“Sorry, let niet op de zooi.” “Pardon, ik zie er niet uit, ik ben net door de regen gefietst.” Wij, vrouwen, verontschuldigen ons voor alles, terwijl jullie, mannen, dat een stuk minder snel doen.
het verrotte leven van de man van… (15) – Verslaafd
Geef mij maar een teiltje, denkt hij. Misselijk wordt hij van haar achterlijke uitspraken.
“Hang eerst al die kleren maar eens op die voor oud vuil op de vloer van onze slaapkamer liggen, misschien zie je dan dat je allang minstens honderd zwarte broeken hebt!?”
Lamlul & Zeikwijf (deel 2) – Het Zeikwijf
“Geloof mij maar: ALLE mannen zijn lamlullen!” Ze slaat het nog bijna volle glas achterover en pakt de telefoon. “Hoppa, die gaat het archief in. Tijd voor zichzelf… Nou die kan hij krijgen ook!”
Lamlul & Zeikwijf (deel 1) – De Lamlul
“Alsof ik niets beters te doen heb dan deze onzin te beantwoorden,” zegt hij hardop. Zijn collega kijkt nieuwsgierig op van haar scherm. “Wat is errrrrr?” vraagt ze poeslief met overdreven rollende r.
Oh nee, denkt hij, wat is er toch met al die wijven? Nu wil zij natuurlijk óók een uitleg…
Het verrotte leven van de man van… (14) – Home (vs) Office
Saampjes 24/7 thuiswerken. Kán gezellig zijn. Kan ook héél anders uitpakken. Vooral als de een vrij heeft en de ander niet. Drama en irritatie voorgeprogrammeerd.
Het verrotte leven van de man van (13) – corona-editie
“Kom nou uit je bed!!!” toetert zij in zijn oor en schudt hem heen en weer. “LAAT ME! Het is niet dat we ergens heen moeten óf kunnen,” bromt hij slaapdronken. Hij draait zich om en probeert, tegen beter weten in, weer in slaap te vallen.
Het verrotte leven van de man van (12) – Alles in het emmertje
Dat kleine propje vrouw… hoe kan dat gebeurd zijn? Hij kan zichzelf wel voor het hoofd slaan. Maar hij wordt allang gestraft door een behoorlijk kater. De buurtborrel…
Het verrotte leven van de man van… (11) – De irritatiefactor
Ze irriteert hem mateloos. En hij haar misschien ook wel. Aangezien hij toch nooit iets goed kan doen, heeft hij het maar opgegeven. En precies daarom kan hij het nu óók wel gewoon goed fout doen. Eerlijk is eerlijk; hij is toch al te ver gegaan.
Mijn (droom van mijn) mooiweerman
Voorzichtig drukt hij een kus op haar voorhoofd, veegt de haren voor haar ogen weg en kijkt haar lachend aan. “Schat,” zegt hij, terwijl hij haar liefdevol aankijkt en zijn handen voorzichtig om haar nek plaatst. “Dit maakt alles zo veel makkelijker.”
Het verrotte leven van de man van… (10) – Blijven praten!
Zij blijft praten en praten. En praten. Hem kan het werkelijk geen ene moer meer schelen. Ze praat maar.
Het verrotte leven van de man van… (9) – vakantie-editie vervolg: nooit goed
“Adem in, adem uit,” fluistert hij zachtjes tegen zichzelf. “Straks, als we er zijn, ontdooit ze vást wel.” Voorzichtig haalt hij de kinderen uit de stoeltjes. Met aan beide handen één kind loopt hij naar het restaurant.
Het verrotte leven van de man van… (8) – Vakantie-editie
De vakantie kan beginnen! Vurig hoopt hij dat ze nu iets meer zin heeft om weg te gaan. Het was ook niet een hele strakke zet om zonder haar medeweten een caravan te kopen en een vakantie te boeken.
Het verrotte leven van de man van… (7)
Het verrotte leven van de man die zijn vrouw het nieuwe alarmsysteem moet uitleggen:
“WEET JE WAT?!… IK RUK DAT KLOTE-KASTJE WEL WEER VAN DE MUUR!”
Het verrotte leven van de man van… (6)
Toen ze elkaar leerden kennen, betaalde je nog per sms-je. Toen zaten ze alleen vastgezogen aan de telefoon als ze niet bij elkaar waren, onrustig wachtend op een teken van genegenheid van de ander.
Het verrotte leven van de man van… (5 – kersteditie)
“May your days be merry and bright, and may all your Christmases be white,” galmt haar stem overdreven door het huis. Hij zucht. Ondertussen weet hij wel dat ze droomt van een “white Christmas”. En daar doet ze ook alles voor.