Ik sta klaar om weg te gaan, met mijn autosleutels in mijn hand en gewapend met plastic handschoenen, een spuitbus met ontsmettingsmiddel en een mondkapje. In Maleisië is de mondkapjesschaamte nog niet doorgedrongen. “Mam, neem je nog een pot pindakaas mee?”
Muziekrubriek! (Frank Boeijen – De Verlaten Stad) (en AC/DC)
Natuurlijk moest Frank Boeijen in coronatijden ook een liedje schrijven; met zijn hese, melancholische stem kun je immers alle songs van deze godverlaten tijd naar coronaniveau opkrikken. Gelukkig heb ik ook nog een compensatieliedje.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Boer zoekt Vrouw (22 maart) – Wie van de Drie?
Mijn wekelijkse bespreking van de Boer-zoekt-Vrouw-perikelen. Over samen ‘gezellig’ First Dates kijken, veel te sterke koffie en bolle mannen in roze konijnenpakken.
De Corona Kronieken (1) – One week into ‘lockdown’. Structuur, please!!
Dag 3 was de ik-blijf-in-bed-dag. De bekijk-het-met-je-sores-dag. De zeik-niet-klep-dicht-en-laat-me-met-rust-dag. Prima. Ook voor mij wel even lekker rustig. Dag 4 en 5 waren echter niet veel anders. En nu? Nu glijden we heel langzaam af naar de huishoudelijke chaos.
Het is zó stil in huis…
De zon trekt langzaam haar baan door de lucht. Uit de radio klinkt en de tonen van La Bohème. Het kopje koffie naast haar is koud geworden. Het huis, waar zij met haar 94 jaren nog steeds zelfstandig woont, is leeg. En heel erg stil.
Filmpjuhhh – Brief van het Coronavirus
Een indrukwekkend filmpje: een ‘gesproken brief’ van het virus zelf. Zet je aan ’t denken…
Positief gelul in negatieve tijden (GTST 2.0)
Ik ben mentaal murw. Virusmoe. In coronacoma. Ik heb de over elkaar heen buitelende ‘nieuwsfeiten’ zo in me opgezogen dat ik psychisch eronder bezweken ben. But no more: Vanaf nu is het uitzitten, opkrabbelen en vooruitkijken. Want misschien komt er ook een hoop goeds uit deze crisis.
Coronaverhalen – Over oorlog en wachtrijen
Ineens bedacht ik me dat er een kans bestaat dat ik later mijn kleinkinderen verhalen over de Coronacrisis zou vertellen. Hoe ik dan met trots zou vertellen over de mensen, die met gevaar voor eigen leven dag en nacht klaarstonden om anderen te redden.
Ik ben van kamp geswitcht. Mensen, blijf alsjeblieft thuis? (#Corona)
Ja, uw razende Corona-reporter meldt zich weer eens. En nu om eerlijk en ruiterlijk toe te geven, dat ik vrees dat ik heel fout zat met mijn “het zal allemaal wel meevallen” en “mensen, het is maar een griepje”. Inmiddels denk ik er heel anders over.
Boodschappen doen in oorlogstijden (#Corona)
Hamsterhysterie. Mensen doen alsof ze de komende zes weken binnen moeten blijven en met niets en niemand meer in contact mogen komen. Alsof de winkels na vandaag niet meer bevoorraad worden. Alsof toiletpapier en pasta de overlevingskansen vergroten. Alsjeblieft, laat deze gekte snel voorbijgaan?
Love is Blind
Is liefde écht blind? Kunnen mensen intens verliefd op elkaar worden zonder elkaar ooit gezien te hebben? Zó verliefd zelfs, dat ze elkaar ten huwelijk vragen en anderhalve maand later daadwerkelijk met elkaar trouwen? Ongezien?
Boer zoekt blind naar liefde op Temptation Island
Realityshows over de liefde zijn echt mijn lievelingetjes. Noem me een voyeur of ramptoerist, I don’t care. Het blijft gewoon mooi om te zien hoe mensen worstelen met de liefde.
Malaysia, truly Asia (5) – Het Virus: not funny
En dan is alles te laat: de uitbarsting is daar. Ik stort een hoestbui van bijbels formaat uit over haar hoofd. Als door de bliksem getroffen blikken alle mondkapjes in het vliegtuig vol woede en verachting in mijn richting.
Het verrotte leven van de man van (12) – Alles in het emmertje
Dat kleine propje vrouw… hoe kan dat gebeurd zijn? Hij kan zichzelf wel voor het hoofd slaan. Maar hij wordt allang gestraft door een behoorlijk kater. De buurtborrel…
Knutsel een economische wereldcrisis! (#Coronavirus)
Uit angst voor het (nog) onbekende wordt alle ratio uitgeschakeld. Het instinct (vluchten!) neemt het over. Op het irrationele, paranoïde af. En met een globale economische crisis tot gevolg.