De song “This is me” hakte erin. Dat gevoel dat je nooit goed genoeg bent, dat je enkel geaccepteerd wilt worden zoals je bent. En dan te durven zeggen: zak toch allemaal in de stront; DIT BEN IK, ik ben tof én ik ben het waard om van te houden!
Tranen met tuiten (Firefly Lane) [Recensie]
Ik keek de serie “Firefly Lane” en huilde tranen met tuiten. Tussen de glimlachen door, that is. Binge material tot en met!
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Moederdag met mamsie!
Vorig jaar schreef ik een verdrietige blog op Moederdag. Een blog vol angst en wanhoop. Dit jaar is Moederdag anders. Dit keer is het er eentje vol hoop. Een “stralende” dag, waarop niet geknuffeld mag worden.
Luchtige zakken
Rustig en ontspannen van A naar B vliegen is een kunst. Onlangs faalde ik hierin weer eens jammerlijk. Haat aan propellervliegtuigjes. Volgende keer ga ik wel gewoon weer met de trein.
Ik en mijn onderkinnen
De relatie tussen mij en mijn onderkinnen verslechtert zienderogen. Bottom line: niemand mag meer – verwacht of onverwacht – een foto van mij nemen. Voor (en van) mij enkel nog selfies. Van bovenaf genomen.
Van Ietsje naar Nietzsche
Ik denk dat ik mij maar ga bekeren tot het nihilisme. Wat ik daar zo geweldig vind? Nou, niets. Maar ik heb er ook niets op tegen. Ik ben een grote fan van niets.
Go to hell… (Oftewel: vrolijk Pasen!)
“The pope affirms the existence of hell and its eternity.” En dus som ik mijn zonden ook dit jaar mooi niet op. Ik slik ze in en blijf er met mijn dikke reet pontificaal bovenop zitten. Ik verval in ijzige paasstilte voor een gegarandeerd toekomstig verblijf in die geheel gasvrij verhitte verdoemenis. Lekker warm.
Een lekkere lange-afstandszoen, lief?
Zoals de meesten misschien wel weten, heb ik een LFAT-relatie Living Far Apart Together. En nu hebben de Chinezen daarvoor een revolutionaire gadget ontwikkeld: de MUA a.k.a. The Kissenger. Lang leve long-distance zoenen!
Volgende keer toch maar weer naar de huishoudbeurs
Ik was op een tweetal beurzen. Eentje voor auto’s en eentje voor ‘kunst & design’. Geen van beiden bleken interessant. Ik ga wel weer gewoon naar de huishoudbeurs. Stukken leuker!
Van nachtbraker naar vroegontwaker
Vroeger was ik een echte nachtvlinder. Ik leefde ’s nachts. Een paar jaar later muteerde ik tot een ‘gewone nachtbraker’. En nu, op mijn 50e, begin ik rond half elf al onbedaarlijk te gapen. That’s life.
Een schouderklopje voor jullie allemaal! (Wereld Complimentendag)
De tips om een heus compliment te geven op Wereld Complimentendag smijt ik mooi in een donkere hoek. Ik doe het gewoon lekker massaal. Bij deze dus een groot compliment voor jullie allemaal: (lees daarvoor het stuk tot het einde).
Kritische mannen
Ik doe mijn ding. Een zwaar gelag, soms begeleid van licht gelach. Dat bevestigt mij: het gaat eigenlijk best goed. In ieder geval schijn ik enige entertainmentwaarde te hebben. Dan volgt uiteindelijk de meest ongemakkelijke vraag van mijn kant: “Zijn er nog vragen?”
It’s all over now, Baby Blue (Muziekrubriek)
Ik kon het niet bevatten. En nu, een kwart eeuw later, eigenlijk nog steeds niet. Maar ja, Falco zei het aan het begin van zijn carrière zelf al: “Enkel dode artiesten zijn goede artiesten.”
Relaxen voor moeders
Plof. Ik zit weer. G&G go. Gos, nog zo’n goeie quote. Ook even opschrijven. G&G stop. Computer open. Ach, eigenlijk kan ik ook gelijk wel even een stukje schrijven. Over mijn zo heerlijk relaxte zaterdagavond. Waarop ik niets zou doen.
Finger Free February?!?
“Over twee weken is het FFF,” wist dochter mij te melden. Ik keek haar verbijsterd aan. FFF? Als Twitteraar van het eerste uur ken ik alleen FF, voor Follow Friday. Maar dat was het niet. FFF = Finger Free February.