Wat is dit voor manier van omgaan met pubers? Zijn ze daar het pedagogische spoor echt compleet bijster? Dreigen met een zittenblijfjaar en zelfs met van school gestuurd worden, voor een (1!!) uurtje spijbelen? Dit vergeet mijn dochter haar leven lang niet meer.
Wegmisbruikers (deel 2)
Plaats een mens in of op een voertuig met een motor en er gebeurt iets onder de hersenpan. Dit kan een auto, een brommer of een elektrische fiets zijn, maar dus ook een scootmobiel. Over die laatste wil ik graag even in alle vrijheid losgaan, want ik ben géén fan.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Buitengewoon treurige verhalen over trieste mislukkingen (3) – Eerste kus tragedies
Hij hing met z’n knokige armpjes om mijn schouders en bewoog zijn kinderlipjes in de richting van mijn gezicht. Ik was absoluut geen agressief meisje, maar op dat moment heb ik met een gebald kindervuistje op zijn gezicht getimmerd.
Het leven van Emma (46) – Voorlichting van moeders
“Maa-haam, doe heel effe normáál, zeg!?!” riep mijn zoon. “Denk je nou écht dat ik dat allemaal van JOU wil horen? Ik heb dat allang geoefend hoor, maak jij je maar geen zorgen,” schamperde hij. “En als je het dan toch allemaal al zó graag wilt weten…”
Social Media is (heel vaak) echt verschrikkelijk
Social media is soms echt de hel. Niet alleen voor ouwe mutsen zoals ik. Ook voor jongeren. Die maken tegenwoordig massaal gebruik van Telegram. En wat daar allemaal in gebeurt, is next level batshit crazy. Ik kom superlatieven te kort.
Tafelgesprekken (11) – Keep on smiling
Tijdens het eten graait zoon (18) een oud, vergeten boekje met de titel “Kid Cooperation” uit de kast. “To make children understand who’s in charge. Okayyy dan… Echt, mam?” Euh…
Generation Z: TikTok, Roblox en kromme nekjes
Twee verlengsnoeren verder en hoezee, de wifi deed het weer. Mijn kinderen pakten hun laptops en verdwenen naar hun kamers. De Corona-generatie was geboren. #GeneratieZ
Mama, ik lijk steeds meer op jou
Mijn moeder lijkt op mijn oma en ik lijk steeds meer op mijn moeder. Dus lijk ik ook op mijn oma. Inclusief wangzakjes. Vastgeroeste kilo’s. En hangend halsvel. Niet meer weg te krijgen.
Een vreselijk gehucht, ruimte en rust
“Ik snap echt niet waarom je ooit in zo’n vreselijk gehucht bent gaan wonen… Achteraf bekeken, had je beter in Rotterdam kunnen blijven.” Mijn moeder vindt mijn woonplek maar niks.
De leeftijdskloof (kalenderleeftijd vs. gevoelsleeftijd)
Ik praat met mijn oma over ouderdom. Ons gesprek wordt bruut onderbroken. Mijn moeder – die nog steeds volop zappend, append en beppend in het leven staat – belt video. Zuchtend neem ik op. Ik vind videobellen verschrikkelijk
Van Taai-Dood naar Taai-Fun
‘Begin toch weer eens met een beetje sporten,’ zei ik tegen mijn puber, toen ze weer met een geestelijk afwezige blik op de bank hing. ‘Je moet toch íéts doen?’ Ik werd onvriendelijk bedankt.
Bek houden? Horen, Zien en Schreeuwen!
Na de bevrijding keerde mijn opa getraumatiseerd terug. De oorlog was weliswaar voorbij, maar zijn herinneringen aan die gruwelijke periode bleven springlevend. Hij sprak er met niemand over, zelfs niet met zijn vrouw.
Dag kindertijd! (Laatste schooldag)
Op het plein is het een komen en gaan van schoolverlaters. De vluchtige ‘distance hugs’, die net-niet-knuffels die ik even ervoor al op het schoolplein had gezien, vliegen je om de oren. Grappig hoe iedere generatie haar eigen oplossingen vindt.
The Bold Type brengt inzicht op een luchtige manier
The Bold Type is een serie gebaseerd op het leven van Joanna Coles, voormalig hoofdredacteur van Cosmopolitan (hold on, niet meteen afhaken!). Het is een serie die op een vrij luchtige manier ingewikkelde onderwerpen aankaart, en daarover nieuwe inzichten biedt. Ik ben verknocht.
Het gaat er Spaans aan toe
Sinds het besef dat ik mezelf middelbaar mag noemen, merk ik dat er vaker momenten zijn waarop ik denk: hóé ben ik met zo’n vaart ineens hier verzeilt geraakt? Aan welke afslagen ben ik, zonder dat te beseffen, voorbij geraasd?