Ik schafte een rood fluwelen kattentuigje met bijpassende riem aan en ging, na de maand van verplicht huisarrest ter gewenning, in het weekend ’s ochtends in alle vroegte ter educatie met Kees wandelen. Waarbij we door de voordeur naar buiten gingen en via de achterdeur weer binnenkwamen.
Werk ohne Autor: een hoop werk
Alles komt voort uit de oerdrang tot overleven. Of de oerangst voor de dood. Daarbij draait het om veiligheid. Om overleven. Door onbewust continu de omgeving te scannen of je wel veilig bent. Om dat proces bewust te krijgen, moet je van goeden huize komen.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Poezenpraat (1) – De klok tikte te hard
In gedachten – en als ik het durfde, ook hardop – sprak ik haar zacht toe: “Ga maar, het is goed en het is klaar. Ga maar!” Ik wilde haar bijzonder graag het fatale spuitje en het vreeswekkende vervoer in het krappe kattenreismandje besparen.
Ik geloof, maar geloof ik?
Ik ben jaloers op mensen die in God geloven. Ik zou willen dat ik hun rotsvaste vertrouwen had. Dat God een fundament is, een almachtige vader (of moeder, kan ook) die voor je zorgt en je draagt.
Wat een dag…
Jemig, dus daar is ‘ie dan, die dag waarvan we ook vréésden dat ‘ie zou komen. Zoveel was duidelijk. Stilletjes hoop je dat het geen IS geïnspireerde mafkees is die wraak neemt voor Christchurch.
Herdenking van een vader op het ereveld in Surabaya
“Terwijl mijn vader en ik naar de plek lopen waar de ceremonie gaat plaatsvinden, dringt het ereveld zich aan mij op. Hier liggen bijna 5000 oorlogsslachtoffers begraven, allen uit de Tweede Wereldoorlog. Mannen, vrouwen, KNIL-militairen en kinderen.”
Papraatje (8) – Een beste borrel en een dode plant
Over ruim 2 weken wordt hij alweer 95, meldt hij monter. “Ja, er komt maar geen einde aan!” verzucht ik theatraal.
“Nee,” zucht hij eveneens, “en je zit hier toch allemaal om an je einde te komme, nietwaar?”
Falco – voor eeuwig mijn idool
Ik was een die-hard Falcofiel. Compleet idolaat, was ik. And then he died. Hard. Op 6 februari 1998. Een zwarte dag voor mij en vele andere Falco-fans.
Wat zeg je als er geen wijze woorden zijn?
Zo’n twee jaar terug werd je ziek aan een orgaan dat je niet eens meer had. Ter preventie verwijderd. Onvoorstelbaar. Het is haast als hoofdpijn hebben zonder hoofd. Hoe kan iets wat er niet meer is ziek worden? Tóch kan dat. Als je hele dikke vette pech hebt…
“Ach kind, in mijn tijd…”
Oma gaat er eens goed voor zitten. “Ach, jongen. In MIJN tijd…”
Maar voor zij verder kan gaan, ontploft mijn oom: “Jaaaa maaa… we weten inmiddels wel dat het vroeger allemaal beter was!”
Bevrijding in een begrafenispotje
Ik zag oud filmmateriaal over het concentratiekamp, waar mijn grootvader was ondergebracht. Ik herinner me dat hij vaak over zijn bevrijding sprak, maar eigenlijk nooit over de oorlog. Het filmpje ging ook over de bevrijding, maar vreemd genoeg zag ik zelf alleen maar oorlog.
Als je afscheid moet nemen van het leven
Als je haast hebt om nog even volop te leven, omdat tijd ineens beperkt is…
Superhelden-held Stan Lee overleden
Zojuist is bekend geworden dat Stan Lee, de grote man achter Marvel Comics, is overleden.
Het verrotte leven van de man van… (4)
Hij lacht even als hij denkt aan haar stomme grapjes. Als hij bij het ontbijt in zijn tablet gezogen zit, zal ze geen een stukje brood meer in zijn koffie dopen. Hij zal niet meer schrikken van een sponsachtige broodbrok als hij, verzonken in gedachten, een slok neemt.
Druppels van leven en dood
Vandaag precies een jaar geleden overleed een lieve vriendin. Via de door het uitvaartcentrum mogelijk gemaakte livestream kon ik op 1000km afstand toch bij haar uitvaart zijn. Een herinnering aan haar.