“Geen internet dus,” constateert mijn zoon teleurgesteld met zijn mobiel in zijn hand.
“Nee, geen internet. En je zult het misschien niet geloven, maar er staan hier boerderijen, die zelfs geen adres hebben. Omdat er op die plek geen straatnaam bestaat.”
Heel even weer terug naar toen, kan dat?
Dat gevoel van rijkdom door iets kleins is weggevallen. Er is genoeg, alles altijd in overvloed. Snoep trek je gewoon uit de kast. Een euro kun je soms gewoon verliezen. We zijn rijker dan we ooit waren. En toch voel ik me zo vaak armer dan toen.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Papraatje (19) – Vruchteloos
Morgen is hij vermoedelijk weer vergeten dat hij een fruitliefhebber is en binnen een week is de boel rot en beschimmeld en sterft het in huis van de vliegjes, die dan vervolgens met harde hand en krant bestreden moeten worden.
Tafelgesprekken (5) – Onbeleefde meute
“Wat heeft jou ineens gebeten?” Het is namelijk nogal een uitbarsting voor zijn doen. “Niks. Ik vind het gewoon raar. De bediening in het pizzarestaurant waar ik vanmiddag met de jongens van de klas was, doet altijd ook alsof zíj de koningen zijn in plaats van wij klanten.
Droppen die hap!
Vroeger waren droppings in ieder geval géén reden tot ophef. En nu – in Nederland – eigenlijk nog steeds niet: enkel de wereld om die droppings heen is veranderd. Mensen zijn angstiger, meer wantrouwend en veel meer beschermend. Overprotective. Vooral in de VS, klaarblijkelijk.
Papraatje (17) – Amen
Hij bromt wat buitensmonds.
“Je moet anders gaan eten én meer drinken,” hou ik vol, “anders loopt de boel vast.” Ondertussen zet ik een groot glas water voor hem neer.
“Ik ben daar gek; ik neem straks wel een slokkie slaolie!”
Perfecte vrouwen zweten niet
Het is alsof de natuur je als toetje nog een flinke schop onder je kont nageeft. De opvliegers zijn next level awkward. Het is alsof er diep van binnen een vulkaan huist die voortdurend op het punt van uitbarsten staat.
Schatrijk in een doodlopende straat
“Wie zou hier in deze straat wonen?” vraag ik me zomaar hardop af.
“Ik woon hier. Al 84 jaar!” klinkt het ineens op het erf.
Verrast draai ik me om naar een oude vrouw, die me een onderzoekende blik toewerpt.
Tafelgesprekken (3) – Gamen helpt te overleven
“Kijk, en dát,” roept zoon, “is nou een groot voordeel van gamen. Als geoefend gamer gebeurt je dat niet meer. Normale mensen raken in paniek, weten het allemaal niet meer en verstarren; ze vergeten compleet wat ze moeten doen.”
Tafelgesprekken (2) – Kinderslot erop!
“En welke series kijk jij dan, hmm?”
“Walking Dead, Traveller, StarTrek Discovery” blaat zoon direct.
“RedTube, Deep Throat 2…,” vul ik grinnikend en half binnensmonds aan.
“Wat is dat?” Hij snapt ‘m niet. Oh, wat heerlijk geruststellend.
Als je haar maar goed zit
“WAT DOE JE NOU!!?” gil ik met mijn tandenborstel nog in mijn mond. Zoon gaat stoïcijns door met zijn actie. Hij knipt een hele pluk, ietwat scheef, vanaf de haarwortel af. De badkamer wordt met stilte gevuld, terwijl we allebei naar de pluk haar in zijn hand staren.
Klimaatkanjers
“Ben je vandaag alleen?” vraagt ze. “Ik bedoel, omdat je maar één frietje bestelt?” “Nee hoor, mijn kinderen zijn gewoon thuis. Maar ze eten tegenwoordig liever gezond. Vroeger, toen ze nog klein waren, waren ze gek op patat. Maar tegenwoordig compenseren ze die aangebrachte milieuschade met klimaatkanjers.”
Moederdag-kater
Om half 11 is mijn pensum aan vastenuren wel bereikt en heb ik berenhonger. Maar het pubervolk ligt nog steeds te pitten. Met dat ontbijt op bed wordt het niks meer, maar dat had ik ook niet verwacht. En daarnaast is ’t maar goed ook, gezien het – op dit moment – gevolgde dieet.
Het klooster in!
Dochter komt erbij staan. “Echt snugger zijn die niet, hè?”
“Nee, die zijn daadwerkelijk oerdom. Totaal oppervlakkig. Zo dom bestáát bijna niet.”
“Oh jawel hoor: Lara uit mijn klas zijn ook zo stupid. Ze vroeg me laatst zelfs of België nu in Nederland of in Duitsland ligt.”
Papraatje (14) – Pest aan praatjes
Beiden zitten ze eenzaam te wezen achter hun eigen voordeur, doch wanneer ze het wagen die van de ander te passeren, zouden de overige praatgrage, bemoeizuchtige en zelfs kwaaddenkende tena-ladies wel eens wat kunnen denken, vinden en zeggen. En dan?