Over ruim 2 weken wordt hij alweer 95, meldt hij monter. “Ja, er komt maar geen einde aan!” verzucht ik theatraal.
“Nee,” zucht hij eveneens, “en je zit hier toch allemaal om an je einde te komme, nietwaar?”
Papraatje (7) – Bonte boel
Onverwacht gaat de voordeur open en komt er een tanige zuster, met opvallend gemene kuiten en op gezonde schoenen, binnen gerend teneinde hem zijn bloedverdunners toe te dienen. Dat plotselinge zint hem, geheel terecht, niet. “Ik ken hier wel in me blote kont zitte!” De zuster rent na gedane arbeid verschrikt weer weg. “Ik heb de pest an dat wijf. Altijd rennen!”
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Papraatje (6) – Pillen en een borreltje
“Maar het zijn toch jóúw pillen?” hou ik vol. “En jíj kan dan toch niet slapen?”
Maar dat zie ik helemaal verkeerd. Moet hij zich nu ook nog met zijn eigen medicijnen bezig gaan houden? Waar zijn die zusters dan voor? Sinds hij alleen is en te veel tijd heeft om te denken, is hij haastig en heftig hevige hoeveelheden Henkes en Hoppe gaan hevelen.
Eerlijk waar
Zou hij niet weten dat hij vaak dingen verzint? Dat klinkt ook veel leuker dan liegen. En hoe zou dat dan kunnen komen? Heb je dan vroeger net iets te vaak met leugens je reet moeten redden, omdat je hebt ervaren dat het spreken van de waarheid straf en slaag tot gevolg had?
Papraatje (5) – Struisvogelpolitiek
“Bingo? Daar begin ik niet aan!” stuift hij verontwaardigd op van de bruinleren bank. “En een beetje knutselen mot ik ook niet. Ik ga niet figuurzagen!” Wat hij wel leuk zou vinden om te doen, weet hij niet. “Nee, ik heb het gehad en ik ben er klaar mee,” verzucht hij, in de verte starend.
Soepzootje
De gezinsleden had ik al dagenlang voorbereid om mijn aankomende vloeibare culinaire kunsten. De man bromde, zoals gebruikelijk, wat onverstaanbaars binnensmonds. De zoon keek verschrikt en zei, overigens zonder enige overtuiging: “O, lekker.”
Wat zeg je als er geen wijze woorden zijn?
Zo’n twee jaar terug werd je ziek aan een orgaan dat je niet eens meer had. Ter preventie verwijderd. Onvoorstelbaar. Het is haast als hoofdpijn hebben zonder hoofd. Hoe kan iets wat er niet meer is ziek worden? Tóch kan dat. Als je hele dikke vette pech hebt…
Gevoelig Nieuwjaar!
De ggz is overbelast door mensen, die het “huis-, tuin- en keukenlijden” van het leven niet kunnen accepteren als iets wat daar nu eenmaal bij hoort. Geluk is tot norm verheven. Als daar iets te lang wat aan schort, ontstaat er paniek.
Prettige Vestdagen!
Hoe lang zou dat arme ding al in de kast hebben gehangen? Of aan de kapstok? Of gelegen hebben in een koffer onder het bed? Of in een doos in de kast? Alleen, of met nog meer afgedankt spul? En dat mocht dan wél mee? Je reinste discriminatie.
Keers en Mestreech? (vert.: Kerst in Maastricht.)
De man, anderhalve kop groter dan zijn eega en voorzien van een geel hesje en dito pen, hield de gang van zaken nauwlettend in de gaten en griste gretig het boek uit haar handen.
Centraal verhaal
Eureka! Zo eenvoudig is het! Is het al zover? Of is erop dat vlak nog werk aan de winkel? Ik slaak een zucht van verlichting en voel me ineens weer een stuk vrolijker. Soms is het leven onverwacht zó simpel.
Symmedrie
Voor een ongelijkmatig iemand hecht ik wel opmerkelijk veel waarde aan symmetrie, valt mij opeens op. Asymmetrische kleding, sieraden, kapsels, huizen, tuinen en dergelijke; daar word ik heel erg onrustig van.
Broedsel (2) – Vet geluk
Een zaterdag later was ik weer thuis. Zonder een te bewonderen baby krijg je logischerwijs geen kraambezoek, smeer je geen beschuiten en is er niks geen roze en blauwe gezelligheid in huis.
Broedsel (1) – tonnetjerond, tonnetje leeg
Met een ziekenhuisbed blijk je heel hard te kunnen rijden. Onderwijl riep ik het telefoonnummer van mijn eega, dat ik voor het eerst uit mijn hoofd wist. Met het mes op mijn buik werd gewacht tot ik onder narcose was.
Harry’s oorbel
Oude mannen met een oorbel vind ik altijd een beetje zielig worden, mijmer ik verder. Zo’n lel gaat ook een beetje lubberen, lijkt het. Het schijnt dat oorlellen maar door blijven groeien. Net als neuzen overigens.