Hugo de Jonge ging stemmen. En kwam huilend weer thuis. Want hij had z’n foute paspoort bij zich. En geen rijbewijs. En wie is de schuldige? Die stomme, stomme vrouw natuurlijk!
Vandaag ben ik feministe pur sang (Internationale Vrouwendag)
In voorgaande jaren dacht ik vaak: ‘Vrouwendag? Alwéér? Gááp…’ Dat was vóór de crisis. Nu is dat anders. Want deze crisis legt met harde hand bloot, wat het grootste euvel van de huidige wereld is: de machtsgeile man.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
HEMA, Rookworst híér alstublieft!?
Een beetje verloren wandel ik door ‘mijn’ winkel. Weg nationale trots. Weg gevoel van thuiskomen. Een HEMA zonder Rookworst is als een Hugo zonder Schoenen. Of een Thierry zonder Uil. Da kén gewoon nie, hè! Maar toch is het gewoon zo.
9 ‘open deuren’ die je mentaal weer een béétje opkrikken
Ook zo moe en murw van alles? Hier, heb je negen tips (géén 10!) die je mentaal tóch weer een beetje (zouden kunnen) opkrikken. Mogelijk is alles. Garantie tot aan de (open) deur.
Muziekrubriek! – Falco, woordkunstenaar met ballen
Falco. Mijn eeuwige idool. Vandaag, 19 februari, zou hij 64 zijn geworden. Jongbejaard. Maar helaas, hij is al bijna een kwart eeuw dood. Dus voor altijd middelbaar.
Valentijnsdag in lockdown: potje ‘mens, erger je niet’ doen?
Thuiswerken, thuiswonen, thuisleven, thuis alles. Thuis, waar je het al bijna een jaar lang 24/7 met de onhebbelijkheden van je huisgenoten moet zien te rooien. Maar wat zijn die onhebbelijkheden dan? Wat zijn de grootste ergernissen voor man en vrouw in lockdown?
Maar… het is gewoon zo (Mori, de olympische seksist)
Ik viel even van mijn stoel tijdens het nieuws. Meneer Mori, chef van de Olympische Spelen in Tokio, moet aftreden omdat hij heeft gezegd dat vrouwen teveel praten. Mijn eerste gedachte: ja, en? Dat ís toch gewoon zo?
8 Dolle Corona-lockdownhobby’s: woedewandelen en meer
Ik had ’t laatst al over mijn gloednieuwe hobby Corona-sneltesten.Maar er zijn nog veel meer nieuwetijdse hobby’s die we dankzij Corona, lockdowns en avondklokken hebben (her)ontdekt. Wat dacht je van woedewandelen? Of Corigamiën? Of ChloeTingen? Work it out!
Tafelgesprekken (11) – Keep on smiling
Tijdens het eten graait zoon (18) een oud, vergeten boekje met de titel “Kid Cooperation” uit de kast. “To make children understand who’s in charge. Okayyy dan… Echt, mam?” Euh…
“Voor mij had die inenting niet gehoeven…”
Ik snap niets van de huidige vaccinatieplannen. En mijn ex-schoonmoe (80+) ook niet, blijkt na een telefoontje. De logica is in ieder geval ver te zoeken. Zó komen we er nooit uit…
Nieuwe hobby: Corona-sneltesten! (kietel jezelf)
“Loopt u maar direct door naar box 4, mevrouw. Succes!” zegt militair-in-Coronadienst nummer 3, al wat minder knap. Succes?!? Zal ik dat echt nodig hebben? Nou ja, ik ben maar gewoon blij dat hij geen “sterkte” wenste.
Avondklokrellen… Man, ga koken? (frustratieblog)
Neonazistische Neanderthalers, huichelende hooliganzen en plunderende pegidantjes. Wat bezielt die lui? En waarom zijn het altijd overwegend mannen? Sneue kereltjes…
Gorman for President!
In 2036 wil dichteres Amanda Gorman (22) zich kandidaat stellen voor de presidentsverkiezingen. Dan denk ik bij mezelf: meid, waarom niet eerder? Bevrijd ons alsjeblieft zo snel mogelijk van al die ouwe lullen daar aan de top!
Ik geef het toe: ik ben opgelucht (Trump opgerot, Biden go-go-go!)
Eigenlijk zouden de VS me aan m’n reet moeten roesten. Eigenlijk zou Trump me niks uit moeten maken; ik ken de man niet. Enkel zijn publieke acties en uitspraken. Maar na gisteren durf ik het nu eindelijk toe te geven: ik ben ontzettend opgelucht!
Lichtpuntje – Tubular Bells, voor dat ‘bepaalde gevoel’
Bij de muziek van Mike Oldfield krijg ik altijd een ietwat unheimische, lichtelijk verloren en melancholische sensatie, geblenderd met iets als ‘wegzweven en nóóit meer terugkomen’. Onderhand zou ik dat inderdaad best wel eens willen. Gewoon weg.