Ze is intens verdrietig. En ik snap haar frustratie maar al te goed. Hoewel er inmiddels ook al vele positieve berichten zijn hier in Oostenrijk, duurt het nog minstens tot na de Pasen voordat er ook maar íéts versoepeld gaat worden.
Het hoge woord is eruit: thuiswerken geblazen!
Halverwege de ochtend komt het hoge woord eruit: we gaan die middag vergaderen om te bespreken hoe we volgende week kunnen thuiswerken. Want J. is er gewoon niet gerust op (en had een vooruitziende blik m.b.t. de aangescherpte maatregelen die maandagavond bekend werden), dat reizen met OV, al die mensen die we onderweg tegenkomen, al die vieze deuren en knoppen die we aanraken.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
De Corona Kronieken (1) – One week into ‘lockdown’. Structuur, please!!
Dag 3 was de ik-blijf-in-bed-dag. De bekijk-het-met-je-sores-dag. De zeik-niet-klep-dicht-en-laat-me-met-rust-dag. Prima. Ook voor mij wel even lekker rustig. Dag 4 en 5 waren echter niet veel anders. En nu? Nu glijden we heel langzaam af naar de huishoudelijke chaos.
Shoppen en andere ergernissen (Stay the f*ck home!)
Door die Corona-shit ben ik inmiddels een pro geworden in het ontwijken van mensen. Mijn moves zijn echt super smooth; een slangenmens is er niks bij. “Even naar de Appie” is sinds vorige week dan ook survival of the fittest en vergt enige geestelijke voorbereiding.
Positief gelul in negatieve tijden (GTST 2.0)
Ik ben mentaal murw. Virusmoe. In coronacoma. Ik heb de over elkaar heen buitelende ‘nieuwsfeiten’ zo in me opgezogen dat ik psychisch eronder bezweken ben. But no more: Vanaf nu is het uitzitten, opkrabbelen en vooruitkijken. Want misschien komt er ook een hoop goeds uit deze crisis.
Ik ben óók ziek van ’t virus… (griep vs. corona – revisited)
Doodeng, dat Coronavirus. Want inmiddels ben ik er zelf óók ziek van. Inclusief lichte verhoging (die verhipte cortisollevels, hè) en misselijkheid. Alleen hoesten doe ik (nog) niet. #WiseUp!!
#ikbenbla…blabla hopjesvla
Het is weer bal op Twitter. De hashtag #ikbenblank doet weer de ronde; Nederlands trending topic nummer één. En ja, ik zeg ‘wéér’, want het is niks nieuws. Dik twee jaar geleden was de hashtag ook al in omloop door toedoen van RTL.
12 types procrastinatoren – welke ben jij?
Ik ben de “lijstjesmaker” bij uitstek, heb ik nu vastgesteld. Maar eigenlijk doet het er niet toe. Wat er wél toe doet, is het feit dat we ons vaak niet realiseren, hoezeer we de waarde van ‘klassiek uitstelgedrag’ onderschatten.
Het nieuws: praktische feiten of enkel fake en sensatie?
Voor de media is zo’n nieuw virus natuurlijk goud. Want ophef! Angst! En dus: Clicks! Hoera. En dat, terwijl het ‘gewone’ griepvirus vele malen dodelijker is dan dat coronageval.
“De laatste 24 uur” – kan het nog erger?
De klapper volgt als een van plezier kraaiende Albert Verlinde dan ook nog even naar het pretpark mag. Want “je wordt toch weer een beetje kind, hè?” Ja, Albert, ga maar eens goed over de kop in die rollercoaster. Want misselijkmakend, dát is het zeker.
Zoek ’t uit
Ja weet je, ik heb er gewoon geen zin in. Niks persoonlijks of zo, maar zout op, met je even bijpraatjes, de lunches of dinertjes, de borrels en de feestjes. Zoek ’t uit, met je LinkedIn- en Facebookverzoeken.
Mannentandartsen; soms behoorlijk pijnlijk
Een tandartsbezoek is dubbel pijn lijden. Het boren tijdens de behandeling gaat altijd gepaard met het vullen van gaten uit mijn verleden. En nu ben ik niet alleen de pijn zat, maar ook het geneuzel over mijn ex.
Het verrotte leven van de man van… (11) – De irritatiefactor
Ze irriteert hem mateloos. En hij haar misschien ook wel. Aangezien hij toch nooit iets goed kan doen, heeft hij het maar opgegeven. En precies daarom kan hij het nu óók wel gewoon goed fout doen. Eerlijk is eerlijk; hij is toch al te ver gegaan.
Mama-cool is nog lang niet cool
Tijdens het uitmesten van mijn kledingkast aast dochter op ‘baggy’ kledingstukken. En word ik mij er pijnlijk van bewust dat “cool” nog lang niet cool is…
The joy of… opruimen?!?
En zoals ’t altijd gaat als ik opruim: total chaos. Er is geen structuur en ik ren van hort naar her. Toen keek ik om me heen en was teleurgesteld. Mijn woonkamer leek nog steeds op een warzone. Opruimen zit simpelweg niet in mijn DNA.