Getergd loopt ze naar haar oude auto, steekt de sleutel in het deurslot en rukt aan de grendel.
‘Shit!’ foetert ze. ‘Ik krijg ‘m niet open! De rubbers van de deur zijn vást vastgevroren aan het ijzer… Heb ik weer!’
Fietsverhalen: Lek langs de IJssel
Koud een kilometer verder zie ik een wielrenner naast zijn racefiets lopen. Is het besmettelijk? Hangt het in de lucht? Ook hij heeft een platte achterband. De wat oudere man loopt me met de fiets aan de hand tegemoet. De tranen in zijn ogen komen door de wind, mag ik hopen?
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Flikken!
De chagrijnige fuik-agente bestudeert mijn foon. Geen openstaande whatsapps. Geen recentelijk geopende e-mails. Geen aangenomen of gemiste oproepen. Ze kijkt me vorsend en fronsend aan: Hoe zit dat? Dit is toch niet normaal?
Als een blad in de wind
Gisteravond zei ze in een opwelling tegen haar dochter: “Ik ga pas dood als álle blaadjes van de boom gewaaid zijn.” Het had strijdlustiger geklonken dan ze had verwacht. En de bladeren weigeren te vallen.
Ons Dorpstokkie
‘Rot op!’ scheldt Tokkie tegen de behulpzame man, ‘jij wil toch alleen maar mijn pincode zien! Ik ken jouw soort!’ Als dank wenst ze hem enige vallende ziekten, een beetje hartfalen en nog wat andere ellende toe. De stumper schrikt zich de zenuwen.
De Bronchoscopie: even doorademen
“Over twee weken krijgt u de uitslag.” En weg is ie. Zijn witte jas wappert achter hem aan als hij de onderzoeksruimte met rasse schreden verlaat. De empathie in persoon… Maar niet heus. Met hem heb ik straks nog minstens drie kisten appels te schillen!
Roddelblaadjes
Ze probeert een tijdschrift te pakken, maar heeft haar armen vol boodschappen. Met het kleine beetje speling dat haar rechterarm biedt, wriemelt ze in het vak, maar het roddelblaadje werkt niet mee. Ik zie de ijsbergsla al rollen…
Ground Control to Major Tom
Ik inhaleerde en voelde me de diepte inglijden. Gevoelsmatig werd ik een seconde later wakker. Alleen gaf de klok in de verkoeverkamer tweeënhalf uur tijdsverschil aan. A gap in time and space… Oddity.
Douchen met Paloma (herinneringen uit 1979)
‘De vrouw die de straat veegt, is mijn buurvrouw,’ zegt Marjan. Mijn vriendin stopt de Puch naast een opzichtig geklede dame. Zo ziet dus een echte hoer eruit… Ik had er nog nooit een in het wild gezien.
Misselijke vent
Misselijk. Overgeven in een veldje. Twee heftig zoenende zuignappen. En een misselijke vent die me enkel uitlacht en niet even helpt of zelfs maar meeleeft. Soms wil ik dan gewoon overal overheen rijden.
De smerige snol
‘Oké, blijf daar vooral staan,’ en draaide me om. In mezelf foeterde ik: seniele snotneus, blonde blaaskaak, smerige snol. Ik vind dat ik best fantastisch kan schelden. Dat leer je vanzelf wanneer je opgroeit in ‘Rotterdram’. Maar hardop doe ik het dus nooit (meer). Wel heb ik een vreselijk karakter.
Strontvlieg op de weg
Drie meter verder stopt de auto bij de provinciale weg. Het is er eentje van het type ‘Met Enige Rijlessen Controleert Elke Dwaas Een Slagschip’. “Heeft u poep in uw ogen? Teveel moeite om uw voet éven op die rem te zetten? Dan had die eend tenminste nog geleefd!”
Fietsverhalen: Geestdrift
‘Ik ben lid van een kerkelijke gemeente,’ vertrouwt de man me toe, ‘en fotografeer evangelische elementen in het landschap.’
Nou, dan staan wij hier op een uitgelezen locatie! Op de brug voor ons staat met witgekalkte letters: “Anno 2009. Jezus vergeeft en geneest.”
De zes tekens [kort verhaal – 5 mei]
‘Wat heb je nou gedaan, jong…?’ De stem van de oude man breekt. Tranen lopen over zijn wang. Beschaamd slaat hij zijn eeltige handen met diepe groeven voor zijn gezicht. Dit is de tweede keer dat Ben hem ziet huilen.
David [kort verhaal – 4 mei]
‘Zorgt u alstublieft voor hem,’ smeekt de vrouw. Ze loopt alweer weg. Haar benen lijken op dunne stokken. Ze kijkt nog even keer achterom. ‘Zorg goed voor hem!’ roept ze nogmaals huilend. ‘Hij heet David.’ En iets zachter: ‘Hij is een Joodse baby…’