Pruttelend moesten we onder ogen zien dat de deuk in ons “kamerplant-onderhoud-vertrouwen” te groot was geworden. Kamerplanten werden dan ook iets om bij anderen naar te kijken. Wíj waren er niet voor gemaakt.
Muizenissen
“Morgen ga je gif halen!” siste ik. Ik ben best een dierenvriend, mits ze aaibaar zijn en hun plaats kennen. En de plaats van muizen is buiten. Binnen hebben ze niets te zoeken.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Wil je “all-inclusive?” Neem hennep!
Zeg je hennep, dan zeg je wiet. Dan denk je waarschijnlijk meteen aan blowen, aan stoned worden, aan coffeeshops. Maar hennep is veel meer dan dat! Een supernuttige “all-inclusive” plant. Beter dan vakantie 😉
Thuisonderwijs: de leraar als rots in de branding
De volgende ochtend om 9 uur hoor ik in onze woonkamer mijn zoon alweer gezellig met een van zijn leraren babbelen, terwijl ik nog onder de douche sta. Haastig kleed ik me aan. “Lekker gedoucht?” informeert de leraar in kwestie luchtig.
Thuiswerken (2) – kloteklus
De eerste thuiswerkdag is geen onverdeeld succes. Behalve de technische problemen – ik krijg het dock in eerste instantie ook niet aan de praat – kijk ik als een berg op tegen de kloteklus die me wacht.
De Coronakolder in mij (schone luchten)
En wederom begint de zoveelste dag op rij met een strakblauwe lucht en een stralende zon. Het doet me denken aan mijn jeugd. En ja, dat is een halve eeuw terug. De laatste dagen blijft die lucht ook zo wonderbaarlijk blauw als toen. En dat is heel bijzonder.
Waarom ik enkel een denkbeeldige kerstboom heb
Sinds de komst van mijn feline vriendjes houd ik mezelf voor dat ik een heel geldig excuus heb om die vermaledijde kerstboom enkel nog maar in mijn fantasie op te tuigen. Want die ene keer, dat ik dat wél in real life deed, kon je er natuurlijk op wachten…
Mijmeringen in de ochtend: wandelmeditatie
Een tijdje heb ik geprobeerd vriendschap met haar te sluiten. Maar we zaten totaal niet op dezelfde lijn. Ik kwam waarschijnlijk wat (te) “simpeltjes” over… #Mijmeringen tijdens de ochtendwandeling.
Pardon, mevrouw? Wáár moet ik heen?
“Dus bij de rotonde rechtsaf?” vroeg ze.
Ah, ik mocht weer.
“Ja. Bij de rotonde rechtsaf. En dan de eerste links”.
Ze deed haar mond open. Ik had me dan wel voorgenomen geduldig te zijn, maar ook ik heb mijn grenzen.
Spiegellogisch – Een selfie-sonate in f
Vertel eens, welke kleur krijgt een kameleon als je hem in een spiegelpaleis zet? Waaraan past zo’n dier zich aan als hij geen andere omgevingskleuren heeft dan die van zichzelf? Wisselt hij tussen de verschillende kleurtonen? Of wordt hij door de overdaad aan zelfreflectie tot waanzin gedreven?
Avocado-schaamte
Tegenwoordig moet je je overal voor schamen. En nu dus ook voor je avocado-consumptie. Want avocado’s zijn slecht voor het milieu en voor de lokale bevolking van de productielanden. FOEI!!
Een permanente tentoonstelling van natuurschoon
“Geen internet dus,” constateert mijn zoon teleurgesteld met zijn mobiel in zijn hand.
“Nee, geen internet. En je zult het misschien niet geloven, maar er staan hier boerderijen, die zelfs geen adres hebben. Omdat er op die plek geen straatnaam bestaat.”
Hoe blind kun je zijn?
In Vrij Nederland staat een artikel met de sprekende titel Tijd voor “roofschaamte”; Een andere manier van denken over de Nederlandse welvaart. Het gaat in op een aspect van onze manier van handel drijven die ik nog niet zo scherp op mijn netvlies had. Onder andere ons landbouwsysteem, dat voornamelijk op de export is gericht, richt ook wereldwijd grote schade aan. Het is een ontluisterend relaas, veel erger dan ik dacht.
In groenen doen
Ik droom er wel eens van zó in goeden doen te geraken, dat ik me wekelijks een tuinman kan permitteren. Die des zomers, desnoods met ontbloot bovenlijf, plant, knipt, snoeit en maait.
Mijn MeToo’tje van Toen…
“Hóé groot?” vroegen mijn broers. “Díé mooie man?” vroeg mijn grote zus. Mijn ouders keken elkaar even vragend aan, tot mijn moeder vroeg of ik niet heel erg geschrokken was.