“Nou nou, dat kan best wat aardiger hoor,” gromt zoon ineens, “mams doet ook maar haar best.” “Wat jeukt jóú dat?” bijt ze terug. “Het jeukt. Omdat ze gelijk heeft: ze zíjn echt lekker.”
En dan heb ik ineens een volwassen zoon…
Met een tempo van heb-ik-jou-daar lanceerde ik hem de wereld in. Daarbij heb ik zijn hoofd zelfs zo in de verdrukking geperst, dat hij er wekenlang uitzag als een ‘Conehead’. Dat was vandaag, 18 jaar geleden.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Partnerkeuze? Ruiken is alles!
Corona kan je reuk aantasten. Zeggen ze. En dat is gevaarlijk bij online daten. In tekst en spraak kan alles perfect passen, maar dat is ‘slechts’ de mentale klik. Pas als je je date ruikt, weet je of de fysieke klik er ook is.
Terug in ’t kikkerlandje
Een koning op vakantie in crisistijd is als een kapitein die het zinkende schip verlaat. “Moet toch kunnen?” zal hij gezegd hebben. En kende zijn eigen volk niet.
Het been bijtrekken?! Lijmen, dat been!
De persco van Rutte (en Hugo). Wie heeft het er niet over. Onderwijl zijn we met z’n allen (!) flink in de aap gelogeerd, met dat “been dat we nu samen (!) zo snel mogelijk moeten bijtrekken.” Over falende leiding gesproken…
5G is de duivel! Of toch niet? [Long(er)read]
Een praatje over het oh zo afgezaagde thema 5G. Waarom? Omdat ik mij serieus afvraag waarom nog steeds zoveel mensen zo bang zijn voor de invloed van 5G-straling op hun lichaam. Hoeft niet, mensen. Hoeft niet.
Zo groot… Zoals het hoort
Ik omarm haar. Mijn grote, bijna volwassen meid. Mijn baby. Ze drukt zich tegen me aan. “God meiske, wat word je al groot,” verzucht ik met een halve snik. “Niet langer mijn kleine tuddeke…”
“Ander onderwerp, a.u.b.” – Oftewel: De theoretische natuurkunde in de 19e eeuw
“Ander onderwerp, a.u.b.!” U vraagt, wij draaien. Overigens best verbazingwekkend hoe de theoretische natuurkunde van de 19e eeuw zijn tentakels uitstrekt naar onze huidige tijd.
Muziekrubriek! (Een paar liedjes uit “365 Days”)
365 Days al gezien? Doe ’t niet! Zwakke story, slechte acteurs en een hoop suggestieve seks (saai want het echte werk wordt natuurlijk niet getoond). De film heeft echter één pre: lekkere muziek! En alleen dáár gaat het mij natuurlijk om, dat snap je.
Mr. Universe en de body positivity beweging
HMD-Maurits schreef een stukje over Linda in haar bikini en de body positive beweging. En hoewel ik niet per se mee wil gaan in al dat lichaamspositieve gedoe (of in welk gedoe dan ook), schoot dit stukje me in het verkeerde keelgat.
Muziekrubriek! (Agnes Obel – Familiar)
Alleen vanwege de muziek is de serie “Dark” al kijkenswaardig. Of meer: luisterenswaardig. Echt allemaal top muziekstukken. Tikje melancholisch en donker, maar zo mooi… Vandaag lever ik u: Agnes Obel.
Een (halve) dag uit het leven van een mislukte vrouw (2)
Ik zie een oudere man hevig geïrriteerd gebaren. Iets met ‘Doorrijden, trut!’ Waarop ik hardop denk: “Als je een béétje kunt rijden, had je er makkelijk langs gekund, zak!” Toch zet ik mijn bolide maar weer in beweging. Geen zin in verdere confrontaties.
Dag kindertijd! (Laatste schooldag)
Op het plein is het een komen en gaan van schoolverlaters. De vluchtige ‘distance hugs’, die net-niet-knuffels die ik even ervoor al op het schoolplein had gezien, vliegen je om de oren. Grappig hoe iedere generatie haar eigen oplossingen vindt.
“Covid Brain” – huh wat?
Het aantal mensen met een (zware) depressie als gevolg van de Corona-maatregelen stijgt. Maar ook de kennis over “Covid Brain Damage” groeit gestaag. Huh, wát?
Een dag uit het leven van een mislukte vrouw
Overal zit, plakt of hangt eten. Mijn witleren bank, mijn witte kussens, mijn witte muren, mijn witte hoogglanskeuken, werkelijk álles zit onder de smurrie. Zelfs aan het plafond kleeft wat.