“Echte mannen moeten veel neuken,“ zo opent Nomen zijn klaagschrift. Nee, Nomen, IEDER mens moet veel neuken, al dan niet met zichzelf. Al zou ik ‘moet‘ willen vervangen door ‘wil’. Vrouwen willen dat dus ook, want neuk is leuk.
Fix it with duct tape
Mijn Merci rammelt nu al sinds enige tijd. Een beetje. Niet erg, maar je hoort het. Oorzaak – na veelvuldige zoektochten – niet te vinden. Maar sinds begin dit jaar volgt het ene gebrek het andere op en ga ik mij langzaam zorgen maken over mijn auto-maatje.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Paniek om een stuk techniek
Ik sta met mijn karretje midden in het gangpad van de Lidl en kan geen stap meer verzetten. Waar ís dat ding? Lichte hyperventilatie. Hij is er niet! Weg! Nergens te vinden…
Eet een worm!
Met een handjevol rozijnen stop je gelijk ook 34 meegedroogde fruitvliegjes in je mond. Twintig kersen van de boom: minstens 10 maden. Lekker! Gek op roze koeken? Neem nog een hapje schildluis! #insecten eten doen we allemaal.
Ja hoor, ze zijn er weer! De anti-borstkankerhartjes
De facebook-borstkankerhartjes zijn er weer. Een vrouwendingetje? Ik zie mannen nooit spontaan een contextloos bierpul-icoontje op hun Facebook-wall plaatsen om aandacht voor prostaatkanker te vragen.
Medianaal geblèr
De ‘media’ – die grootse doorgeefluiken van zelfs de kleinste ellende – smullen. Het kán niet beter, al die reële ellende van nu. Heerlijk! We hoeven niet eens meer iets te fantaseren! No fake!
En de angst regeert… (Ariana Grande)
Als je toegeeft aan de angst, stop je steeds een beetje meer met leven. Je gaat niet meer naar concerten en festivals. Niet meer naar grote steden. Niet meer vliegen. Uiteindelijk kom je je huis niet meer uit. En dát is wat ze met dit soort daden willen bereiken.
I talked 2 Cleo!
Het verbaast me steeds weer dat mensen je op basis van je online identiteit denken te kennen, pretenderen te weten hoe jij bent. En dat, terwijl ze in dezelfde zin stellen dat ze je totaal NIET te kennen, zelfs niet wíllen kennen.
Zoenen, zoenen, zoenen!
Mannen schijnen niet erg selectief te zijn als het om zoenen gaat: ze zoenen snel en ook meteen redelijk intensief. Vrouwen zijn veel kieskeuriger, waarschijnlijk omdat ze onderbewust trachten te doorgronden of de man in kwestie ‚geschikt‘ is.
“Ik WIL helemaal niet volwassen worden!”
Oké. Dat wordt raden. Want als ik juist raad, kan ze niet ontkennen. Ik ken mijn dochter.
“Heb je op school voor het eerst een jongen gezoend?”
“Neeee zeg! Yuck!”
“Mama, waarom was je er niet?”
“Hai meiske! Wat lief dat je belt! Hoe is het, lieffie?” Stilte.
“Joehoe! Ben je er nog?”
“Ja.” Weer stilte.
“Mama, waarom was je er niet vandaag?”
“Welkom in het GeenStijl-advertentietheater!”
Waar ik meer over val, is de hypocrisie in dit hele GeenStijl-theaterstuk. De hypocrisie van de adverteerders in kwestie, welteverstaan. Wat mij steekt is, dat die adverteerders nu een ‘Wir haben es nicht gewusst’-houding aannemen. Waar kennen we dat van?
Gelukkig Kippetje
“Mam, vroeger was T. toch ooit een tijdje vegetariër?” Jee, dat ze dat nog weet. Ze moet 6 geweest zijn of zo. Zoon was toen 9 en zat onder de ritalin. Een compleet verkeerde keuze destijds.
Het juiste gaatje
Dochter begint te puberen. Ze wordt dit jaar 12 en zaken als menstruatie en seks komen steeds vaker aan bod. Zo ook praktisch elke avond voor het slapen gaan. Het hele oeuvre aan baarmoederslijmvlies-, eitjes-, en kinderkrijg-verhalen hebben we inmiddels meermaals doorlopen.
Pakje Kunst? Nee, dank je.
“Natuurlijk, ik had het kunnen weten. Niks ‘klein uniek kunstwerkje’. Een stukje vuilwit karton (5,5 x 9cm) met daarop weer een stukje dun, bruin karton. Met daarop, je raadt het niet, wéér een stukje karton. Ja hoor, ware KUNST!” – niet aan mij besteed, dit gepruts.