Met een gezicht zo bleek als het maanlicht en een keel die vastzit alsof ik zojuist een brok ijzer heb doorgeslikt, zie ik de beesten op me afstormen. Ik sluit mijn ogen en wacht op mijn gruwelijke dood.
Ik lijk steeds meer op jou
Telkens als ik ben ondergedompeld in de regen, word vergezeld door een hond, omringd ben door de geur van gras, of zelf een koe of een schaap red, word ik weer overspoeld door het gemis. #papa
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Van de aardbodem verdwenen
Mijn onlangs zozeer beschadigde ego groeit gestaag, maar toch voelt het niet goed. Nog steeds voel ik me verbonden met mijn verdwenen lief. Bovendien hanteer ik netjes de gepaste dress-code: zo ego- en seksloos mogelijk.
Panta Rhei
Vandaag 26 juli, je verjaardag. Ik ga zo op pad. Lunchen ergens aan het water. Herinneringen ophalen. Een kaarsje branden. Het leven omhelzen. In alles.
Een goed moment
Soms, heel soms, zijn mijn goede momenten zelfs hele dagen. Goede dagen. Dan prijs ik mijzelf rijk. Want hoeveel van zulke goede dagen ga ik nog beleven? Wanneer valt dat zwaard van Damocles nu eindelijk?
Mon amour
Diep ademhalend, als om mijzelf te vermannen, zet ik mijn hoed op. De sjaal stevig om de hals gebonden, begin ik mijn tocht. Elk van mijn stappen brengt mij dichter bij jou. #jepartirai
Slaap zacht
De afgelopen week hebben we over mijn slapende moeder gewaakt. We zaten naast haar bed. ’s Ochtends. ’s Middags. ’s Avonds. ’s Nachts. We keken naar het op en neer gaan van haar borst. We luisterden naar haar ademhaling. Ik wenste de hele tijd dat ik degene was die sliep. En dat dit een droom was.
Zonder mama (deel 2) – Jeetjemina
Madame Tussauds. Daar moet ik aan denken. Mijn moeder lijkt van was gemaakt. Ze zijn alleen wat kleur vergeten. Gelukkig ben ik er met mijn poederdoos, rouge en lippenstift…
4 mei: opdat wij niet vergeten
Een paar dagen geleden was het weer 4 mei. Dodenherdenking. Opdat wij niet vergeten. Een clubje herrieschoppers op het plein zorgde er echter veel meer voor, dat wij hen niet zo snel zouden vergeten.
Zonder mama
Onze nieuwe schrijfster Sharon moet afscheid gaan nemen van haar moeder. Maar hoe doe je dat? En hoe ga je daarmee om? “Mijn moeder gaat mijn leven verlaten. Ze stapt er gewoon uit. Alsof dat ooit een echte optie zou kunnen zijn. Doei mam. Tot nooit. Dat kan toch niet?”
Het leven gaat door, ook als jij stilstaat
Als ik van deze aardbol vertrek, of dit nu binnen 5 of 50 jaar is, zal iedereen roepen: “Díé vrouw heeft genoten. Intens genoten.” Soms is even stilstaan goed. Een glimp opvangen van de rust tussendoor in deze ó zo drukke wereld.
Van Ietsje naar Nietzsche
Ik denk dat ik mij maar ga bekeren tot het nihilisme. Wat ik daar zo geweldig vind? Nou, niets. Maar ik heb er ook niets op tegen. Ik ben een grote fan van niets.
Angst en Liefde
Op een goed moment kom je op zo’n leeftijd. Zo’n leeftijd waarop mensen om je heen beginnen weg te vallen. Waarop je begint te leven met verliezen en de angst om alleen achter te blijven.
Go to hell… (Oftewel: vrolijk Pasen!)
“The pope affirms the existence of hell and its eternity.” En dus som ik mijn zonden ook dit jaar mooi niet op. Ik slik ze in en blijf er met mijn dikke reet pontificaal bovenop zitten. Ik verval in ijzige paasstilte voor een gegarandeerd toekomstig verblijf in die geheel gasvrij verhitte verdoemenis. Lekker warm.
Schone schijn (WYSIWYG? Echt niet…)
Niet alleen online zijn veel dingen (en mensen) schone schijn. What you see IS NIET what you get. Als jij iemand tegenkomt in de gang, of een paar minuten spreekt op straat, weet je niet wat er in diens hoofd omgaat of wat diegene voelt.