“Ik ben geen belmens,” verklaart hij humeurig, “belle doe ik alléén as het echt nodig is; niet voor een lulpraatje.” Bij deze mededeling kijkt hij mij doordringend aan. “En ik heb nou eenmaal de pest aan lulpraatjes.”
Petje af
Knap dat je als politieagent blindelings zo’n protocol uit kunt voeren. Dat je in een dergelijke situatie in staat bent om, zonder verder nadenken en enig meegevoel, de menselijke maat ondergeschikt aan de regels te maken. Vraag je jezelf op zulke momenten dan ook af waar je mee bezig bent?
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Leggende Gelde
In de tuin was de man, druk en verhit, doende met een hogedrukreiniger. “Onmiddellijk stoppen! Als je nu de pijp uitgaat, kost dat minstens 5000 euro!” krijste ik overstuur. Hij liet het zich gelukkig geen twee keer zeggen en vleide zich terstond voor de televisie op de bank met een tray bier.
Papraatje (19) – Vruchteloos
Morgen is hij vermoedelijk weer vergeten dat hij een fruitliefhebber is en binnen een week is de boel rot en beschimmeld en sterft het in huis van de vliegjes, die dan vervolgens met harde hand en krant bestreden moeten worden.
Papraatje (18) – Vieze Lieze
Op de salontafel ligt een tube zalf, verbandmateriaal en een doos met witlatex handschoenen. Waarvoor die zijn? Hij wijst wat achteloos en vaag kruiswaarts. De binnentredende zuster, die met de gemene kuiten, werpt me vanuit het keukentje een zorgelijke blik toe.
Bakerpraat
Die negatieve overtuigingen vervangen door positieve overtuigingen = jezelf overtuigingen van iets waar je niet van overtuigd bent. Panklare prietpraat, gebezigd door trainingsinstituten voor ‘leiderschap en persoonlijke ontwikkeling’.
Echte hechting (vs. geprogrammeerde klantvriendelijkheid)
Geautomatiseerde service, waarbij medewerkers niet meer echt hoeven te luisteren en het onnodig is om zelf na te denken. En ze dientengevolge een logisch, passend computerantwoord op elke vraag opdreunen. Digilogica. Ik hecht aan écht…
Papraatje (17) – Amen
Hij bromt wat buitensmonds.
“Je moet anders gaan eten én meer drinken,” hou ik vol, “anders loopt de boel vast.” Ondertussen zet ik een groot glas water voor hem neer.
“Ik ben daar gek; ik neem straks wel een slokkie slaolie!”
In groenen doen
Ik droom er wel eens van zó in goeden doen te geraken, dat ik me wekelijks een tuinman kan permitteren. Die des zomers, desnoods met ontbloot bovenlijf, plant, knipt, snoeit en maait.
Papraatje (16) – Je bent wie je bent, hè?
Naast de bank staat een opvallend kitscherig witstenen borstbeeld van een vrouw. Ernaar wijzend, vraag ik verbaasd: “Heb je dat gekocht?”
“Welnee, dat is van zo’n dooie… uit de container gevist,” antwoordt hij trots.
De dolle drieling (‘Three identical strangers’)
Ten behoeve van een onderzoek van twee psychiaters in samenwerking met de Jewish Board of Guardians, werd een menselijk experiment (!) doorgevoerd met een onwetende Joodse drieling. Snapt u het nog?
Poezenpraat (3) – Last van een irritant geel hesje
We hadden hier van doen met een zogenaamde “plaskater”. Die hebben, om onverklaarbare redenen, last van steentjes dan wel gruis in de blaas, hetgeen de weg stevig blokkeert en dientengevolge de boel flink irriteert. Het deed me denken een intern geel hesje.
Positieven
Zonder negatief geen positief. Beide kanten lijken mij overigens tot de gewone standaardonderdelen van “menszijn” behoren. Net als een batterij een plus- en een minpool heeft; zonder dat was het geen batterij.
Papraatje (15) – Ten hemel varen. Of nog niet.
“Er zit toch geen knoflook in?” vraagt hij na de tweede hap. “Natuurlijk niet, daar hou je toch niet van?” lieg ik lustig. Dat noemen we een leugentje om bestwil. Daar houden we in onze familie van.
Beps Santenkraam
Ik toog opgetogen naar de toko en kocht voor een krappe 100 euro een keur aan mij onbekende, kleurig verpakte, geurige ingrediënten aan. En toen naar de poelier voor 2 kilo kipdelen. Dus aan het bot.