De zomervakantieplanning, elk jaar weer een kleine ramp. Helemaal als je gescheiden bent, naar het buitenland wilt en je kind ook nog met haar vriendje en familie op vakantie gaat. En waar kom je dan uit? Juist, op je oude vertrouwde Hollandse camping.
Ach, het zal allemaal wel goed gaan, toch?
Op problemen schieten we vandaag de dag enkel nog ad hoc; op het moment suprême, met het pistool nog in de holster. En dan is de eigen voet altijd het eerste slachtoffer.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Corrigerend dilemma (mijn fan-tas-tische zomerjurk…)
Vorig jaar vond ik een fan-tas-tische zomerjurk. Helaas tekent hij enorm bij buik en billen. Toch kocht ik hem, hing hem in de kast en nam me voor wat kilo’s af te vallen, zodat ik hem dit jaar wél aan zou kunnen. Natuurlijk is dat niet gelukt.
Spiegellogisch (8) – Het schemert
Ik heb mijn negativiteit de laatste tijd danig overvoerd. Ik heb de schaduwen in mijn leven vetgemest. Ze zijn te groot gegroeid. Zo groot dat ik inmiddels bij alles wat ik doe, denk: so what? Wat maakt het nog uit of ik dit doe? Wat doe ik er nog toe?
Goede raad (en eigenwijze mannen)
Als ik de deur op slot wil draaien, blijkt de sleutel niet te passen. Na lang morrelen kijk ik eens op de sleutelhanger. ‘Cedar Lodge 1’ staat er. Ja, dat is het huisje dat we geboekt hadden. Mijn lief zegt: “Oh, maar we zitten in Shepherd Hut 1. Tenminste, dat staat op de deur…”
Ja, maar zó wil ik niet oud worden, hè…
Uren en uren wachten, de hele dag lang. Af en toe worden de oudjes naar een ander gedeelte van de gang of naar een andere afdeling geschoven. Omdat ze in de weg staan of omdat een andere behandeling eerst moet. Dat is hun enige afwisseling in het dagelijkse ziekenhuisprogram.
Een échte vluchteling?
“From Ukraine to here?” vraag ik nogmaals uitdrukkelijk, wetende dat Oekraïense mannen van zijn leeftijd het land niet eens uit mogen. Die moeten vechten. Tegelijkertijd graaf ik al rond in mijn geweten: waarom ik dit wil weten? Maakt het wat uit waar hij vandaan komt?
Aardappel-geschil
“Om veiligheidsredenen wordt u verzocht een nieuw wachtwoord in te stellen.” De voorzienigheid heeft blijkbaar bedacht dat voor alle dingen in ’t leven die makkelijk zouden moeten zijn, eerst een proeve van bekwaamheid afgelegd moet worden.
Verdwaald
We zijn verdwaald. Alles om ons heen raast door, maar wij zijn de weg kwijt…
The secret of life is death
Ik peper mezelf in met drogredenen om vooral maar niet bang te hoeven zijn. Niet bang zijn voor de wereld. Niet bang zijn voor de dood. Maar juist dat laatste, die doodsdreiging, díé laat je voelen dat je nog leeft. Als je geen angst hebt dat alles binnenkort voorbij zal zijn, weet je het leven zeer waarschijnlijk ook niet op waarde te schatten.
Kijkcijferkanonnen
Tv is verschrikkelijk. En toch kijk ik. Heel soms. Terwijl ik zap, denk ik: stel je toch eens voor dat mannen als Poetin hun ego opzij konden schuiven en wat zachter, ronder zouden zijn… Wat voor wereld zouden we dan hebben?
Life’s Good. Of toch nog niet? (Mythomaniac-mijmeringen)
Waarom niet praten, in plaats van doodzwijgen? Waarom niet een arm, in plaats van ‘in arms’? Waarom niet een ondersteunende handreiking, in plaats van een economische wurggreep? Leugens. Onwaarheden. Moedwillige mythes en geveinsde fabels. Alles om elkaar mee te slepen in de eigen waarheden.
“Dood? Herrezen? Toets 1 voor een boosterprik!”
Als we de Duitse minister van volksgezondheid moeten geloven, bent u volgend jaar om deze tijd minstens vierdubbel gevaccineerd, hersteld of dood.. Dus vroeg ik me stiekem af: heeft u inmiddels al een weloverwogen keuze uit deze drie kunnen maken?
Papraatje (Afl. 33) – Pietjes
“Maak je je zorgen over die beestjes?” “Zorrege! Ben je je besodemieterd! Ik maak me nóóit zorrege!” maakt hij zich nijdig. Pragmatisch als hij is, verneem ik dat hij reeds een oplossing heeft gevonden voor het onzichtbare entomologische probleem.
Mijn DPD-vriend Rudolf
En wéér zie ik op het trackerkaartje dat Rudolf de godganse dag rond mijn huis kneurt en met verve mijn wijk doorkruist, om vervolgens wéér rond het middaguur te verdwijnen naar zijn louche stek alias afwerkplek, daar bij het spoor. Zou hij daar wonen?