Rampzaligheden zijn bijna een soort van pornografie geworden. Even kijken voor kortstondige sensatie en opwinding. En dan weer door met al het dagelijkse. De snelheid waarmee we ongevoelig worden voor andermans leed, is schrikbarend.
Adé, mijn bloed!
Als ik arm op het presenteerblaadje leg, bekijkt een jolige vrijwilliger mijn aderen. “Ik zie ’t al! Prima arm, die linker. Daar kan ik wel wat mee. Dáár gaat ie, als een heet mes in de boter.”
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Crea met Corona (postpandemische woordknutselarij)
Zo’n – zo goed als voorbij verklaarde – pandemie is toch best een fijne gelegenheid om eens een paar postpandemische woordcreaties onder de loep te nemen. Woorden waarvan je denkt: Ja! Dat! Dat herken ik!
Postsongcontestgeneuzel (#Eurovision)
Nou ja. Italië dus. Om onbegrijpelijke redenen wist deze ‘meer-coke-dan-woke’ man het publiek te overtuigen van zijn kunsten, ondanks de pak ‘em beet twee dozijnen huppelborsten in glitterpakjes. Respect.
Scootmobiel says NO
Een hoop getoeter. Een auto midden op ’t kruispunt. Een bemondkapte bejaarde en een jonge knul die samen een bokkende scootmobiel naar de overkant sjorren. Valt er hier nog een karmapuntje te behalen?
VersoepelDINGEN en WEERsvoorspellingen
17 mei. Dat schijnt vooralsnog D-Day te zijn. Gaat het dan gebeuren? Pas 2 dagen vóór de nationale “Dag der Versoepeldingen” weten we meer over de dingen die echt ‘weer’ mogen. Bij mooi weer.
Albert Heijn zegt: “Géén buitenlanders a.u.b.!”
Het is mij geheel duidelijk: de Appie is er enkel nog maar voor Nederlandse ingezetenen. Buitenlands geld en buitenlandse auto’s ongewenst. Ik ga wel naar de Jumbo.
Bang voor de coronapolitie
Ik was een beetje geschokt. Niet over die get-together. Wel over het feit dat gewone jongeren – die in de buitenlucht even met elkaar wilden praten en geinen, zoals jongeren gewoon is en zoals het ook hóórt voor een enigszins ‘normale’ ontwikkeling – zó bang waren (en zijn) voor de overheid. Bang voor de politie.
Toch nog Vrolijk Pasen? (deel “2e paasdag”)
Met Pasen doe je als ‘normale’ mens geen ene flikker. Helaas zijn er hier in Oostenrijk maar weinig normale mensen, constateerde ik tijdens mijn vroege paaswandeling (die van mij dus ook een niet-normalo maakt).
Wat nou Vrolijk Pasen? (deel “1e paasdag”)
Het is weer eens Pasen. “Het feest van hoop en opleving.” Althans, dat zou ’t moeten zijn. Maar het is al de tweede Pasen in lockdown, de zoveelste zonder enige zin. Wat is Pasen nu nog helemaal? Vrolijk is het zeker niet.
Facebook is stom
AI en stomme algoritmen zorgen ervoor dat we alle gevoel voor ironie en sarcasme verliezen. Cynisme was allang uit, maar nu kan een gezonde dosis zelfspot óók al niet meer. Computer says NO! Wegens totaal gebrek aan inzicht en humor.
Stil, want uitgepraat
We zijn kluizenaars geworden. We wachten op een verandering, zonder die zelf nog te kunnen initiëren. Er zijn geen keuzes meer die we nog kunnen beïnvloeden. We moeten lijdzaam toezien hoe we wegdrijven van alles wat zo vertrouwd was. Dat maakt stil.
Die stomme vrouwen ook… (aldus Hugo de Jonge)
Hugo de Jonge ging stemmen. En kwam huilend weer thuis. Want hij had z’n foute paspoort bij zich. En geen rijbewijs. En wie is de schuldige? Die stomme, stomme vrouw natuurlijk!
Vandaag ben ik feministe pur sang (Internationale Vrouwendag)
In voorgaande jaren dacht ik vaak: ‘Vrouwendag? Alwéér? Gááp…’ Dat was vóór de crisis. Nu is dat anders. Want deze crisis legt met harde hand bloot, wat het grootste euvel van de huidige wereld is: de machtsgeile man.
HEMA, Rookworst híér alstublieft!?
Een beetje verloren wandel ik door ‘mijn’ winkel. Weg nationale trots. Weg gevoel van thuiskomen. Een HEMA zonder Rookworst is als een Hugo zonder Schoenen. Of een Thierry zonder Uil. Da kén gewoon nie, hè! Maar toch is het gewoon zo.