Ik rijd de parkeerplaats af en wacht voor het stoplicht om linksaf te slaan. Groen licht, GO! Hè? Wat is dit voor rare bocht. Wat is-ie kort. Anders was-ie toch veel ruimer? Ik snap er niets van. Waarom kijken de tegenliggers zo raar naar me?
De gewonde man
‘Ik ben gewond! Ik ben gewond!’
In doodsnood holt een man naar binnen. Zonder woorden wordt het slachtoffer reikhalzend begroet door de patiënten in de wachtkamer.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Karnemelk met slagroom
Uitgerekend op dat moment doet Martha een plas en spettert je helemaal onder.
‘Stom rund! Kan je niet uitkijken?’
‘Alsof jouw pis schoner is dan die van de rest!’ meesmuilt ze terug.
De doodstraf (Ode aan…)
Moedig kijkt ze in de ogen van de soldaat die haar zal fusilleren. Hij schiet. Een schampschot slechts.
‘Ik schiet beter,’ zegt ze koelbloedig.
Hangoudje
“Hij haalt langdurig zijn neus op. Voelt in zijn broekzakken, zijn jaszakken, klopt op een borstzak.
’Zakdoek vergeten… ook dat nog…net nu ik hier sta te janken als een… als een… oud wijf.’”
Het obese Paaskonijn
Bobo het Paaskonijn is te dik. ‘Er moet zeker twee kilo af. Hij mag voortaan nog maar twintig gram brokjes per dag,’ aldus de dierenarts. Twintig gram? Wil hij dat Bobo bewusteloos omvalt?
Kleine wasjes, grote wasjes
“Eindelijk: mijn moeder stond te kletsen met een buurvrouw, en ik glipte stiekem het balkon op. Verdorie, zag ik mijn kans schoon, viel er niets te wringen…” Kinderen experimenteren. Ook met de was!
Kassa!
“Hoe kan ik als moeder zó hard zijn? Ze weet dat een week bij mij zeven dagen duurt en dat ik haar niet mats. Zelfs niet met één enkel dagje. Dat heet: je poot stijf houden. Want: geef je puberkind één vinger en je raakt beide armen kwijt.”
Adonis
“Ik pareer zijn vraag met een wedervraag: ‘Ben je nog bij je vriendin?’ Een bedeesd echtpaar naast elektrisch ondersteunde rijwielen kijkt me geschokt aan.”
Landrover
‘Uw boodschappenauto is een ouwetje, hè?’ vraagt de man vriendelijk.
Ik knik. Heeft die gozer niets beters te doen? Zo kan ik toch niet nadenken? Ik zie heus wel dat zijn splinternieuwe vehikel een speciaal ras is.
Paniek in het pand
“In een plotselinge opwelling van stoutmoedigheid, zou ik me eens van mijn goede kant laten zien en de chef een handje helpen met het hanteren van zijn eigen regels. Ik pakte een handje paperclips en knoopte een ketting. Even passen of-ie lang genoeg was…”
De Billentikker
“In een keurig damesweekblad waar mijn moeder abonnee van was, stond het adres van een mevrouw die #naailes gaf. In gezondheidsschoeisel, een enkellange rimpelrok en tuthola-bloesje ontving ze mij en vier andere cursisten.” – oh, ooh….
De Metroman
Plots is daar een stem in mijn hoofd: “Vriendelijke mensen, hoe ga je er in vredesnaam mee om?”
De man heeft nog niets verkeerds gezegd. Oké, ik zal proberen aardig te doen.
‘Woont u in de stad?’ interviewt de man verder.
Vette pech
“Relax. Geen stress. Eerst nadenken.
Heb ik de lichten laten branden? Nee.
Staat-ie in de juiste versnelling? Ja.
Zit er benzine in de tank? Ja.”
Wel, succes mevrouw Kakelblond!
Sambal bij?
Wij wilden ook een keertje een wokgerecht koken. En deze keer zou ik eens niet moeilijk gaan doen over knoflook, gember en pepers. Ik zou als een volwassen vent mijn bord leegeten, moedig als ik ben.