Mannen zijn het volk van alle handen op één buik. Mannen zeggen heel direct wat ze vinden, vragen op ‘de man’ af wat ze willen weten, hebben ‘wel eens’ ruzie, maar drinken in aansluiting daarop samen een pintje en alles is weer goed. Toch? Of toch niet?
Menopauzaal gestoord. Wat een ellende.
Terwijl ik dit typ, stromen de straaltjes zweet weer eens rijkelijk langs mijn neus en slapen. En dat, hoewel de temperatuur buiten- en binnenshuis sinds het einde van de hitte minstens 10 graden gezakt is. Het regent. Ook in stromen. Tijdens de hittegolf had ik tenminste nog een excuus.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Jeukkoosnaampjes op social media
Ik erger me soms dood (nou ja, een klein beetje; dood is wat overdreven) aan bepaalde benamingen die mensen hun lezers geven. Alsof ze de Moeder Overste aller sociale mediateurs zijn.
Ach arme mannen, wat doen ‘ze’ jullie aan…
Ach arme mannen… wat doen ‘ze’ jullie in vredesnaam aan? Is dit de status quo der moderne man? Wat een nachtmerrie.
Het #MeToo’tje met Simon Le Bon, zo makkelijk…
Het ‘voorval’ met Simon Le Bon is wel een heel zielige poging van aandachtstrekkerij in de nasleep van #MeToo. Met dit soort acties schaadt zo’n miep enkel en alleen de geloofwaardigheid van hen, die daadwerkelijk iets overkomen is.
HPV-inenting. Een goed gesprek
De HPV-inenting is nog steeds erg nieuw, de langetermijnervaringen nihil. En aangezien dochter met haar destijds 11 jaren nog allergisch tegen manvolk was, besloten we toen dus te wachten. Maar nu is de HPV-prik dus weer een thema hier in huis.
Kinderen niet gewenst!
Ik erger me soms dood aan de kinderen van anderen. Niet alleen in restaurants; ook in vliegtuigen, hotels, zwembaden, wellness centers of bioscopen. Kinderloze vluchten lijken inmiddels een gat in de markt te zijn. Hetzelfde geldt voor hotels en zelfs hele vakanties. Mensen willen zelfs wel méér betalen voor kindvrije service. Begrijpelijk, vind ik.
Ik. Haat. Hitte. Dan maar vibreren in de bioscoop
Vandaag zijn we maar naar de bioscoop gegaan. Het zwembad is niet te doen; geen schaduw, tigmiljard mensen op een kluitje, piesende peuters etc. En verder willen mijn pubers sowieso niks. Behalve Mission Impossible 6. In 4D. Met airco. 3D, 4D, whatever. Ik vond het zelfs in 2D al een goed idee.
Ik zei ‘gedag!’ in Iggensbach (4) – een quadrologie
Nog geen kilometer op weg flasht er een rode alarmmelding op mijn dashboard: ‘Sofort Reifendruck überprüfen!’. Blijkbaar is de bandendruk zorgwekkend. Dát meldt die kist dus wél! Remmen finaal kapot? Soit, niet belangrijk. Luchtfoutje in de banden? Alááárm!
Ik zei ‘gedag!’ in Iggensbach (3) – een quadrologie
Terwijl ze koffie naar binnen hijsen, nemen ze door waar en hoe laat er strak weer koffie gedronken moet gaan worden, en of er niet koffie van hier meegenomen kan worden, want die is tenminste nog te drinken. Maar dan moet er wel koffiemelk bij in. De vraag rijst of ‘ze’ in Kroatië überhaupt wel lekkere koffie hebben.
WANTED: Opblaasbaar pink fluffy unicorn island
Het is duidelijk DE zomerhit voor volwassenen. Op Instagram stromen de foto’s van het speelparadijs voor grote kleuters al binnen. Ik wil zo’n springding in mijn achtertuin. #unicornisland
Ik zei ‘gedag!’ in Iggensbach (2) – een quadrologie
Twee bouwvakkers repareren de omheining, voorzichtig tussen de graven balancerend. En ze glimlachen als ik voorbijloop. Bijna onwezenlijk dat je het enige leven in zo’n über-doods dorp juist op het kerkhof aan moet treffen.
Ik zei ‘gedag!’ in Iggensbach (1) – een quadrologie
Ik rijd de parkeerplaats op. Nog voor ik goed en wel uitgestapt ben, ruik ik het. De misselijkmakende geur van verkoolde remmen en gloeiend rubber. Is dat van míjn auto? Dat kan toch niet? Ik heb ‘m net twee weken geleden helemaal laten checken! De auto naast mij ziet er echter zó nieuw uit dat ik haast niet anders kan dan mijn eigen auto verdenken.
Femke, das Endke?
Een Femke, nota bene! Een Fries ‘vrouwke’. En dat als leidster van een stad die niet diverser kan zijn. Het is ronduit mooi om te zien hoe de boze mannenwereld weer eens konkelt en kronkelt.
Ex-EU-fan vraagt: “Is solitair het nieuwe solidair?”
Vroeger was ik ‘fan’ van de EU, maar nu allang niet meer. Waarom niet? Omdat de boel doorslaat. Qua regelgeving lijkt het alsof er enkel nog gefocust wordt op het controleren, beheersen, beknotten, betuttelen en dom houden van burgers.