De zomer is alweer voorbij, de pepernoten liggen alweer in de schappen en de kerstboom mag alweer bijna uit de mottenballen. De. Herfst. Is. Ruk. En de winter nog rukker. Er is echter één voordeel aan dit seizoen: ik wil niks. Huh?
All inclusive vreten en zuipen in de Spaanse zon
Onze kamer grensde aan het terras, waar de Engelsen en Russen elkaar op standje ‘KENNELIJK STOKDOOF!!!’ toeschreeuwden. Tot diep in de nacht. En maar zuipen. En vreten. Wij deden de deur dicht en vermaakten ons maar weer met elkaar. Het was een topvakantie!
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Mijn maat was vol – Anderhalf jaar post-operatief
Mijn lichaam voelt meer en meer van mij. Nadat iedereen me altijd zei dat dik zijn bij me hoorde, voel ik heel duidelijk dat dat niet zo is. Ik ben eindelijk wie ik altijd al had moeten zijn.
Ken je die mop van die grote schoonmaak?
Vrijdagochtend. Klut. Ik heb geen wekker gezet, dus is het al 9 uur als ik wakker word. En ik heb honger. Het plan om meteen met de bovenverdieping te beginnen, laat ik even varen. Eerst maar eens een Netflixje.
Heel even weer terug naar toen, kan dat?
Dat gevoel van rijkdom door iets kleins is weggevallen. Er is genoeg, alles altijd in overvloed. Snoep trek je gewoon uit de kast. Een euro kun je soms gewoon verliezen. We zijn rijker dan we ooit waren. En toch voel ik me zo vaak armer dan toen.
Loslaten, hoe moest dat ook alweer?
Afgelopen dinsdag hoorden we dat onze zoon, na een behoorlijk eindsprint, tóch over was naar de vierde klas. Wat een opluchting en wat een trots. Dat moest natuurlijk gevierd worden. Met alle oude en nieuwe vrienden, op het strand.
Erectie-idioot in de tram; toppunt van OV-viezigheden
Wat bezielt zo’n vent? En waarom zei ik niks? Waarom liet ik dit gewoon maar gebeuren? Ik weet het eigenlijk niet. Ik had geen zin om in de tram stennis te schoppen. Maar eigenlijk is het toch te zot voor woorden…
Mijn maat was vol – Update uit happytown :-)
Het traject bij de NOK zit erop. Vanaf nu sta ik op eigen benen. Hoog tijd voor een update!
Mijn maat was vol (18) – De laatste
Na een jaar lief en leed te hebben gedeeld via mijn wekelijkse blogs over mijn gastric bypass, wordt het nu tijd om afscheid te nemen; een nabeschouwing.
Ik zou een make-up routine moeten hebben
Het niet hebben van een adequate make-uproutine is echt een gemis in je leven. En dat wist ik dus gewoon niet! Hoe heb ik in vredesnaam tot nu toe weten te overleven…
Mijn maat was vol (17) – Op weg naar strakke dijen
“Ik krijg geen hap door mijn keel. Met gierende hartkleppen van de zenuwen zit ik aan tafel en tel de minuten af voor mijn vertrek richting sportschool. Ik snap niet waarom ik me hier zo druk over maak. Zo’n sportmaagd ben ik nou ook weer niet…”
Ik geloof, maar geloof ik?
Ik ben jaloers op mensen die in God geloven. Ik zou willen dat ik hun rotsvaste vertrouwen had. Dat God een fundament is, een almachtige vader (of moeder, kan ook) die voor je zorgt en je draagt.
Mijn maat was vol (16) – Mijn jaar in beeld
Soms zeggen beelden meer dan 1000 woorden. Ik heb jullie de ontstoken wonden maar bespaard…
Mijn maat was vol (15) – Discriminerende Dela
Het blijft fijn als er mensen zijn die mijn voorgeschiedenis niet kennen en die me gewoon als slanke vrouw zien. Niet als een slanke vrouw die ooit dik was. Helaas ziet #Dela me wel zo. Dokken, mevrouwtje!
Mijn maat was vol (14) – Daar ben ik eindelijk weer!
Na weken klussen en verhuizen waren de koek en de energie behoorlijk op. Mijn geplande twee weken pauze, dat werden er vier. Maar: ik ben er weer! Herrezen uit Eigen Gruis en Puin!