‘Ziet u ze vliegen?’ informeert de man vriendelijk. ‘U kijkt aldoor omhoog.’
Ik knik. ‘Vleermuizen.’
‘Vleermuizen?’ herhaalt hij verbaasd. Zijn mond valt open, het stompje sigaar belandt op de grond. Bedremmeld trapt hij het ding uit met een badslipper.
Superman
Onze examenopdracht luidde: brei of haak een plant. Wij geeuwden demonstratief en kregen prompt de drang onszelf dan maar te amuseren. De lerares was echter amusementstotaalweigeraar. Ze was het summum onder de docenten bij wie niet gepraat mocht worden.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Engelenvleugels
“Dus is God niet tegen euthanasie? Anders had hij zijn engelen niet gestuurd.”
“Dank je, daar was ik zelf nog niet op gekomen.” Plots kijkt ze omhoog, dan weer naar mij en zegt: “Ik word ineens emotioneel…”
“Wil je een schouder of zal ik even gaan piesen?”
Houd de dief!
Tussen de appelflappen tel ik welgeteld één pak met vier dikke gevulde koeken. Eén pak maar…? Wat zijn nou vier koeken als er thuis een puber los rondloopt?
Goedertierenheid
Nadat ik mijn gedachten hardop had uitgesproken, noemde juffrouw Koolen mij “Sodom en Gomorra ineen”. Ik zou nooit een goede, volgzame Ruth worden.
Popeye, de voorkruiper
Popeye gebaart dat ik voor mag. Een sarcastisch stemmetje in me zegt: Trap er niet in! Hij rijdt zo over je blauwe koets heen en dan kan ze naar de schroot.
Het carillon
Bij het begin van de torentrap kijkt ze haar man een tikkeltje angstig aan. Ze is altijd bang geweest voor nauwe ruimtes.
‘Niet opgeven nu, lieveling, je bent zó dichtbij,’ fluistert Thijs tegen haar.
Ziet ze vliegen!
Man vraagt nerveus: ‘Hoe laat is het?’ ‘Weet ik veel,’ zeg ik, ‘dan moet ik op mijn mobiel kijken.’ Maar dat hoeft al niet meer. ‘Daar zijn ze!’ roept Joris. Hij wijst naar links en is opgetogen als een kind.
Mieren, ijsthee en vriendschap
Linda droeg rustig een paarse lange boek onder een klaproosrode trui. Of oranje op groen.
‘Dat vloekt!’ riepen kinderen uit de klas.
‘Dan kijk je toch lekker de andere kant op?’ stelde Linda voor en stak haar tong uit.
De diepvriesblik
Ik sla driemaal rechtsaf en parkeer tegen de stoep. Het minste wat ik kan doen, is de vrouw naar huis brengen.
Ik put me uit in verontschuldigingen. De vrouw schenkt me een diepvriesblik.
Erken ME!
Geroezemoes, een sociaal gesprek voeren tussen tien personen… het kan me gestolen worden. Net als achtergrondmuziek want die klinkt bij mij op de voorgrond. Uit eten met een gezelschap is een straf; ik krijg al wallen als zitzakken als ik eraan dénk… #CVS #ME
Floris en zijn lans
Zes was ik. Of misschien al een beetje zeven. Op het geijkte tijdstip zat ik met mijn kleine meisjesbillen op het puntje van onze blauw met gele bank, mijn gezicht vastgeklonken aan de televisie. Zodra de muziek aanzwol, draaide mijn verliefde hart overuren.
Een pissige groene man
“Over schieten gesproken,” begint de groene man, “vorige week kwam ik een jager tegen die twee hazen had geschoten.”
Mijn bloeddruk stijgt in de wetenschap dat dat maar mag tot en met 31 december.
“Dat is verboden, het is nu al rammeltijd!” zeg ik boos.
Kerstverhaal: Het kerstkindje.
‘Niet zo knijpen, je plet mijn vleugels,’ bromt de engel.
Het kleine meisje laat zich van schrik pardoes op de grond zakken en zet de engel voorzichtig op haar schoot. ‘Sorry,’ zegt ze zacht. Ze heeft altijd gedacht dat engelen lieve, zachte wezens zijn en nu hoort ze boos gemopper.
Vermomd als heer
Sommige mannen mogen er dan uitzien als een gentleman, maar zijn dat absoluut niet.