Binnen afzienbare tijd zou hij gaan hemelen en zich aan de poort bij Petrus moeten verantwoorden voor zijn leven. En als je dan de overtuiging hebt dat je heel veel niet goed hebt gedaan, moet je toch wát.
Papraatje (3) – Kat in de pot
Papaatje houdt van Hollandse pot en niet van buitenlandse rotzooi. “Die lui stoppen overal knoflook in en dat moet ik niet!” Maar kat smaakt dan wel weer prima.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Reuring
Rot op met je rust! Ik wil reuring! Ik gedij niet bij structuur, ik floreer bij chaos; aan een opgeruimd bureau kan ik niet werken en in een opgeruimd huis kan ik niet leven. En geloof me; ik heb chaos nodig om tot iets constructiefs te kunnen komen.
De Droom
“Vannacht was de gelddroom aan de beurt. Op een dag ga ik een gering bedrag pinnen, maar de flappentap heeft een gulle bui en blijft maar geld geven. Met grote, glimmende ogen grabbel en graai ik de gele briefjes gretig bij elkaar.”
Papraatje (2)
Zijn koelkast is vrijwel leeg, op een doos eieren, zes kuipjes Bleu Band, een doos gesorteerde Belgische bonbons (voor de werkster) en een fles jonge jenever na. De vriezer bevat een aantal literbakken vanille-ijs. “Eet je wel goed?” informeer ik.
“Ik hou veel van me eige, dus ik zorg erg goed voor mezelf en kom helemaal niets tekort,” zegt hij trots.
Karren kijken
Geërgerd snerpt ze, wijzend op een pakje bokkenpootjes: “Néé Wim, de zachte dingen moeten bóvenop!” Hoe vaak zou ze dat al niet tegen hem hebben gezegd? “Ja ja,” antwoordt Wim afwezig… – De Appie is in ieder geval goed voor winkelwagenvertier.
Gekronkel
“Waartoe zijn wij op aard? Wat is de zin van het bestaan? Wat doe ik in vredesnaam hier? Die gedachten kunnen me zo plotseling overvallen, vanuit het schijnbare niets…” Een vrouw mijmert erop los.
Bleke boel
“Non-peroxide? Als je weet wat het níét is, weet je toch nog niet wat het wél is?” vroeg ik me hardop af. We spreken toch ook niet over non-pindakaas? Of over non-aardbeien? Wat een nonsens!
Papraatje
“Elke week gaat er hiero wel eentje de pijp uit.”
De rouwkaarten op het prikbord naast de lift houdt hij derhalve nauwlettend in de gaten.
“Ik had een goeie week!” klinkt het opgetogen.
“O ja? Waardoor dan?”
“Drie dooien!”
Reisleider
Laatst was ik bij een inspirerende workshop over moeiteloosheid; over minder moeten en meer flow in je leven; minder vanuit je hoofd en meer vanuit je hart. Ik moet toch wát, wil het ooit nog es wat worden met mij.
Een feestelijke dag
“Na elke, vrijwel onverstaanbare, zin valt hij weer weg in een dorstig dromenland van Gall&Gall-geluk. Intern compleet gedesinfecteerd, met een overspannen lever, die op zijn laatste benen bezig is met de laatste, taaie loodjes.”
Emoties en devoties
Ik keek mijn emoties – die zich al krijgertje dansend met speren en al, in de borstkas bevonden – figuurlijk strak, doch liefdevol in de ogen, zoals ik veronderstelde dat de bedoeling was. #WorkshopEmotie
Zin
De onzinnige, maar ook leuke en leerzame, zoektocht naar de zin van het bestaan heeft plaatsgemaakt voor: ik heb zin óm te bestaan. Want veel meer dan gewoon maar een beetje zitten of liggen te zijn, is er voor mijn vriendin vaak niet bij.
Narcissen
Narcisme klinkt dan weliswaar geel en gezellig, maar dat is het absoluut niet. Een narcist is iemand met een, weliswaar goed verbloemd, voor derden toch wel kwalijk karakter. Omdat ie erg nare, dominante, egocentrische, zeer manipulatieve trekken heeft en daarbij helaas ook nog eens een fors gebrek aan empathisch vermogen. Maar: wél charmant verpakt.
Shit Faken!
“Hallo meneer, waarom heeft u geen schoenen aan?” informeerde ik, blozend en zwetend van ongemak, bij een boomlange, hologige, langharige veertiger zonder schoeisel. Hij keek mij traag aan en sprak lijzig en enigszins geïrriteerd: “Wijfie, die worden toch nát als je op het water loopt!”