‘Die moet je nemen schatje!’ riep ik enthousiast.
Mijn dochter bekeek het kledingstuk van vijf meter afstand, gunde het één hele milliseconde aandacht en antwoordde: ‘dat dragen wij (!) niet.’
Hmm, lekker! Insecten! (Want Dierendag, hè…)
4 Oktober vandaag. Dierendag, ja ja. Insecten zijn ook dieren. Vandaar dit stukje. Maar hoe je die beesten ook draait of keert: mij kan ’t niet bekoren…
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Zo romantisch als een loden deur
Wat is romantiek nou eigenlijk? Elkaar gedichten voordragen? Rozenblaadjes op je bed gooien? Je man opwachten in negligé op een berenvel voor de open haard met een fles champagne? Elke week bloemen meenemen voor je vrouw? Tell me!
Laat mij maar lekker online shoppen
Lang leve het wereld wijde webje. Mailen, bloggen, Facebook, Google, Wordfeud, Wikipedia… Heerlijk! En niet te vergeten: de webwinkels.
Klagen mag, maar gedraag je een beetje ja.
Openbaar zeiken bij een bedrijf en dan er een zogenaamd lollig verhaal van maken. Een heel epos is het soms. Een enorm toneelstuk met drieënvijftig aktes. Bij voorkeur ook nog eens bomvol met stijl, taal- en schrijffouten.
Kap daarmee mensen!
Ik voel me als een storthoop.
Nu is het wachten tot de kuur zijn werking gaat doen. Daar staat zo rond de 48 tot 72 uur voor.
En als ik me nét wat beter begin te voelen, slaat die kuur waarschijnlijk vól op mijn darmen. Met waterdunne diarree tot gevolg. En een schrale anus.
Over en uit
In de afgelopen jaren heb ik zelf een enorme emotionele groei gemaakt. Hij is stil blijven staan. Nog steeds dezelfde grappen, nog steeds dezelfde denigrerende opmerkingen over vrouwen (en zelfs mijn vriendinnen kregen regelmatig een oversekste opmerking! Hij bleef daarmee doorgaan, ondanks mijn verzoek dat niet meer te doen), nog steeds verhalen over mijn ex aan wie ik zelf eigenlijk nooit meer denk. Bah.
Zó niet grappig
Mijn werkgever heeft wel eens aan een volle tafel met artsen gezegd ‘ik ga even mijn prostaat uitlaten’. Er daalde een oorverdovende stilte neer. Terecht. Zelf was ik het liefst ter plekke opgelost.
Gafke en Kliefje bakkeleien (9) – Veertig? Wat nou veertig?
“Lieve Klief, vertel eens, hoe was dat voor jou? Veertig worden? Want da’s natuurlijk al enorm lang geleden voor je. Ben je er al overheen? Went het? En waarom is dat getal 40 voor vrouwen zo’n dingetje?” Gafke en Kliefje bakkeleien over leeftijd.
Gafke en Kliefje bakkeleien (8) – Overbehulpzaam
“Waarom denken jullie mannen dat wij vrouwen allemaal hulpbehoevende, verstandelijk beperkte exemplaren zijn? Wekken wij die indruk bij jullie? Nee toch?”
Kamperen: wat een genot. Not!
Ik obstipeer instant als ik het woord “camping” lees. Alles gaat hermetisch en langdurend op slot. Aan het einde van een weekje tenten, ben ik zelf een soort opblaasmatras geworden.
Mijn lieve verzorgbejaarde
Ik zie haar langzaam oplossen. Het lijkt wel of ze transparant aan het worden is. Ze wordt sowieso magerder want niets smaakt haar meer. Maar ook haar sprankeling is aan het verdwijnen. Haar ogen worden steeds doffer.
Ik ben bang dat ik binnen niet al te korte tijd afscheid van haar moet nemen.
Noem je dat feestelijk?
En tussendoor moeten al die glazen vol blijven. Hebben de laatkomers al taart gehad? Shit, wil dinges weer thee, altijd moeilijk doen. Neem gewoon een wijntje! Ik zie dat de bak met toastjes leeg is. En de borrelnoten mogen ook wel weer bijgevuld. Oh, en ik hoor de deurbel. En de kat vreet net het cadeaulintje op, dat wordt kotsen. Wie heeft er naast de wc gepiest?
Dat méén je niet?
Als mijn man en ik op pad zouden gaan en hij zou naar beneden komen met een clutch zou ik eerst mijn onderkaak van de grond moeten oprapen, daarna zou ik in mijn broek piesen van het lachen en als hij het echt serieus zou menen, zou ik gaan huilen.
Gafke en Kliefje bakkeleien (7) – Sperma-fetisjisten!
HMD-broer Gabriël (beter bekend als Gafke) en onze eigen Kliefje (Zuster Klivia) bakkeleien wat af. En weet u wat? U mag meegenieten! Gafke wil deze keer weten, hoe het zit met vrouwelijke sperma-fetisjisten.