MAN: “Heb me verslapen. Kom wat later.” Vriend: “Ok 🙂 “. VROUW: “Sorry, sorry, sorry, ik heb me verslapen! Sorry, kom ietsje later! Sorry! Zei ik al Sorry?” Vriendin: “…”
Als je afscheid moet nemen van het leven
Als je haast hebt om nog even volop te leven, omdat tijd ineens beperkt is…
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Wereldprematurendag
Het wende. Alles wende. Hij groeide . En wij groeiden in onze ouderrol, met onze baby bij wie alles nét wat anders liep. #prematuur #wereldprematurendag
Mijn maat was vol (7) – Vriendinnen en griep
Ik doe een inhaalslag vriendinnenbezoek en geniet. De griep komt echter naderbij…
Mijn maat was vol (6) – Onzekerheden, eetgewoonten en liefde
We rommelen voort. Een beetje onzeker, een beetje blij en met voorzichtige stapjes voorwaarts. Een week zonder hoogte- of dieptepunten. Lekker.
Mijn maat was vol (5) – Medische keuring
Op naar het consultatiebureau voor (ex) obesitaspatiënten om te kijken hoe de vlag er, zes maanden na de operatie, bijhangt.
Mijn maat was vol (4) – Verwerken, de grootste uitdaging in dit proces
Mijn lijf heeft rust, maar mijn hoofd draait overuren. Soms weet ik niet goed waar ik met die enorme berg gevoelens en gedachten naartoe moet.
Mijn maat was vol (3) – Shinen tijdens de pitch en daarna is het op
Het blijft een rollercoaster. Van alles geven tijdens mijn pitch, naar jankend met een dekentje op de bank. Het wordt tijd dat er wat balans komt.
Mijn maat was vol (2) – Sessie 12 bij de NOK
Op naar de NOK, voor alweer de 12e sessie. Het was toch weer leerzaam. En confronterend.
Mijn maat was vol (1) – In alle openheid
Het leven gaat weer verder na mijn coming out. Eerste halte in het ultieme loslaten: mezelf pitchen voor een nieuwe baan.
Echte vrouwen?
Deze vrouwen hebben inderdaad rondingen en toevalligerwijs op de beste plaatsen. Een prachtstel borsten, een goede kont, brede heupen en een prachtige platte buik. Ze stonden ook allemaal in de goede rij toen de lengte werd uitgedeeld. Echte vrouwen? Laat me niet lachen.
Muziek uit het verleden
Zal mijn 60-jarige ik verlangend terugdenken aan mijn 40-jarige nu? Denk ik dan hetzelfde als ik nu denk? Ik weet waarschijnlijk nog niet half wat écht verdriet en écht verlies is.
En toch… zijn er soms van die weken.
Vroeger of nu, wat is nu eigenlijk beter?
Vroeger ramden we tijdens de muziekles op een bamboestokje. Tegenwoordig maken ze hele muziekstukken op de computer. Niet alle technologie betekent een verarming in het leven van onze kinderen.
Ondertussen
Vanuit de lucht bezien trof het me weer. Kleine lichtjes vanaf grote hoogte, complete landen die we binnen een paar uur doorkruisten. Minuscuul leven, daar beneden, soms een wereld van verschil en toch allemaal op diezelfde zwevende bol in dat enorme zwarte “iets” waarvan de grootte, het einde of begin door niemand van ons te bevatten is.
The big four O
Ja hoor, het is zover. Ik ben dertiger-af…