Eureka! Zo eenvoudig is het! Is het al zover? Of is erop dat vlak nog werk aan de winkel? Ik slaak een zucht van verlichting en voel me ineens weer een stuk vrolijker. Soms is het leven onverwacht zó simpel.
Symmedrie
Voor een ongelijkmatig iemand hecht ik wel opmerkelijk veel waarde aan symmetrie, valt mij opeens op. Asymmetrische kleding, sieraden, kapsels, huizen, tuinen en dergelijke; daar word ik heel erg onrustig van.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Broedsel (2) – Vet geluk
Een zaterdag later was ik weer thuis. Zonder een te bewonderen baby krijg je logischerwijs geen kraambezoek, smeer je geen beschuiten en is er niks geen roze en blauwe gezelligheid in huis.
Broedsel (1) – tonnetjerond, tonnetje leeg
Met een ziekenhuisbed blijk je heel hard te kunnen rijden. Onderwijl riep ik het telefoonnummer van mijn eega, dat ik voor het eerst uit mijn hoofd wist. Met het mes op mijn buik werd gewacht tot ik onder narcose was.
Harry’s oorbel
Oude mannen met een oorbel vind ik altijd een beetje zielig worden, mijmer ik verder. Zo’n lel gaat ook een beetje lubberen, lijkt het. Het schijnt dat oorlellen maar door blijven groeien. Net als neuzen overigens.
Papraatje (4) – Groeten uit Holland
De Joden hebben, als het door God uitverkoren volk, zijn steun hard nodig, verneem ik. Waarom? Weet ik dat niet? Ongelovig kijkt hij me aan.
“Om al die verrekte Arabieren er eindelijk es uit te flikkeren!” roept hij furieus. Ik schrik ervan.
Cora (alias heel Holland)
Heel eventjes kruisen onze blikken elkaar en een duizelingwekkend gevoel van uitzichtloze eenzaamheid en loodzware leegheid overvalt me. Alsof ik opga in een groot gapend iets en met niets of niemand meer in verbinding ben en kan zijn.
Opzouten!
Het is een gat in de markt, die hippe pindakaas. Dat bekende merk, beginnend met een C., kan wat mij betreft wel inpakken!
Zeikfilter
Binnen afzienbare tijd zou hij gaan hemelen en zich aan de poort bij Petrus moeten verantwoorden voor zijn leven. En als je dan de overtuiging hebt dat je heel veel niet goed hebt gedaan, moet je toch wát.
Papraatje (3) – Kat in de pot
Papaatje houdt van Hollandse pot en niet van buitenlandse rotzooi. “Die lui stoppen overal knoflook in en dat moet ik niet!” Maar kat smaakt dan wel weer prima.
Reuring
Rot op met je rust! Ik wil reuring! Ik gedij niet bij structuur, ik floreer bij chaos; aan een opgeruimd bureau kan ik niet werken en in een opgeruimd huis kan ik niet leven. En geloof me; ik heb chaos nodig om tot iets constructiefs te kunnen komen.
De Droom
“Vannacht was de gelddroom aan de beurt. Op een dag ga ik een gering bedrag pinnen, maar de flappentap heeft een gulle bui en blijft maar geld geven. Met grote, glimmende ogen grabbel en graai ik de gele briefjes gretig bij elkaar.”
Papraatje (2)
Zijn koelkast is vrijwel leeg, op een doos eieren, zes kuipjes Bleu Band, een doos gesorteerde Belgische bonbons (voor de werkster) en een fles jonge jenever na. De vriezer bevat een aantal literbakken vanille-ijs. “Eet je wel goed?” informeer ik.
“Ik hou veel van me eige, dus ik zorg erg goed voor mezelf en kom helemaal niets tekort,” zegt hij trots.
Karren kijken
Geërgerd snerpt ze, wijzend op een pakje bokkenpootjes: “Néé Wim, de zachte dingen moeten bóvenop!” Hoe vaak zou ze dat al niet tegen hem hebben gezegd? “Ja ja,” antwoordt Wim afwezig… – De Appie is in ieder geval goed voor winkelwagenvertier.
Gekronkel
“Waartoe zijn wij op aard? Wat is de zin van het bestaan? Wat doe ik in vredesnaam hier? Die gedachten kunnen me zo plotseling overvallen, vanuit het schijnbare niets…” Een vrouw mijmert erop los.