarderen. “Ik leerde het spelletje voetbal op een heel andere manier kennen. Saai? Hoe kwam ik dáár nu bij?”
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Nog eenmaal
“Het leven is zo wrang. Wat heb je er nu aan als je al je dierbaren verliest? Ik ben de oudste maar blijf als enige over, terwijl ik als eerste had moeten gaan..”
Dat mag gevierd worden
Opa moet lachen en zegt: “Oma gaan we zeker missen! Maar de dood hoort bij het leven en dat mag gevierd worden!”
Uit het leven gegrepen
Dit soort uitvaarten raken mij. Ze doen je beseffen dat leven en dood maar een voetstap van elkaar verwijderd zijn…
Vergeef mij, dat ik je achterlaat (2)
Ik sta voor dezelfde deur als een paar weken geleden. In tegenstelling tot de vorige keer is er nu een strakblauwe lucht met zon. Het contrast had niet groter kunnen zijn. De uitvaartbegeleidster laat mij binnen.
Vergeef mij, dat ik je achterlaat (1)
Het leven is soms zo oneerlijk. Zonder dat iemand hier iets aan kan doen, gaat het belangrijkste in haar prille leventje haar binnenkort ontnomen worden. Haar moeder.