Het blijft een rollercoaster. Van alles geven tijdens mijn pitch, naar jankend met een dekentje op de bank. Het wordt tijd dat er wat balans komt.
Mijn maat was vol (2) – Sessie 12 bij de NOK
Op naar de NOK, voor alweer de 12e sessie. Het was toch weer leerzaam. En confronterend.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Mijn maat was vol (1) – In alle openheid
Het leven gaat weer verder na mijn coming out. Eerste halte in het ultieme loslaten: mezelf pitchen voor een nieuwe baan.
Echte vrouwen?
Deze vrouwen hebben inderdaad rondingen en toevalligerwijs op de beste plaatsen. Een prachtstel borsten, een goede kont, brede heupen en een prachtige platte buik. Ze stonden ook allemaal in de goede rij toen de lengte werd uitgedeeld. Echte vrouwen? Laat me niet lachen.
Muziek uit het verleden
Zal mijn 60-jarige ik verlangend terugdenken aan mijn 40-jarige nu? Denk ik dan hetzelfde als ik nu denk? Ik weet waarschijnlijk nog niet half wat écht verdriet en écht verlies is.
En toch… zijn er soms van die weken.
Vroeger of nu, wat is nu eigenlijk beter?
Vroeger ramden we tijdens de muziekles op een bamboestokje. Tegenwoordig maken ze hele muziekstukken op de computer. Niet alle technologie betekent een verarming in het leven van onze kinderen.
Ondertussen
Vanuit de lucht bezien trof het me weer. Kleine lichtjes vanaf grote hoogte, complete landen die we binnen een paar uur doorkruisten. Minuscuul leven, daar beneden, soms een wereld van verschil en toch allemaal op diezelfde zwevende bol in dat enorme zwarte “iets” waarvan de grootte, het einde of begin door niemand van ons te bevatten is.
The big four O
Ja hoor, het is zover. Ik ben dertiger-af…
Sommige wonden worden door de tijd niet geheeld
Tijd heelt niet alle wonden. Soms duurt gemis een leven lang.
Jaap, bedankt!
Iemand die je niet kent, toch een beetje leren kennen door zijn muzieklijst op Spotify. Een beetje net als vroeger…
Campinglife (11)
Het zit erop. Dat was het dan weer. Ze zucht ervan.
Er gaat niets boven kamperen.
Volgend jaar gewoon weer.
Campinglife (10)
Vader en moeder “genieten” van de laatste dagen op de camping. In de regen.
Campinglife (9)
Wat eten we vandaag?
Kan de tijd even stilstaan, alsjeblieft?
Van kleuter naar de tweede klas middelbare school na twee keer knipperen…
Campinglife (8)
Seks op de camping. Het blijft een uitdaging. Vader en moeder hebben eindelijk een kort momentje voor zichzelf. Erg lang kunnen ze er echter niet van genieten.