De goed 3,5 jaren oude Tesla van Herr Freymuth explodeerde anderhalve maand geleden. Gewoon, zomaar. Ach, kan gebeuren, niet? Maar nu wil niemand hem van zijn smeulende berg chemisch afval afhelpen…
Muziekrubriek! (Tim Bendzko – Nur noch kurz die Welt retten)
In eerste instantie zou je bij de tekst denken dat het een tamelijk maatschappijkritische song is: de zanger moet eerst nog even ‘de wereld redden’ voordat hij weer tijd heeft voor de zaken die er werkelijk toe doen in het leven. Maar daar gaat ’t dus niet om.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Fitnessen!
“Mam, waar is mijn Kangaroo sportbroek?” Oh-oh… “Weet ik dat? In de was? Bij papa? Daar waar jij hem uitgetrokken hebt?” In de was, klaarblijkelijk, aan haar keiharde wanhoopszucht in de kelder te horen. Een regelrechte sportramp!
Spiegellogisch (3) – In en uit de knoop (powezie)
De serie ‘Dark’ (Netflix) is verwarrend, maar toch mooi en zette mij aan het denken. Daar rolde dit spiegellogische gebrabbel uit. Over tijd, lot en bestemming. Het is me wat. Het is niks.
Het zilveren hert (Expecto Patronum!)
De rare vorm in het papier blijkt een heel origineel ding te zijn: een zilveren (zilverkleurig) hert. Hoe kómt hij erop…
“Ik zag hem in de etalage staan. Volgens mij was het kerstdecoratie van de winkel, maar ik vond hem zo mooi en het leek me écht iets voor jou.”
Muziekrubriek! (Till Lindemann/Rammstein – Knebel) (NSFW!)
Till Lindemann, de zanger van Rammstein, did it again. Hij wist te shockeren met zijn nieuwste video. Na het zien van de ongecensureerde video snap ik die shock ook wel. Maar censuur is k.u.t. Boeh, YouTube.
Visiting & Writing in #Utrecht (4) – Flora’s Hof
Visiting #Utrecht, schreef ik in mijn gedachteboekje. Mijmerend in Flora’s verborgen kloosterhof. Een miniserie over de mooiste stad van Nederland.
Visiting & Writing in #Utrecht (3) – Sloep vs. Treintrapboot
Visiting #Utrecht, schreef ik in mijn gedachteboekje. Met open ogen blindelings observeren tot een gedichtje over het water vloeit. Een miniserie over de mooiste stad van Nederland.
Visiting & Writing in #Utrecht (2) – Grachtengelul
Visiting #Utrecht, schreef ik in mijn gedachteboekje. Met een houten kont van de werfkeien keek ik naar het heftige bootverkeer. Een miniserie over de mooiste stad van Nederland.
Wat nou, midden in het leven?
Het viel ons op: midden in het leven lijkt alles om je heen ineens steeds meer te af te takelen. Mensen vallen weg, soms veel te jong. Je weet beter wat je wilt en vooral wat je níét (meer) wilt. Je ziet je ouders nu écht oud worden en gesprekken gaan steeds vaker over allerhande kwaaltjes. Je kinderen vliegen uit. Het is op alle fronten loslaten geblazen.
Halloween-geschiedenisles: All Hallows’ Eve
De katholieke Ieren sleepten hun oerheidens-verchristelijkte gebruik op de boot mee naar Amerika, waar de boel uit- en omgebouwd werd naar wat het nu is: een overtrokken leur- en bedelfeest. #haataanhalloween
Muziekrubriek! (Melissa Etheridge – My lover)
Eén song van Melissa Etheridge vind ik buitengewoon heerlijk: My Lover. Die song heeft alles: intensiteit, rauwheid, liefde, melancholie. De muziek is zó fijn om je ogen bij te sluiten en mee te golven in je hoofd.
Ventileer je verdriet: durf ongelukkig te zijn!
De mens leeft noodgedwongen voor twee en gaat dan in zijn uppie keihard op z’n bek. Het is enkel de succesmaatschappij die het juk van het eeuwige geluk oplegt. Niet de afzonderlijke mensen die erin leven.
Visiting & Writing in #Utrecht (1) – Dom-Lift
Visiting #Utrecht, schreef ik in mijn gedachteboekje. Met bungelende benen op de vismarkt keek ik naar een staketsel tegen staalblauwe lucht. Een miniserie over de mooiste stad van Nederland.
Spiegellogisch – Voldoelloos of doelloos voldoen?
Doelloos staan ze op het vinyl. Mijn blote voeten. Ik weet niet in welke richting ik de volgende stap moet zetten. Wilde ik naar de koelkast of de badkamer? Waar kán ik nog heen?