“Ben je vandaag alleen?” vraagt ze. “Ik bedoel, omdat je maar één frietje bestelt?” “Nee hoor, mijn kinderen zijn gewoon thuis. Maar ze eten tegenwoordig liever gezond. Vroeger, toen ze nog klein waren, waren ze gek op patat. Maar tegenwoordig compenseren ze die aangebrachte milieuschade met klimaatkanjers.”
Moederdag-kater
Om half 11 is mijn pensum aan vastenuren wel bereikt en heb ik berenhonger. Maar het pubervolk ligt nog steeds te pitten. Met dat ontbijt op bed wordt het niks meer, maar dat had ik ook niet verwacht. En daarnaast is ’t maar goed ook, gezien het – op dit moment – gevolgde dieet.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Het klooster in!
Dochter komt erbij staan. “Echt snugger zijn die niet, hè?”
“Nee, die zijn daadwerkelijk oerdom. Totaal oppervlakkig. Zo dom bestáát bijna niet.”
“Oh jawel hoor: Lara uit mijn klas zijn ook zo stupid. Ze vroeg me laatst zelfs of België nu in Nederland of in Duitsland ligt.”
Papraatje (14) – Pest aan praatjes
Beiden zitten ze eenzaam te wezen achter hun eigen voordeur, doch wanneer ze het wagen die van de ander te passeren, zouden de overige praatgrage, bemoeizuchtige en zelfs kwaaddenkende tena-ladies wel eens wat kunnen denken, vinden en zeggen. En dan?
Literatuur in het voortgezet onderwijs loopt een blauwtje
Nadat ik 3 jaar lang was opgezadeld met veel taaie grammatica, saaie spelling en ingewikkelde tekstanalyses, sprak mijn docent Nederlands eindelijk een taal waarvan ik als 16 jarige meteen op het puntje van mijn stoel ging zitten. Deze taal had een naam, vertelde hij. Ze luisterde naar de naam ‘literatuur’.
Papraatje (13) – Schijt an
“Er zijn erbij, waarbij ik een zekere arrogantie voel. Die op een manier met me omgaan dat ik denk: Barst! En dat laat ik ze dan voelen ook,” vervolgt hij, met trotse tevredenheid over eigen handelen. “Ze hebbe er dan wel voor geleerd, maar ze hoeve mij niks te vertelle!” beslist hij fel, terwijl hij rood aanloopt.
Superman
Onze examenopdracht luidde: brei of haak een plant. Wij geeuwden demonstratief en kregen prompt de drang onszelf dan maar te amuseren. De lerares was echter amusementstotaalweigeraar. Ze was het summum onder de docenten bij wie niet gepraat mocht worden.
Papraatje (12) – Man van staal
“In het ziekenhuis zeiden ze dat ik geen staal meer in me lijf had,” verkondigt hij plots, met een stalen gezicht.
“Geen staal?” Het enige waaraan ik nu kan denken, is zijn kunstknie en waar die dan gebleven kan zijn. Of aan de resterende granaatscherven, die sinds het bombardement van Rotterdam nog in zijn benen dolen.
Juffrouw Jo
“Er bestaat voor zover ik weet geen mannelijk equivalent voor juffrouw. Jongeheer? Daar heb ik toch heel andere associaties bij. Een niet gehuwde man heette vrijgezel. Maar een vrouw met dezelfde burgerlijke staat was een ouwe vrijster en geen vrijgezellin.”
Papraatje (10) – Dat zijn geen spelletjes
“U bent van…?”, vraagt de zuster nerveus, mij, door mijn scherpzinnige uitstraling in combinatie met het schrijfgerei op schoot, aanziend voor iemand van een instantie. “Ik ben van hém!” wijs ik met een hoofdknik naar de liggende man in de relaxstoel. “Ik ben zijn dochter!”
Waarom nog parels voor de zwijnen als ze ook eikels vreten?
De fictie, die is er nog. De satire ook. Maar deze literaire kunstvormen blijven steeds meer ongezien, onopgemerkt en daarmee ook ongelezen. Iedereen heeft tegenwoordig weliswaar 100% kijk op andermans leven, maar zeker geen 100% inkijk in andermans hoofd. En toch wordt al het geschrevene serieus genomen, terwijl de lezer door de tekst eigenlijk enkel als vanouds serieus ‘genomen’ wordt.
Papraatje (9) – Een verjaardag van niks
Alhoewel de teller de 20 ruimschoots passeert, is hij niet tevreden. Degenen die hij hier het liefst had gezien, zijn er niet. De “jongens van school” ontbreken. Is dat wat… #verjaardag
Het laatste nieuws: Spijbeldemonstranten worden steeds jonger
De baby’s, die zich verenigd hebben in de stichting Baby’s For AOW (kort: BAFOAOW), hebben middels een afvaardiging laten weten, gisteren reeds een gesprek met minister-president Rutte te hebben gevoerd. Zij waren hiervoor op het Torentje uitgenodigd. Deze ontmoeting heeft blijkbaar in een rustige sfeer, zonder al teveel gekrijs over en weer, plaatsgevonden.
Ouderen, durf oud te worden!
Ik zie schuchterheid in de ogen van een bejaarde die mij vraagt om even iets uit de schappen in een winkel te halen waar hij dan niet bij kan. Ik vind dat erg. Want als je je moet schamen omdat je mij om hulp vraagt, dan zit er iets niet goed. Dan voel jij je minderwaardig en jemig, dat ben je niet!
Er is nog hoop
“Wil je van je etterbakken weer beschaafde kinderen maken? Schrijf ze dan nu in! Wij bieden 3-daagse online interactieve cursussen aan voor jongeren vanaf 10 jaar.” Ik veer meteen overeind. Goh, dít had ik eerder moeten weten!