In gedachten – en als ik het durfde, ook hardop – sprak ik haar zacht toe: “Ga maar, het is goed en het is klaar. Ga maar!” Ik wilde haar bijzonder graag het fatale spuitje en het vreeswekkende vervoer in het krappe kattenreismandje besparen.
Papraatje (13) – Schijt an
“Er zijn erbij, waarbij ik een zekere arrogantie voel. Die op een manier met me omgaan dat ik denk: Barst! En dat laat ik ze dan voelen ook,” vervolgt hij, met trotse tevredenheid over eigen handelen. “Ze hebbe er dan wel voor geleerd, maar ze hoeve mij niks te vertelle!” beslist hij fel, terwijl hij rood aanloopt.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Een wereld van verschil
De rust, de ruimte, de reuk, de reinheid en de regelmaat brachten mij bijna in extase. Dit was ongeveer hetgeen de befaamde kinderarts dr. Spock bedoeld moet hebben. Opeens had ik sterk de indruk dat ik hier pas écht helemaal tot mezelf kwam, wat dat dan ook precies in moge inhouden.
Papraatje (12) – Man van staal
“In het ziekenhuis zeiden ze dat ik geen staal meer in me lijf had,” verkondigt hij plots, met een stalen gezicht.
“Geen staal?” Het enige waaraan ik nu kan denken, is zijn kunstknie en waar die dan gebleven kan zijn. Of aan de resterende granaatscherven, die sinds het bombardement van Rotterdam nog in zijn benen dolen.
Geen talent voor troosttrien*
“Tja, en als ik dan naar huis ging, dan ging hij dóór.” Met zijn rechterhand maakt hij een drinkbeweging en daarna schudt het hoofd. “Vorige week maandag deed hij niet open. Door het ruitje van de deur zag ik in de woonkamer bij de eetkamertafel ze voete legge…”
Juffrouw Jo
“Er bestaat voor zover ik weet geen mannelijk equivalent voor juffrouw. Jongeheer? Daar heb ik toch heel andere associaties bij. Een niet gehuwde man heette vrijgezel. Maar een vrouw met dezelfde burgerlijke staat was een ouwe vrijster en geen vrijgezellin.”
Soep met ballen
Tijdens de nuttiging van verantwoorde vezelverrijkte volkorencrackers, belegd met bleke biologische grasgevoerdegeitenkaas, bolpuntcom ik een beetje in het rond. Mijn oog valt op het boek “Dingen die je alleen ziet, als je er de tijd voor neemt”.
Papraatje (11) – De armoede
Ja, hij zit klaar om naar het ziekenhuis te gaan, verneem ik telefonisch. Waarom? Dat weet hij niet. Maar de huisarts heeft gezegd dat het moest, dus dan zal het wel goed zijn. “Die vent hep ervoor geleerd, dus ik bemoei me eige er niet mee,” roept hij.
Papraatje (10) – Dat zijn geen spelletjes
“U bent van…?”, vraagt de zuster nerveus, mij, door mijn scherpzinnige uitstraling in combinatie met het schrijfgerei op schoot, aanziend voor iemand van een instantie. “Ik ben van hém!” wijs ik met een hoofdknik naar de liggende man in de relaxstoel. “Ik ben zijn dochter!”
Papraatje (9) – Een verjaardag van niks
Alhoewel de teller de 20 ruimschoots passeert, is hij niet tevreden. Degenen die hij hier het liefst had gezien, zijn er niet. De “jongens van school” ontbreken. Is dat wat… #verjaardag
Papraatje (8) – Een beste borrel en een dode plant
Over ruim 2 weken wordt hij alweer 95, meldt hij monter. “Ja, er komt maar geen einde aan!” verzucht ik theatraal.
“Nee,” zucht hij eveneens, “en je zit hier toch allemaal om an je einde te komme, nietwaar?”
Papraatje (7) – Bonte boel
Onverwacht gaat de voordeur open en komt er een tanige zuster, met opvallend gemene kuiten en op gezonde schoenen, binnen gerend teneinde hem zijn bloedverdunners toe te dienen. Dat plotselinge zint hem, geheel terecht, niet. “Ik ken hier wel in me blote kont zitte!” De zuster rent na gedane arbeid verschrikt weer weg. “Ik heb de pest an dat wijf. Altijd rennen!”
Papraatje (6) – Pillen en een borreltje
“Maar het zijn toch jóúw pillen?” hou ik vol. “En jíj kan dan toch niet slapen?”
Maar dat zie ik helemaal verkeerd. Moet hij zich nu ook nog met zijn eigen medicijnen bezig gaan houden? Waar zijn die zusters dan voor? Sinds hij alleen is en te veel tijd heeft om te denken, is hij haastig en heftig hevige hoeveelheden Henkes en Hoppe gaan hevelen.
Eerlijk waar
Zou hij niet weten dat hij vaak dingen verzint? Dat klinkt ook veel leuker dan liegen. En hoe zou dat dan kunnen komen? Heb je dan vroeger net iets te vaak met leugens je reet moeten redden, omdat je hebt ervaren dat het spreken van de waarheid straf en slaag tot gevolg had?
Papraatje (5) – Struisvogelpolitiek
“Bingo? Daar begin ik niet aan!” stuift hij verontwaardigd op van de bruinleren bank. “En een beetje knutselen mot ik ook niet. Ik ga niet figuurzagen!” Wat hij wel leuk zou vinden om te doen, weet hij niet. “Nee, ik heb het gehad en ik ben er klaar mee,” verzucht hij, in de verte starend.