De hoofdweg, waar iedereen maar op doorraast, heb ik ergens verlaten; ik ben in de berm terechtgekomen. En dat hoewel ik toch regelmatig pogingen doe om mezelf weer in het gareel en op die hoofdweg te krijgen.
Krullende haren, kronkelende kerels?
“Je kunt het beste je haar opsteken, anders word je niet serieus genomen als dagvoorzitter. Dan willen alle mannen in je krullen kruipen.” Ze sprak de zin gedecideerd uit, terwijl ze de foto weer aan me teruggaf.