Ik viel naar voren en slaakte een harde kreet. De koffie schoot met flinke snelheid uit het kopje; recht in mijn gezicht én op het laminaat. En toen… moest de trap opnieuw geverfd worden.
Ik. Wil. Dood.
Je moet sterk zijn in deze maatschappij. Sterk, vrolijk en hard. Negatieve emoties houd je voor jezelf. Zet je masker op. Houd je vuile was binnenshuis. “Hoe gaat het met je?” “Goed…”
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Gekozen weg (Life is – not at all – sweet)
De weg kiezen om op een gekozen dag weg te gaan. Dat is in mijn ogen de meest dappere en sterke beslissing die een mens in (en over) zijn leven kan nemen. Gekozen weg. De laatste vonk van leven vliegt de donkere, maar eeuwig verzachtende nacht in.
Spiegellogisch (6) – Afstuderen in de acceptatiekunde
Kan het leven überhaupt iets ‘zijn’? eerlijk? oneerlijk? goed? slecht? mooi? rot? saai? intens? Het leven is dat wat ‘t is: een leven. En als het dat niet meer is, is het de dood.
Racisme en zo
Ik zal mezelf nooit vergelijken met een zwarte man of vrouw die opgroeit in Amerika. Ik kan me namelijk niet voorstellen hoe het is om dagelijks geconfronteerd worden met racisme.
Joepie! Het is weer Pinksteren!
Pinksteren, dan denk ik steevast aan Pinkpop. Maar dat hoeft dit jaar ook al niet eens; geen Pinkpop te bekennen. Gecoronannuleerd. Pinksteren betekent voor sommigen ook een extra dagje vrij, maar verder? Enfin. Ik heb het ook dit jaar toch maar weer even nagelezen. Je moet immers wel weten waarom je vrij hebt en thuis mag blijven (ha. ha.), niet?
Spiegellogisch (5) – Intussen: ertussenin
Het hele leven is een toestand van #ertussenin. En intussen stuiteren we op en neer tussen hoop en leven. Zweven we tussen “het zal wel weer…” en “het zal toch niet?”
Waarzeggers, onzin of niet?
Vaak als mensen vertellen dat ze naar een medium zijn geweest en daar ‘van alles gezegd is wat ook echt klopt’, reageren anderen hierop met ‘je hoorde gewoon wat je wilde horen’. Maar is dat erg? Hoop is belangrijk!
Muziekrubriek! (Nóg een keer Melissa Etheridge: “Heal me”)
Melissa’s Concerts from Home stopten op 13 mei. Die dag overleed haar zoon Beckett (21). Om de leegte te vullen en de muziekliefde te voelen, luister ik nu af en toe haar full concert van 29 april. En ik hoop maar dat de muziek haar ooit weer kan helen…
De perfecte herdenking
Sneller dan verwacht klinken de eerste klanken van het volkslied. Koning Willem Alexander hoor ik zachtjes meezingen en de mond van Maxima beweegt ook. Femke Halsema houdt haar lippen op elkaar, waarom zou ze dat doen?
Coronacoördinatie, omwille van JOUW gezondheid
Waar ik me vooral over blijf verbazen, is dat er nog steeds zo weinig globale, wetenschappelijke samenwerking is; ieder z’n eigen onderzoekjes; representatief of niet. Dát schaadt de algehele, mondiale gezondheid – ja, óók JOUW gezondheid – pas echt.
De Aluhoedjes-Alliantie
Dat coronavirus is eng. Die nog onbekende app is – vooralsnog – óók eng (vind ik dan). Maar al die complotdenkers en conspiracy theorists zijn nog wel het allerengst. How low can you go…
“Lockdown Light” voor wat Levenslucht?
En toch bleef heel deze crisis al die tijd nog steeds erg abstract. Dagelijks trokken talloze grafieken en curves aan me voorbij, maar het kwam allemaal niet binnen. Dát gebeurde pas toen ik de Nederlandse documentaire Levenslucht zag.
Alledaags geluk
Zonder uitleg begreep ik wat mijn oma eigenlijk bedoelde. Opa’s laatste dagen moesten hele gewone, gelukkige dagen worden. Geluk wordt geduid met kleine, alledaagse dingen. Daar hoort zoiets groots en allesomvattends als de dood niet bij.
Papraatje (27) – Ze is bij me weg – deel 3
Intens tevreden kijkt hij een tijdje uit het raam naar de wuivende, kale boomtoppen, blij dat niemand aan z’n portemonnee kan komen. Dan betrekt zijn gezicht en hoor ik een diepe zucht. “Toch wou ik dat ze bij me terugkwam…”