Ook ik weet inmiddels dat zelfmoord niet pijnloos is. De pijn je nabestaanden voelen, is namelijk immens. En ja, ik weet waarover ik spreek. Ook ik heb op een absurd moment 30 slaappillen samen met de nodige wodka naar binnen gewerkt.
Vleermuizenissen
Ik bel met het vleermuizenmeldpunt van het AGES, het Oostenrijkse RIVM. Toch nog maar even navragen. “Oei! Dat is een duidelijk een categorie 3 contact! Dan kan ik niet anders dan u adviseren om naar het ziekenhuis te gaan en onmiddellijk een hondsdolheidsinenting te halen,” zegt de dienstdoende arts. Wel ja, nog een vaccinatie erbij, who cares.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Goed verhaal, lekker kort (7) – Schijtmus
Als de dierenarts me ziet, tovert hij een glimlach op zijn gezicht en spreekt de geruststellende woorden: ‘Ah…een musje, leg ‘m daar maar neer, dan kijk ik er straks naar. Ga maar naar huis, komt helemaal goed met dat musje.’ NOT.
Zielloos
De zorg was als een ‘Casino’, maar werd verstikt door managers. Mensen werden euro’s en tijd werd geld. De zielen van de levenden bonkten op de ramen om te kunnen ontsnappen aan de croupiers van de administratie.
Medeleven is dood
Rampzaligheden zijn bijna een soort van pornografie geworden. Even kijken voor kortstondige sensatie en opwinding. En dan weer door met al het dagelijkse. De snelheid waarmee we ongevoelig worden voor andermans leed, is schrikbarend.
Alweer een jaar geleden – Afscheid van een lieve vriendin
Met lood in mijn schoenen liep ik het ziekenhuis binnen, nadat we bij de ingang volledig doorgelicht en ontsmet waren. Het voelde ongemakkelijk om op een plek te zijn waar zoveel ziekte heerst. ‘Als Corona érgens is, dan is het hier,’ dacht ik nog. Vlak na: ‘je zal maar aan het doodgaan zijn in deze rare tijd…’
Een goede bijsluiter voor het vaccin
“Ik neem aan, dat Trees zich, na het maken van dit uitgebreide Corona informatiebulletin, voorlopig ook niet zal laten vaccineren?” “Oh, jawel hoor. Ze heeft vorige week haar prik al gehad.”
Muziekrubriek! – Falco, woordkunstenaar met ballen
Falco. Mijn eeuwige idool. Vandaag, 19 februari, zou hij 64 zijn geworden. Jongbejaard. Maar helaas, hij is al bijna een kwart eeuw dood. Dus voor altijd middelbaar.
Afscheid. Heel gewoon, heel bijzonder
Ooit zei mijn lieve oma tegen mij: “Je wordt wel ouder, maar vreemd genoeg voelt dat niet zo. In je hoofd blijf je altijd dezelfde persoon.” Mijn oma was warm, liefdevol en zorgzaam. En dat bleef ze inderdaad. Dag, lieve oma…
Groentjes
Pruttelend moesten we onder ogen zien dat de deuk in ons “kamerplant-onderhoud-vertrouwen” te groot was geworden. Kamerplanten werden dan ook iets om bij anderen naar te kijken. Wíj waren er niet voor gemaakt.
Wenen en de machteloosheid (#ViennaAttack)
Een dubbeldikke lockdown. Geen mens op straat. En politiebusjes waar je maar kijkt. Sirenes die om de 5 minuten loeien, zelfs op 200 kilometer afstand van Wenen. En de machteloosheid die groeit en groeit.
Allerheiligen, Allerzielen, Allerjarigen
Allerheiligen en Allerzielen, christelijke herdenkingsdagen die enkel het resultaat zijn van het omdopen van Keltische feesten door de katholieke kerk. Heidense feesten moesten weg.
“De burger” en “het volk” bestaan niet
Roeptoeteraars, stop met het roepen van termen als ‘de burger’ en ‘het volk’? Buiten jullie bubbel zijn er namelijk altijd burgers – ja, zelfs hele volksstammen – die het níét met jullie eens zijn.
God op mijn blote knietjes
Ik dacht dat alles in die kerken draaide om naastenliefde en leven als een goed mens? Waarom ga je dan in een tijd, waarin een virus de gezondheidszorg op zijn kop zet en de maatregelen het sociale leven en economie ontwrichten, gewoon je goddelijke gang?
Mijn verhaal (16) – Een rollercoaster zonder einde
Ik moet inderdaad blij zijn met mijn situatie, zoals een lezeres onlangs opmerkte. Ik heb dan wel kanker gehad, maar lijk er toch ‘makkelijk’ vanaf te komen. Zij heeft wél uitzaaiingen en zal haar kind niet op zien groeien…