Het ietwat kneuterige, dorpse leven staat me eigenlijk best aan. Afgelopen zondag was het eindelijk weer eens een beetje relaxed weer, en mijn lief vond het wel weer eens tijd voor een uitje (de rest van onze tijd brengen we vooral etend, seksend en netflixend door, wat ook heel lekker en gezellig is, maar wel een beetje bedompt op den duur). Op naar de jaarlijkse markt in Zaanse Schans dus. Toerist in eigen land uithangen, why not.
Muziekrubriek! (George Michael -Shoot the Dog)
George Michael werd de tweede artiest die ik voor altijd in mijn hart sloot. Hij had soul. Maar echt. Stevie Wonder grapte eens: “O, is he white?” Shoot The Dog is een duidelijke aanklacht tegen Tony Blair, die volgens George Michael het schoothondje was van George W. Bush. Met een lekkere vette sample van The Human League’s – Love Action en stiekem ook een seksuele lading. Swingen maar!
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Muziekrubriek! (Queen – Don’t Stop me Now)
Een favoriet nummer aller tijden heb ik niet. Ook geen favoriete artiest. Toch zijn er wel een paar artiesten die weinig verkeerd kunnen doen in mijn straatje. De eerste grote muziekliefde die altijd heeft stand gehouden is Queen. Ik moest huilen toen Freddie Mercury overleed en ik huilde bij de film Bohemian Rapsody die vorig jaar uitkwam. Don’t Stop me Now is een nummer waar ik altijd onmiddellijk van opfleur.
Muziekrubriek! (Pink and Dallas Green – No Ordinary Love)
Een tijdje geleden merkte een oplettende reaguurder op Sargasso op, dat in mijn Closing Times (Muziekrubriek! aldaar) de man behoorlijk domineert. Dat was mij ook al opgevallen. Daarom ben ik toch nog eens in mijn archieven gedoken om te zien of de muziekvrouw nou echt zo ondervertegenwoordigd is.
En ik vond een prachtig duet van Pink and Dallas Green, No Ordinary Love.
Hoe blind kun je zijn?
In Vrij Nederland staat een artikel met de sprekende titel Tijd voor “roofschaamte”; Een andere manier van denken over de Nederlandse welvaart. Het gaat in op een aspect van onze manier van handel drijven die ik nog niet zo scherp op mijn netvlies had. Onder andere ons landbouwsysteem, dat voornamelijk op de export is gericht, richt ook wereldwijd grote schade aan. Het is een ontluisterend relaas, veel erger dan ik dacht.
Muziekrubriek! (Paolo Nutini – Scream)
Een lekker sexy nummer, passend voor (het eind van) een romantische avond met je lief: Paolo Nutini met Scream.
Ik weet nu al dat de mijne heel romantisch wordt. Dat is het voordeel van een LAT-relatie. Je ziet elkaar niet elke dag, je windt elkaar tijdens het afspreken al op en vanaf dat moment voel je je sexy.
Orange is the New Black – The system is fucked
Ik ben 7 afleveringen ver in het nieuwe en laatste seizoen van Orange is the New Black. Wat een geweldige serie is het toch, jammer dat het nu bijna echt is afgelopen. Vaak grappig, veel seks en toch zo hartverscheurend. Iedereen is vooral aan het overleven. De snoeiharde realiteit, in your face. The system is fucked.
Muziekrubriek! ( Fink – Looking to Closely)
Fink (Fin Greenall) is Dj, producer en singer-songwriter; hoe breed wil je het hebben? Ik vind niet alles van hem even goed, maar Looking to Closely staat prominent op mijn playlist.
Muziekrubriek! (Marc Broussard – Cry to me)
Ik heb ’t eerlijk gezegd niet zo op baarden. Hoewel ik begrijp dat scheren nogal gedoe is – en met mij de meeste vrouwen vermoed ik – vind ik het gewoon geen gezicht. Of teveel gezicht misschien. Vreemd genoeg zijn er de laatste tijd veel artiesten waar ik graag naar luister met overmatige gezichtsbeharing.
Anyway, sinds kort ben ik best wel fan van Marc Broussard. Wat een ontdekking! Hij schijnt een hitje te hebben gehad in Nederland, maar die heb ik gemist. Hier speelt hij samen met zijn vader een cover van Solomon Burkes Cry To Me. En dat doen ze zeer verdienstelijk.
Recensie: Zomergasten – Hanna Bervoets
Terwijl ik dit begin te schrijven wordt een fragment uit Jurassic Park getoond. Zeker niet mijn favoriete film, maar Hanna Bervoets was toen een jaar of 10, dus het is niet zo gek dat zij er toen helemaal idolaat van was. En nu vertelt ze er ook geëngageerd over; de special effects, maar ook over de fascinatie voor science fiction. Ze legt ook de link naar het verhaal van Frankenstein. Hoe de mens probeert in te grijpen in de natuur, en hoe dat verkeerd af kan lopen.
Muziekrubriek! (Bishop Briggs – River)
Bishop Briggs is de stage name van de Britse singer/songwriter Sarah Grace McLaughlin (leuke bio, wat een globetrotter!). Zomaar weer iemand die ik per ongeluk tegenkwam door op een willekeurige YouTube-mix te klikken. Best wel gaaf! Die Black Box Sessions ga ik ook maar eens nader bestuderen.
Muziekrubriek! (Gary Clark Jr. – Nextdoor Neighbor Blues)
Dit is weer een pareltje van de Mahogany Sessions, deze keer met Gary Clark Jr. in de hoofdrol. Deze jongeman timmert al 15 jaar aan de weg, met maar liefst 7 albums en met groot succes. Zijn gitaarspel wordt vergeleken met Jimmi Hendrix. Dit is Nextdoor Neighbor Blues van zijn hand.
Muziekrubriek! (LP – Lost on You)
Ik heb een hele tijd gedacht dat dit een gozer met een heeeele hoge stem was. Maar dat had ik dus mis. LP staat voor Laura Pergolizzi en ze is ook op andere vlakken best wel mysterieus.
Muziekrubriek! (Kortrijk Drumt)
In België hebben ze ook een soort Koningsdag op 21 juli. Of ze dan echt zo los gaan als die gekke Nederlanders weet ik niet, maar een leuk feesie vieren doen ze in elk geval wel. In Brussel vond dit jaar een veel geprezen optreden plaats van Kortrijk Drumt; 150 drummers op een groot plein die synchroon op hun drumstel tekeer gaan.
Kloon-clown
We hebben geschokt gereageerd op de verkiezing van Trump. Ons plaatsvervangend geschaamd. Vaak gelachen, soms besmuikt. Rare jongens, die Amerikanen. Maar oh, ironie! Vandaag krijgt Europa met Boris Johnson een kloon-clown in een toppositie.