“Kom nou uit je bed!!!” toetert zij in zijn oor en schudt hem heen en weer. “LAAT ME! Het is niet dat we ergens heen moeten óf kunnen,” bromt hij slaapdronken. Hij draait zich om en probeert, tegen beter weten in, weer in slaap te vallen.
Het verrotte leven van de man van (12) – Alles in het emmertje
Dat kleine propje vrouw… hoe kan dat gebeurd zijn? Hij kan zichzelf wel voor het hoofd slaan. Maar hij wordt allang gestraft door een behoorlijk kater. De buurtborrel…
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Het verrotte leven van de man van… (11) – De irritatiefactor
Ze irriteert hem mateloos. En hij haar misschien ook wel. Aangezien hij toch nooit iets goed kan doen, heeft hij het maar opgegeven. En precies daarom kan hij het nu óók wel gewoon goed fout doen. Eerlijk is eerlijk; hij is toch al te ver gegaan.
Mijn (droom van mijn) mooiweerman
Voorzichtig drukt hij een kus op haar voorhoofd, veegt de haren voor haar ogen weg en kijkt haar lachend aan. “Schat,” zegt hij, terwijl hij haar liefdevol aankijkt en zijn handen voorzichtig om haar nek plaatst. “Dit maakt alles zo veel makkelijker.”
Het verrotte leven van de man van… (10) – Blijven praten!
Zij blijft praten en praten. En praten. Hem kan het werkelijk geen ene moer meer schelen. Ze praat maar.
Het verrotte leven van de man van… (9) – vakantie-editie vervolg: nooit goed
“Adem in, adem uit,” fluistert hij zachtjes tegen zichzelf. “Straks, als we er zijn, ontdooit ze vást wel.” Voorzichtig haalt hij de kinderen uit de stoeltjes. Met aan beide handen één kind loopt hij naar het restaurant.
Het verrotte leven van de man van… (8) – Vakantie-editie
De vakantie kan beginnen! Vurig hoopt hij dat ze nu iets meer zin heeft om weg te gaan. Het was ook niet een hele strakke zet om zonder haar medeweten een caravan te kopen en een vakantie te boeken.
Het verrotte leven van de man van… (7)
Het verrotte leven van de man die zijn vrouw het nieuwe alarmsysteem moet uitleggen:
“WEET JE WAT?!… IK RUK DAT KLOTE-KASTJE WEL WEER VAN DE MUUR!”
Het verrotte leven van de man van… (6)
Toen ze elkaar leerden kennen, betaalde je nog per sms-je. Toen zaten ze alleen vastgezogen aan de telefoon als ze niet bij elkaar waren, onrustig wachtend op een teken van genegenheid van de ander.
Het verrotte leven van de man van… (5 – kersteditie)
“May your days be merry and bright, and may all your Christmases be white,” galmt haar stem overdreven door het huis. Hij zucht. Ondertussen weet hij wel dat ze droomt van een “white Christmas”. En daar doet ze ook alles voor.
Nog zes wachtenden voor u
“Als mensen de krant of een tijdschrift lezen en daarom niet praten, heeft u daar waarschijnlijk géén probleem mee. Maar als iemand in plaats van een magazine een telefoon in de hand heeft en daarop leest of kijkt, dán is het ineens fout?”
Het verrotte leven van de man van… (4)
Hij lacht even als hij denkt aan haar stomme grapjes. Als hij bij het ontbijt in zijn tablet gezogen zit, zal ze geen een stukje brood meer in zijn koffie dopen. Hij zal niet meer schrikken van een sponsachtige broodbrok als hij, verzonken in gedachten, een slok neemt.
Het verrotte leven van de man van… (3)
De levensstijl van de laatste maanden begint haar lichaam te tekenen. Ze doet er nog alles aan om een goede moeder te zijn. Meer kan hij niet van verwachten.
Het verrotte leven van de man van… (2)
Terwijl hij zijn jas in de hal dichtritst, wacht hij op het geluid van haar stem. Lang duurt het niet. Daar klinken de poeslieve woorden al uit de woonkamer:
“Schat, zal ik vandaag met jou mee rijden naar kantoor?”
De wereld is mooi. Meestal…
Wonderbaarlijk genoeg heb ik de hele dag nog geen nieuws gekeken of gehoord. Alles is langs me heen gegaan. Het nieuws van de dag ervoor is nog niet eens écht bij mij binnen gekomen. De zon en het mooie weer zijn alles wat ik nodig heb. Ik ben opgewarmd. De wereld is zonnig en prachtig. Of toch niet?