Eigenlijk ben ik wel toe aan een gereviseerd leven zonder gebruiksaanwijzing. Een leven zonder groene vinkjes, boosters of opgelegde beperkingen. Want eerlijk gezegd, ben ik die hele coronacrisis inmiddels spuugzat. Maar ja, wie niet, hè. Wie niet…
Muziekrubriek! (Stromae en zijn persoonlijke hel)
De meningen over de nieuwe song en video van Stromae zijn – in ieder geval op social media – zo goed als unaniem: een zwaar ontroerend, meesterlijk kunststukje. Ik vind het wel een heel mooi liedje, maar een meesterwerk? Nee, niet echt.
Monday, Monday
Hersenen om half 7 ’s ochtends aanzwengelen na twee weken vakantie, het lukt me niet. Maar het is weer een gewone maandag, dus het moet. Die Mamas & Papas snapten er destijds niks van. Die waren volgens mij helemaal geen ouders. Anders hadden ze wel “Monday, Monday, NO good to me” gezongen.
KNALLEN MAAR! (Oh wacht…)
Op naar 2022: Knallen maar! En als special service van ons naar de mensen toe: hier, een beetje virtual vuurwerk. Dat mag tenminste nog. Hopen we.
“Dood? Herrezen? Toets 1 voor een boosterprik!”
Als we de Duitse minister van volksgezondheid moeten geloven, bent u volgend jaar om deze tijd minstens vierdubbel gevaccineerd, hersteld of dood.. Dus vroeg ik me stiekem af: heeft u inmiddels al een weloverwogen keuze uit deze drie kunnen maken?
Het leven van Emma (Afl. 78) – Brak
Mijn lieve meisje is niet meer. In een roes heb ik afscheid genomen. Kaarten geschreven, meegeholpen met de dienst. Op de achtergrond, want ik was nog niet bepaald lang haar partner. Het voelde niet goed om mijn mening te ventileren. Had ik dat maar wel gedaan.
Vakantieboodschappen
Relaties in Coronatijd: net knipperlichten. Aan en floep, weer uit. Maar als je de vakanties met elkaar zó mist, moet je toch wat. En thuisbezorgde boodschappen op de koop toe: da’s zo slecht nog niet!
Dagboek van een actrice – Hoezee! We mogen wéér niet het theater in!
Wéér een lockdown. Wéér mijn existentie onder voeten vandaan geslagen. Het voelt als ferme klap tegen mijn hoofd. Knock-out.
The Great Priority Reset
Back to base. De periferie verliest aan importantie. En dan merk je ineens tot wiens basis je behoort en bij wie je slechts in de periferie verkeert. Voor wie je belangrijk bent en wie jou eigenlijk kan missen als kiespijn.
Mindfull wandelen op zoek naar innerlijke rust
De podcast-stem vertelt me dat ik een zonnegroet moet doen. “Er is geen zon,” mompel ik sacherijnig voor me uit. Maar dan hoor ik dat ik op zoek moet naar de zon in mijzelf, als deze buiten niet schijnt.
Quick Response? Ik vertrek!
“Het restaurant is nu permanent in lockdown. Het staat te koop. Ik kan nu eenmaal niet leven met die idiote maatregelen. Die hele QR-maatschappij, hoe verzínnen ze het? Voor mij is de lol er vanaf. En vergis je niet, het ergste moet nog komen…”
Kapitale Kapper
Tot nu toe was onze vertrouwde kapper zeer goed voor een uurtje relaxen. Helaas heeft die flink in de service geknipt. “Nee, hoofdmassage en koffie doen we niet meer. Corona, hè.” De prijs is daarentegen dan weer gigantisch gegroeid…
Samenlevingscontract met onze “gastheer”, de overheid
In feite zijn we bijna moeiteloos met alle maatregelen mee gemuteerd en hebben we nu een samenlevingscontract met de overheid, waarin alle voorwaarden om deel te mogen nemen aan het leven keurig staan vastgelegd…
Thuis kantoor plant
Ach ja, natuurlijk, ze was aan het multitasken. Een praatje maken en ondertussen je conditie opbouwen, dat valt prima te combineren. Stiekem vraag ik me af of ze tijdens een vrijpartij tegelijkertijd ook nog even het bed verschoont. “Klusjes tussen neus en wippen door,” mompel ik zachtjes.
Malaysia Truly Asia (8) – Verrukking vs. Deceptie
Corona en wellness gingen lang niet samen hier in Kuala Lumpur. Nu het weer kan/mag, heb ik me schoon laten schrobben in onze plaatselijke hamam. Niet voor herhaling vatbaar.