Ten behoeve van een onderzoek van twee psychiaters in samenwerking met de Jewish Board of Guardians, werd een menselijk experiment (!) doorgevoerd met een onwetende Joodse drieling. Snapt u het nog?
Poezenpraat (3) – Last van een irritant geel hesje
We hadden hier van doen met een zogenaamde “plaskater”. Die hebben, om onverklaarbare redenen, last van steentjes dan wel gruis in de blaas, hetgeen de weg stevig blokkeert en dientengevolge de boel flink irriteert. Het deed me denken een intern geel hesje.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Positieven
Zonder negatief geen positief. Beide kanten lijken mij overigens tot de gewone standaardonderdelen van “menszijn” behoren. Net als een batterij een plus- en een minpool heeft; zonder dat was het geen batterij.
Papraatje (15) – Ten hemel varen. Of nog niet.
“Er zit toch geen knoflook in?” vraagt hij na de tweede hap. “Natuurlijk niet, daar hou je toch niet van?” lieg ik lustig. Dat noemen we een leugentje om bestwil. Daar houden we in onze familie van.
Beps Santenkraam
Ik toog opgetogen naar de toko en kocht voor een krappe 100 euro een keur aan mij onbekende, kleurig verpakte, geurige ingrediënten aan. En toen naar de poelier voor 2 kilo kipdelen. Dus aan het bot.
Nazaat
Gisteren zag ik de korte documentaire “Het zaad van Karbaat”. Over een arts die zich had gespecialiseerd in kunstmatige inseminatie met donorzaad en daarbij, gulhartig als hij nu eenmaal was, vermoedelijk daarbij zijn eigen zaad niet schuwde.
Poezenpraat (2) – Tuintuig
Ik schafte een rood fluwelen kattentuigje met bijpassende riem aan en ging, na de maand van verplicht huisarrest ter gewenning, in het weekend ’s ochtends in alle vroegte ter educatie met Kees wandelen. Waarbij we door de voordeur naar buiten gingen en via de achterdeur weer binnenkwamen.
Werk ohne Autor: een hoop werk
Alles komt voort uit de oerdrang tot overleven. Of de oerangst voor de dood. Daarbij draait het om veiligheid. Om overleven. Door onbewust continu de omgeving te scannen of je wel veilig bent. Om dat proces bewust te krijgen, moet je van goeden huize komen.
Papraatje (14) – Pest aan praatjes
Beiden zitten ze eenzaam te wezen achter hun eigen voordeur, doch wanneer ze het wagen die van de ander te passeren, zouden de overige praatgrage, bemoeizuchtige en zelfs kwaaddenkende tena-ladies wel eens wat kunnen denken, vinden en zeggen. En dan?
Poezenpraat (1) – De klok tikte te hard
In gedachten – en als ik het durfde, ook hardop – sprak ik haar zacht toe: “Ga maar, het is goed en het is klaar. Ga maar!” Ik wilde haar bijzonder graag het fatale spuitje en het vreeswekkende vervoer in het krappe kattenreismandje besparen.
Papraatje (13) – Schijt an
“Er zijn erbij, waarbij ik een zekere arrogantie voel. Die op een manier met me omgaan dat ik denk: Barst! En dat laat ik ze dan voelen ook,” vervolgt hij, met trotse tevredenheid over eigen handelen. “Ze hebbe er dan wel voor geleerd, maar ze hoeve mij niks te vertelle!” beslist hij fel, terwijl hij rood aanloopt.
Een wereld van verschil
De rust, de ruimte, de reuk, de reinheid en de regelmaat brachten mij bijna in extase. Dit was ongeveer hetgeen de befaamde kinderarts dr. Spock bedoeld moet hebben. Opeens had ik sterk de indruk dat ik hier pas écht helemaal tot mezelf kwam, wat dat dan ook precies in moge inhouden.
Papraatje (12) – Man van staal
“In het ziekenhuis zeiden ze dat ik geen staal meer in me lijf had,” verkondigt hij plots, met een stalen gezicht.
“Geen staal?” Het enige waaraan ik nu kan denken, is zijn kunstknie en waar die dan gebleven kan zijn. Of aan de resterende granaatscherven, die sinds het bombardement van Rotterdam nog in zijn benen dolen.
Geen talent voor troosttrien*
“Tja, en als ik dan naar huis ging, dan ging hij dóór.” Met zijn rechterhand maakt hij een drinkbeweging en daarna schudt het hoofd. “Vorige week maandag deed hij niet open. Door het ruitje van de deur zag ik in de woonkamer bij de eetkamertafel ze voete legge…”
Juffrouw Jo
“Er bestaat voor zover ik weet geen mannelijk equivalent voor juffrouw. Jongeheer? Daar heb ik toch heel andere associaties bij. Een niet gehuwde man heette vrijgezel. Maar een vrouw met dezelfde burgerlijke staat was een ouwe vrijster en geen vrijgezellin.”