Later in de week verschijnt er een bericht in de lotgenotengroep op Facebook. Bovenaan pronkt de titel “SLECHT NIEUWS!!” Alles in mij schreeuwt dat ik het niet aan moet klikken. Helaas doe ik het toch. Kanker maakt voor eeuwig onzeker en angstig.
Zingeving na de overgang
Mijn toyboy heeft me niet bepaald in de steek gelaten. Sterker nog, hij ‘lustte’ mij rauw. Mijn leeftijd deerde hem totaal niet en zodra ik even wilde zeuren over de overgang, zorgde hij er wel voor dat er iets in mijn mond zat.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Wakker worden (op z’n Lichtwerkers verklaard)
Steeds om 3am wakker worden is heel logisch: dan gaat de Kosmos open en kun je je verbinden met Goddelijke energieën of met een Lichtgids. Wel balen dat zoiets dan om 3 uur ‘s nachts moet gebeuren, maar ja, je wordt natuurlijk niet zomaar Lichtwerker.
Fietsverhalen: Lek langs de IJssel
Koud een kilometer verder zie ik een wielrenner naast zijn racefiets lopen. Is het besmettelijk? Hangt het in de lucht? Ook hij heeft een platte achterband. De wat oudere man loopt me met de fiets aan de hand tegemoet. De tranen in zijn ogen komen door de wind, mag ik hopen?
Dat wat gebroken is (Kintsugi)
Met een knal barst de grote Chinese vaas op de marmeren vloer uiteen. Het gaat door merg en been, en trilt tot in de uiterste hoeken van het universum. Ik zak door mijn knieën en als ik voorzichtig de groene droomvogels en roze fluisterbloemen opraap en in een doos doe, schieten de tranen in mijn ogen.
Ons Dorpstokkie
‘Rot op!’ scheldt Tokkie tegen de behulpzame man, ‘jij wil toch alleen maar mijn pincode zien! Ik ken jouw soort!’ Als dank wenst ze hem enige vallende ziekten, een beetje hartfalen en nog wat andere ellende toe. De stumper schrikt zich de zenuwen.
Papraatje (Afl. 36) – Papijnlijk – deel 2
“Maar hoe heet ik dan? Wat is mijn naam?” dring ik aan. Die heeft Pa dan weer direct en in één keer goed. Opgelucht haal ik adem; niks aan ’t handje dus. “Ja, vroeger had ik een dochter die zo heette,” verzucht hij dan ineens. Van schrik verslik ik me in de thee.
De vleesvervanger (de geest is gewillig, maar…)
Trots deelde ik thuis mijn ouders mede, dat ik vegetariër was geworden. “Weet je dat wel zeker?” twijfelde mijn vader. “Je bent nog zo jong en je zit eigenlijk nog in de groei…”
“Ik weet het héél zeker,” benadrukte ik, met de wijsheid van mijn 17-jarige, kersverse, vega vriendje verankerd in mijn hoofd.
Douchen met Paloma (herinneringen uit 1979)
‘De vrouw die de straat veegt, is mijn buurvrouw,’ zegt Marjan. Mijn vriendin stopt de Puch naast een opzichtig geklede dame. Zo ziet dus een echte hoer eruit… Ik had er nog nooit een in het wild gezien.
Misselijke vent
Misselijk. Overgeven in een veldje. Twee heftig zoenende zuignappen. En een misselijke vent die me enkel uitlacht en niet even helpt of zelfs maar meeleeft. Soms wil ik dan gewoon overal overheen rijden.
Click & Collect (deel 11) – “Geen toppertje”
“Hmmmjahh… jij zegt wel ‘perfect’,” begin ik, “maar ik kan me dus niet voorstellen dat je daarmee ook de seks bedoelt?” Zo. Dat is eruit. “Jij hebt duidelijk véél meer ervaring dan ik, dusseh… hoe perfect ben ik dan, in bed?”
De kans om een partner te vinden die bij je past
“Gatsie, ik kreeg net zo’n video-call van Piet!” “Hoi, ma. Wie is Piet? Ik ken helemaal geen Piet?” begroet ik mijn moeder door de telefoon. “Ik ook niet. Ik heb hem gisteren op een dating-site gevonden. Hij belde net, maar hij was vergeten zijn kunstgebit in te doen.”
Click & Collect (deel 10) – De drie-maanden-regel
De kennismaking met Jack en mijn meiden is goed gegaan. Inmiddels is hij al weer een paar keer op de thee geweest en de meiden zijn nog steeds enthousiast. Zelfs Roos begint het leuk te vinden. Maar blijven slapen? Echt niet!
Pliessie
“In een zonnig humeur vandaag, zo te zien?” vraagt de agent. Mijn humeur is helemaal niet zonnig, maar schuldbewust. Maar dat kan hij niet weten. Ik vraag hem voor de zekerheid alvast of je ook een boete kunt krijgen voor een verkeersfout die je nog niet hebt begaan. Better safe then sorry, nietwaar?
Prikkels
Ik weet dat de wereld vaak heftig bij me binnenkomt, kleuren, klanken, emoties en sferen, the good and the bad. Soms ben ik daardoor snel moe en me trek ik me terug. Op andere dagen voedt het me juist, loop ik over van inspiratie en krijg ik de glimlach niet van m’n kop. Vandaag was een mengeling van beide.