De tandwielen in mijn brein draaien als een dolle. Ik snap het niet. Er was toch niks aan de hand? Ik hoefde me toch nergens zorgen om te maken? Kanker? Nee, dat kan niet. Ik voel het niet, hoe kan het dan zo zijn?
Wat kanker met je doet (Afl. 3) – Vaarwel babywens
Neem me dit niet kwalijk, alsjeblieft? Ik snap echt wel dat ik met mijn twee zoontjes van geluk mag spreken tegenover iemand die ook een kinderwens had en nu geheel kinderloos moet blijven. Maar het doet gewoon zo verdomd veel pijn. Zo graag nog een kind willen en niet meer kunnen krijgen. Ongeacht hoeveel er al rondlopen.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Op tijd de urn in!
Ik las een artikel over epigenetica. Huh, wat?! Precies, ook míjn reactie. Ons lichaam blijkt een reservekopie van onze jeugd te bezitten, die weer geactiveerd kan worden. Met z’n allen weer jong? Nee, dank je…
Van nachtbraker naar vroegontwaker
Vroeger was ik een echte nachtvlinder. Ik leefde ’s nachts. Een paar jaar later muteerde ik tot een ‘gewone nachtbraker’. En nu, op mijn 50e, begin ik rond half elf al onbedaarlijk te gapen. That’s life.
It’s all over now, Baby Blue (Muziekrubriek)
Ik kon het niet bevatten. En nu, een kwart eeuw later, eigenlijk nog steeds niet. Maar ja, Falco zei het aan het begin van zijn carrière zelf al: “Enkel dode artiesten zijn goede artiesten.”
De dood is de grenssteen des levens
De dood is de grenssteen des levens, maar niet van de liefde. Ik blijf stilstaan en lees de zin op de grafsteen nogmaals.
Wat een prachtige zin op een lelijke dag als deze. Het miezert. Mijn dochter pakt mijn arm. “Mam, we moeten door…”
Muziekrubriek! (Fleetwood Mac – Little Lies)
Christine McVie van Fleetwood Mac is dood. En dat is een groot verlies voor de muziekwereld. Ik luister nog maar eens naar Little Lies… #nostalgie
Als een blad in de wind
Gisteravond zei ze in een opwelling tegen haar dochter: “Ik ga pas dood als álle blaadjes van de boom gewaaid zijn.” Het had strijdlustiger geklonken dan ze had verwacht. En de bladeren weigeren te vallen.
Rouw is de prijs voor liefde
Herinneringen komen naar boven. Het overlijden van haar zoon, bijna zes jaar geleden, heeft er dieper dan diepst ingehakt. Ik heb het eerder gezien bij mijn moeder toen mijn zus overleed. En ik zie het nu. Geen kind zo aanwezig als het kind dat wordt gemist.
All Hallows’ Eve: even een geschiedenislesjes (Halloween)
De katholieke Ieren sleepten hun oerheidens-verchristelijkte gebruik op de boot mee naar Amerika, waar de boel uit- en omgebouwd werd naar wat het nu is: een overtrokken leur- en bedelfeest.
“De Dans der Bierlijken” (oftewel: Oktoberfest!)
Het Oktoberfest 2022 is inmiddels ook weer passé. Ik was in 2017 op het Oktoberfest (de ‘Wiesn’) en heb er toen mijn ogen uitgekeken. Een reportage over bierlijken, seksweides, gele alco-doodskisten en nog veel meer. De mens als beest, in woord en geluid.
Eindelijk onder de zoden
Vandaag is het dan eindelijk zover. royale mensje gaat onder de zoden. As we speak, so to say.
Tien dagen van verplichte – zowat wereldwijde – staatsrouw lopen op hun einde. Thank God. Mogen we ons eindelijk weer legitiem met de meer wereldse zaken bezighouden.
Een luisterend oor kan van levensbelang zijn
Als ik mijn zus een paar dagen later weer spreek, vertelt ze verdrietig dat ze te laat was om de eenzame dame nog een bloemetje te brengen, want ze was inmiddels aan haar complicaties gestorven. “Waarom? Wat ging er mis? Dit is toch een standaard operatie?”
The Queen is Dead…
Elizabeth is overleden. Ik lees het en ik ben stil.
Ze is voor mij een icoon. Zo één vind je niet meer.
Strontvlieg op de weg
Drie meter verder stopt de auto bij de provinciale weg. Het is er eentje van het type ‘Met Enige Rijlessen Controleert Elke Dwaas Een Slagschip’. “Heeft u poep in uw ogen? Teveel moeite om uw voet éven op die rem te zetten? Dan had die eend tenminste nog geleefd!”