De tranen komen met het besef. Ik hád helemaal geen seksuele relatie, ik deelde slechts mijn lichaam. Ik sloot mijn ogen en mijn zintuigen en trok mij terug in de beslotenheid van mijn eigen brein. Mijn veilige habitat. En dat heb jij gedaan.
Het stormde buiten
Afgelopen weekend stormde het. Ogenschijnlijk rustig zat ik op de bank en keek ernaar. Ik was niet in beweging te krijgen.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Het belang van een vangnet [anonieme gastblog]
Men roept niet voor niets dat een goed vangnet in de vorm van familie en vrienden nog altijd vele malen effectiever en zinvoller is dan wat lukrake gesprekken met een psycholoog. Maar wat als je familie het in de toekomst zal laten ‘afweten’ op grond van keuzes die zij maken?
Boos!
Maar waardoor het écht misging, was het bevoogdende toontje, de superieure blik, het minzame lachje en de benadering die in de frequent geraadpleegde managementliteratuur ongetwijfeld vermeld staat onder het hoofdstuk over beïnvloedingsstijlen.
Liefdesschipbreukelingen
Maar nu, nu is het rustig. Er zijn geen bedreigingen die een gevaar zijn voor alles wat we samen hebben. Behalve wijzelf. De rust zorgt ervoor dat we niet op elkaar aangewezen zijn. We hoeven niet te vechten en ons niet groot te houden voor de ander. We kunnen even onder uitzakken.
Een half mens
Op 20 april werden er onderzoeken gedaan, een EMG en een MRI. De EMG bleek geen afwijkingen te tonen. Normaal gesproken goed nieuws, maar waarom dan toch mijn klachten? Mijn hoop zakte nog niet helemaal in mijn schoenen, maar het kwam een eind in die richting. Wat als de MRI ook niks liet zien?
Gratis geld, daar is toch geen ruk aan?
Druk met mijzelf spelend en likkebaardend hete filmpjes kijkend, ben ik gefilmd. En ik wist het niet eens! Gaaf, joh: je ziet mij genietend in beeld en in-screen de film (onnavolgbare niche-producties, geen doorsnee piepshow voor de massa natuurlijk). Super cool! Of liever gezegd: gewoon enorm hot.
Arts, luister naar je patiënt in plaats van naar verzekeraars!
Door de Nederlandse artsen voelde ik me weggezet als aanstelster, als leugenaar. Maanden later kon ik bij de pijnpoli terecht. Gelukkig nam de pijnspecialist me wél serieus. Op naar Antwerpen voor een second opinion. Over de grens hebben ze in ieder geval wél empathie voor hun patiënten.
Lieve bakfietsmoeder uit Leidschendam
Ik fiets langs heiige weilanden, het is nog donker. 7.50 uur. Regen spettert op mijn gezicht. Drukke straten vol auto’s die ergens heen moeten. Werk, school, onderweg.