Thuiswerken, thuiswonen, thuisleven, thuis alles. Thuis, waar je het al bijna een jaar lang 24/7 met de onhebbelijkheden van je huisgenoten moet zien te rooien. Maar wat zijn die onhebbelijkheden dan? Wat zijn de grootste ergernissen voor man en vrouw in lockdown?
Internet down
“Nou, de hele buurt is daar gestoord, zie ik,” mompelt de techie.
Ja, dat wist ik al.
“Maar ik zie ook,” verkondigt hij gemaakt blij, “dat er al een monteur op weg is om deze storing te verhelpen!”
AL?!? Wij zitten AL twee uur zonder internet!! Dat kan écht niet.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Heb jij al iemand bedreigd vandaag?
De Corona-ellende is natuurlijk dé plaag van 2020. Maar met stip op 2 en 3 komen wat mij betreft bedreigingen en eigenrichting. Rede en fatsoen lijken het definitief te verliezen van uitingen van onstuitbare onvrede en egoïsme.
Muizenissen
“Morgen ga je gif halen!” siste ik. Ik ben best een dierenvriend, mits ze aaibaar zijn en hun plaats kennen. En de plaats van muizen is buiten. Binnen hebben ze niets te zoeken.
“De burger” en “het volk” bestaan niet
Roeptoeteraars, stop met het roepen van termen als ‘de burger’ en ‘het volk’? Buiten jullie bubbel zijn er namelijk altijd burgers – ja, zelfs hele volksstammen – die het níét met jullie eens zijn.
(On)bereikbaar
Inmiddels ben ik – ondanks vergeten mobiel – veilig thuisgekomen. Geen autopech, geen ongeluk, geen telefoongemis, omdat ik per se op dat moment iemand moest bellen. Het kán dus, onbereikbaar zijn.
We hebben knuffels nodig
Ik praat met knuffels. In de tijd dat ik in iemands armen wegkruip, vertel ik zonder woorden hele verhalen. En ik hoor de verhalen van anderen. Ik voel dat ze van me houden en me gemist hebben. Maar dat kan nu niet meer…
Klussen met vallen en opstaan
Ik viel naar voren en slaakte een harde kreet. De koffie schoot met flinke snelheid uit het kopje; recht in mijn gezicht én op het laminaat. En toen… moest de trap opnieuw geverfd worden.
Ouwe tang! (De angst om ouder te worden)
Toen God de man schiep, was hij in een goede bui. “Plassen, poepen, jagen en voortplanten!” bulderde hij en nam nog een blik bier. Bij de schepping van de vrouw liep dat nét iets anders.
Racisme en zo
Ik zal mezelf nooit vergelijken met een zwarte man of vrouw die opgroeit in Amerika. Ik kan me namelijk niet voorstellen hoe het is om dagelijks geconfronteerd worden met racisme.
Wat te doen bij haaruitval?
Stel je voor, je bent net lekker je haar aan het borstelen en ineens blijven er enorme plukken van je voorheen zo weelderige haar in de borstel hangen. Je eerste reactie: “Aargh!! Word ik nu kaal??” *Schrik*. Je tweede: “Oh jee, wat nu, dit is echt eng…” Je vraagt je meteen af wat er mis is.
Bijzonder gewoon
Ik ben geen krantenlezer. Nooit geweest ook. Een ellendig groot, onhandig, stinkend gevaarte, waar je groezelig grauwe handen en een navenante kijk op de mensheid van krijgt. Dat kan niet gezond zijn.
Shoppen en andere ergernissen (Stay the f*ck home!)
Door die Corona-shit ben ik inmiddels een pro geworden in het ontwijken van mensen. Mijn moves zijn echt super smooth; een slangenmens is er niks bij. “Even naar de Appie” is sinds vorige week dan ook survival of the fittest en vergt enige geestelijke voorbereiding.
Zoek ’t uit
Ja weet je, ik heb er gewoon geen zin in. Niks persoonlijks of zo, maar zout op, met je even bijpraatjes, de lunches of dinertjes, de borrels en de feestjes. Zoek ’t uit, met je LinkedIn- en Facebookverzoeken.
Mannentandartsen; soms behoorlijk pijnlijk
Een tandartsbezoek is dubbel pijn lijden. Het boren tijdens de behandeling gaat altijd gepaard met het vullen van gaten uit mijn verleden. En nu ben ik niet alleen de pijn zat, maar ook het geneuzel over mijn ex.