Het is een giga klus om al die transcendente, hoogspirituele, diepgravende, psycho-analytische postings op Facebook steeds maar weer zelf te schrijven. Iedere zichzelf respecterende energeticus weet waar ik het over heb. Elke keer weer al die energie in een blogpostje stralen – dóódvermoeiend!
Finger Free February?!?
“Over twee weken is het FFF,” wist dochter mij te melden. Ik keek haar verbijsterd aan. FFF? Als Twitteraar van het eerste uur ken ik alleen FF, voor Follow Friday. Maar dat was het niet. FFF = Finger Free February.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
De dood is de grenssteen des levens
De dood is de grenssteen des levens, maar niet van de liefde. Ik blijf stilstaan en lees de zin op de grafsteen nogmaals.
Wat een prachtige zin op een lelijke dag als deze. Het miezert. Mijn dochter pakt mijn arm. “Mam, we moeten door…”
Have yourself a merry…
Gun jezelf iets in deze dagen. Niet puur omdat je kerst uitbundig moet vieren; dat kán. Moet niet. Of zou niet moeten moeten. Wat zou dát fijn zijn deze dagen: helemaal geen verplichtingen hebben. Nul! Heerlijk.
Gewoon Goed Genoeg!
Ik hoef geen levenswerk achter te laten. Ik hoef postuum niet herinnerd te worden door mensen die er voor mij nooit toe deden. Laat mij maar gewóón zijn. Of gewoon zíjn. Ik wil weer terug naar de tijd waarin ‘gewoon’ nog méér was dan slechts een stopwoord in een lap tekst.
Muziekrubriek! (Del Amitri – Nothing ever happens)
Del Amitri zingt het gevoel, wat ik in december altijd zo sterk bespeur. Het is een chaos, maar nooit gebeurt er écht iets. En in feite is iedereen eenzaam, vandaag én morgen.
Kan iemand mij even refurbishen?
Als ik zo naar mijzelf kijk en luister, denk ik automatisch aan mijn auto. Die past perfect bij mij. Mijn wagen is ook een oudje, rijk aan gebrekkigheden. Wij lijken op elkaar. En net als mijn auto ben ik ben toe aan een total make-over. Toe aan ‘nieuw’.
O, kom er eens kijken… (want er is voetbal op tv!)
Voetbal op tv is gewoon vreselijk. Alleen de geluiden al. Dat joelende publiek, die blèrende reporters, die trommels, afschuwelijk. En al die divisies, liga’s, en tabellen – ik snap er geen hout van. En zo was ik dit keer dus ook totaal niet van plan om het WK te kijken. Het kwam anders.
Muziekrubriek! (Fleetwood Mac – Little Lies)
Christine McVie van Fleetwood Mac is dood. En dat is een groot verlies voor de muziekwereld. Ik luister nog maar eens naar Little Lies… #nostalgie
Heb je spijt?
Ik heb geen spijt. Ik weiger om in het ‘wat als’ te blijven hangen. Want al het oude, wat ik kwijt ben geraakt, heeft plaats gecreëerd voor heel veel mooi nieuw. Dat had ik anders nooit gevonden. En dan was ik nu niet wie ik geworden ben.
Meditatieve tunnel
Door de ritmische reuring is mijn hoofd is ineens leeg. Alles is weg. Eindelijk. Hoe vaak heb ik deze toestand de laatste drie jaar niet gewenst. Er bestaat niks anders meer om mij heen.
Ook een beetje Bitcoin-bang door FTX?
Dat FTX failliet is, weten we allemaal wel. Toch? Of toch niet? Hoe dan ook, ik schrok er zelf toch even van, want ik vind die cryptoshizzle best wel fascinerend. Maar hoe zit het dan nu eigenlijk met die coins en wallets en stuff? Een korte tour door de wallet-wereld.
Korte metten met klote content
Het online leven is niet eenvoudig vandaag de dag. Werkelijk álles wat je ziet en leest, moet je in twijfel trekken. Helemáál op sociale media: mensen blaten en re-blaten maar wat. Nakakelen tot je van pure ellende van je stok valt.
Gewoon niks
Wat je wél moet leren,” vervolg ik onverstoorbaar, “is accepteren dat sommige situaties niet te veranderen zijn. Je moet je erbij neerleggen dat niet alles altijd gaat zoals jij wilt. Dat is namelijk óók volwassen worden. Want nu heb je je compleet uit de baan laten werpen door een kleinigheid.”
Spiegellogisch (10) – Voldoelloos of doelloos voldoen?
Doelloos staan ze op het vinyl. Mijn blote voeten. Ik weet niet in welke richting ik de volgende stap moet zetten. Wilde ik naar de koelkast of de badkamer? Waar kán ik nog heen?