Het viel ons op: midden in het leven lijkt alles om je heen ineens steeds meer te af te takelen. Mensen vallen weg, soms veel te jong. Je weet beter wat je wilt en vooral wat je níét (meer) wilt. Je ziet je ouders nu écht oud worden en gesprekken gaan steeds vaker over allerhande kwaaltjes. Je kinderen vliegen uit. Het is op alle fronten loslaten geblazen.
Halloween-geschiedenisles: All Hallows’ Eve
De katholieke Ieren sleepten hun oerheidens-verchristelijkte gebruik op de boot mee naar Amerika, waar de boel uit- en omgebouwd werd naar wat het nu is: een overtrokken leur- en bedelfeest. #haataanhalloween
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Daybreak – launch a nuke with a tweet
Daybreak, een nieuwe serie op Netflix, doet me denken aan Ferris Buller’s Day Off. Misschien wel mijn favoriete film aller tijden. Matthew Broderick heeft ook hier een rol, ironisch genoeg als schoolhoofd, een personage dat hij in de film tot op het bot tergde. Hoewel de serie ernaar verwijst, evenals naar vele andere (pop)cultuur, is het toch een heel ander verhaal. “Launch a nuke with a tweet” and see what happens.
Over bejaardentehuizen en houdbaarheidsdatums
Vroeger ging je naar de huisarts, die zorgde ervoor dat je nog een gezellige oude dag in het bejaardentehuis had. Sommige ouwetjes bloeiden daar helemaal op. Er ontstonden nieuwe vriendschappen, soms zelfs een nieuwe relatie. Maar nu is dat dus anders…
Petje af
Knap dat je als politieagent blindelings zo’n protocol uit kunt voeren. Dat je in een dergelijke situatie in staat bent om, zonder verder nadenken en enig meegevoel, de menselijke maat ondergeschikt aan de regels te maken. Vraag je jezelf op zulke momenten dan ook af waar je mee bezig bent?
Leggende Gelde
In de tuin was de man, druk en verhit, doende met een hogedrukreiniger. “Onmiddellijk stoppen! Als je nu de pijp uitgaat, kost dat minstens 5000 euro!” krijste ik overstuur. Hij liet het zich gelukkig geen twee keer zeggen en vleide zich terstond voor de televisie op de bank met een tray bier.
Papraatje (17) – Amen
Hij bromt wat buitensmonds.
“Je moet anders gaan eten én meer drinken,” hou ik vol, “anders loopt de boel vast.” Ondertussen zet ik een groot glas water voor hem neer.
“Ik ben daar gek; ik neem straks wel een slokkie slaolie!”
Duistere tijden
Nu heeft de Italiaanse regering de kapitein van de Sea Watch-3 Italië gearresteerd, omdat ze uit pure nood clandestien de haven van Lampedusa was binnengevaren. Of zeg maar gerust binnen geramd. Het is weer een nieuw hoofdstuk in het beschamende verhaal over de omgang met migranten in Europa.
Het recht op leven is het meest fundamentele, als we dat loslaten gaan we terug naar de meest duistere tijden uit de geschiedenis.
De onsterfelijkheid online
Deze ‘ontvriending’ (die er dus geen was) voelde toen als een fotoalbum dat zonder enige aanleiding uit de boekenkast donderde. Je schrikt even, pakt het verbaasd op, bladert er doorheen. En je herinnert je degenen die je dierbaar waren.
Papraatje (16) – Je bent wie je bent, hè?
Naast de bank staat een opvallend kitscherig witstenen borstbeeld van een vrouw. Ernaar wijzend, vraag ik verbaasd: “Heb je dat gekocht?”
“Welnee, dat is van zo’n dooie… uit de container gevist,” antwoordt hij trots.
Schatrijk in een doodlopende straat
“Wie zou hier in deze straat wonen?” vraag ik me zomaar hardop af.
“Ik woon hier. Al 84 jaar!” klinkt het ineens op het erf.
Verrast draai ik me om naar een oude vrouw, die me een onderzoekende blik toewerpt.
Poezenpraat (2) – Tuintuig
Ik schafte een rood fluwelen kattentuigje met bijpassende riem aan en ging, na de maand van verplicht huisarrest ter gewenning, in het weekend ’s ochtends in alle vroegte ter educatie met Kees wandelen. Waarbij we door de voordeur naar buiten gingen en via de achterdeur weer binnenkwamen.
Werk ohne Autor: een hoop werk
Alles komt voort uit de oerdrang tot overleven. Of de oerangst voor de dood. Daarbij draait het om veiligheid. Om overleven. Door onbewust continu de omgeving te scannen of je wel veilig bent. Om dat proces bewust te krijgen, moet je van goeden huize komen.
Poezenpraat (1) – De klok tikte te hard
In gedachten – en als ik het durfde, ook hardop – sprak ik haar zacht toe: “Ga maar, het is goed en het is klaar. Ga maar!” Ik wilde haar bijzonder graag het fatale spuitje en het vreeswekkende vervoer in het krappe kattenreismandje besparen.
Ik geloof, maar geloof ik?
Ik ben jaloers op mensen die in God geloven. Ik zou willen dat ik hun rotsvaste vertrouwen had. Dat God een fundament is, een almachtige vader (of moeder, kan ook) die voor je zorgt en je draagt.