Waar ik me vooral over blijf verbazen, is dat er nog steeds zo weinig globale, wetenschappelijke samenwerking is; ieder z’n eigen onderzoekjes; representatief of niet. Dát schaadt de algehele, mondiale gezondheid – ja, óók JOUW gezondheid – pas echt.
De Aluhoedjes-Alliantie
Dat coronavirus is eng. Die nog onbekende app is – vooralsnog – óók eng (vind ik dan). Maar al die complotdenkers en conspiracy theorists zijn nog wel het allerengst. How low can you go…
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
“Lockdown Light” voor wat Levenslucht?
En toch bleef heel deze crisis al die tijd nog steeds erg abstract. Dagelijks trokken talloze grafieken en curves aan me voorbij, maar het kwam allemaal niet binnen. Dát gebeurde pas toen ik de Nederlandse documentaire Levenslucht zag.
Alledaags geluk
Zonder uitleg begreep ik wat mijn oma eigenlijk bedoelde. Opa’s laatste dagen moesten hele gewone, gelukkige dagen worden. Geluk wordt geduid met kleine, alledaagse dingen. Daar hoort zoiets groots en allesomvattends als de dood niet bij.
Papraatje (27) – Ze is bij me weg – deel 3
Intens tevreden kijkt hij een tijdje uit het raam naar de wuivende, kale boomtoppen, blij dat niemand aan z’n portemonnee kan komen. Dan betrekt zijn gezicht en hoor ik een diepe zucht. “Toch wou ik dat ze bij me terugkwam…”
“Fock you, Nederland”
Mag ik je even met je neus uit de toiletrollen halen? Er gebeuren namelijk ook nog andere dingen in de wereld. De “Excuses van de Koning” tijdens diens staatsbezoek aan Indonesië bijvoorbeeld.
Coronaverhalen – Over oorlog en wachtrijen
Ineens bedacht ik me dat er een kans bestaat dat ik later mijn kleinkinderen verhalen over de Coronacrisis zou vertellen. Hoe ik dan met trots zou vertellen over de mensen, die met gevaar voor eigen leven dag en nacht klaarstonden om anderen te redden.
Papraatje (26) Coronacoma
Dagelijks is hij druk doende – in vermoedelijk comateuze toestand – met het volgen van het journaal. Want er schijnt wat bijzonders aan de hand te zijn, waar hij het fijne van wil weten. En daarmee is de Coronacomakous af.
Ik ben van kamp geswitcht. Mensen, blijf alsjeblieft thuis? (#Corona)
Ja, uw razende Corona-reporter meldt zich weer eens. En nu om eerlijk en ruiterlijk toe te geven, dat ik vrees dat ik heel fout zat met mijn “het zal allemaal wel meevallen” en “mensen, het is maar een griepje”. Inmiddels denk ik er heel anders over.
Ik ben óók ziek van ’t virus… (griep vs. corona – revisited)
Doodeng, dat Coronavirus. Want inmiddels ben ik er zelf óók ziek van. Inclusief lichte verhoging (die verhipte cortisollevels, hè) en misselijkheid. Alleen hoesten doe ik (nog) niet. #WiseUp!!
De Carnavalsmis – Snap je ’t niet? Snap ik wel.
“Ik begrijp er echt niks van,” zei iemand in een van mijn vele groepsapps, toen ik een foto van mezelf plaatste met carnavalsoutfit en een glas bier in mijn hand. Ik snap dat wel. Ik heb thuis namelijk ook zo’n niet-snapper op de bank zitten.
Muziekrubriek! (Falco – Out of the Dark)
Ja. Alwéér Falco. Ik weet het, ik weet het; vorige week had ik het ook al over mijn jeugdidool. Maar nu heb ik een valide reden om dat nog een keer te doen. In de tussentijd was ik namelijk bij zijn graf, op het Weense Zentralfriedhof.
Paniek is goud waard
Het zal wel aan mijn leeftijd liggen, maar met de voortschrijdende jaren komt ook het ‘see how many fucks I give’-gevoel. Noem het kop in’t zand steken, noem het onder een steen leven. Soit.
Het nieuws: praktische feiten of enkel fake en sensatie?
Voor de media is zo’n nieuw virus natuurlijk goud. Want ophef! Angst! En dus: Clicks! Hoera. En dat, terwijl het ‘gewone’ griepvirus vele malen dodelijker is dan dat coronageval.
Zoenend naar de overkant
Het is een mooie kist. Robuust en sterk. Net zoals mijn man was. Uit gewoonte heb ik de radio in de auto aangezet. En meteen ook weer uit, want ik vond het ongepast. Toen kwamen de tranen.