Ik was toch zo’n zelfstandige vrouw die het allemaal prima redde in d’r uppie? Toch? Hmm?
Druk druk druk
*pling* Hé, Facebookmelding. Ach, Jenny vindt mijn foto leuk. Welke foto eigenlijk? Oh die, ja, die is leuk ja. Ik moet weer eens een nieuwe profielfoto nemen. Wat was ik ook alweer aan het doen?
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Geen salons, geen kapper. Hoe komen we deze tijd door?
Salons en kappers zijn dicht. Mannen zien hun vrouwen langzaam terug transformeren naar hun natuurlijke, oorspronkelijke vorm. En of ze daar nou zo blij mee zijn?
Liefde geven achter glas
Al die mensen 24/7 om me heen, ik word er soms gestoord van. Maar dan ontvang ik een foto die alles weer in het juiste perspectief zet. Schrijnende eenzaamheid, het is aan de orde van de dag.
Mijn maat was vol – Hoera, de kiwi is alweer twee!
Twee jaar geleden op deze dag onderging ik een gastric-bypass operatie en verloor 42 kilo. En nu is het weer tijd voor de halfjaarlijkse update!
Oudejaarsavond 1984 (Vuurwerkverbodsdiscussie)
Het nieuwe jaar is al dik twee weken oud, maar de discussie over het vuurwerk levendiger dan ooit. Als deze resulteert in een verbod, dan heb ik daar begrip voor. Maar ik wíl het niet!
Ruk, herfst… Fijn, herfst! Lekker rustig
De zomer is alweer voorbij, de pepernoten liggen alweer in de schappen en de kerstboom mag alweer bijna uit de mottenballen. De. Herfst. Is. Ruk. En de winter nog rukker. Er is echter één voordeel aan dit seizoen: ik wil niks. Huh?
All inclusive vreten en zuipen in de Spaanse zon
Onze kamer grensde aan het terras, waar de Engelsen en Russen elkaar op standje ‘KENNELIJK STOKDOOF!!!’ toeschreeuwden. Tot diep in de nacht. En maar zuipen. En vreten. Wij deden de deur dicht en vermaakten ons maar weer met elkaar. Het was een topvakantie!
Mijn maat was vol – Anderhalf jaar post-operatief
Mijn lichaam voelt meer en meer van mij. Nadat iedereen me altijd zei dat dik zijn bij me hoorde, voel ik heel duidelijk dat dat niet zo is. Ik ben eindelijk wie ik altijd al had moeten zijn.
Ken je die mop van die grote schoonmaak?
Vrijdagochtend. Klut. Ik heb geen wekker gezet, dus is het al 9 uur als ik wakker word. En ik heb honger. Het plan om meteen met de bovenverdieping te beginnen, laat ik even varen. Eerst maar eens een Netflixje.
Heel even weer terug naar toen, kan dat?
Dat gevoel van rijkdom door iets kleins is weggevallen. Er is genoeg, alles altijd in overvloed. Snoep trek je gewoon uit de kast. Een euro kun je soms gewoon verliezen. We zijn rijker dan we ooit waren. En toch voel ik me zo vaak armer dan toen.
Loslaten, hoe moest dat ook alweer?
Afgelopen dinsdag hoorden we dat onze zoon, na een behoorlijk eindsprint, tóch over was naar de vierde klas. Wat een opluchting en wat een trots. Dat moest natuurlijk gevierd worden. Met alle oude en nieuwe vrienden, op het strand.
Erectie-idioot in de tram; toppunt van OV-viezigheden
Wat bezielt zo’n vent? En waarom zei ik niks? Waarom liet ik dit gewoon maar gebeuren? Ik weet het eigenlijk niet. Ik had geen zin om in de tram stennis te schoppen. Maar eigenlijk is het toch te zot voor woorden…
Mijn maat was vol – Update uit happytown :-)
Het traject bij de NOK zit erop. Vanaf nu sta ik op eigen benen. Hoog tijd voor een update!
Mijn maat was vol (18) – De laatste
Na een jaar lief en leed te hebben gedeeld via mijn wekelijkse blogs over mijn gastric bypass, wordt het nu tijd om afscheid te nemen; een nabeschouwing.