Het gaat om ’t fatsóén! Zoiets hóórt niet. Dat weet toch iedereen? Tja, zo is hij nou eenmaal. Normen en waarden. Regels. Alles correct, zoals het hóórt. En hij gaat voor niemand opzij. Hoor ik? Voor niemand! Ik knik maar eens.
Met je kop boven het maaiveld
‘Die moet je nemen schatje!’ riep ik enthousiast.
Mijn dochter bekeek het kledingstuk van vijf meter afstand, gunde het één hele milliseconde aandacht en antwoordde: ‘dat dragen wij (!) niet.’
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Fotowaanzin
Vroeger maakte ik geweldige journals met foto’s van mijn dochters. Maar tegenwoordig behoort alle spontaniteit in het verleden. Niets is nog echt. De lol is er zo wel vanaf.
Het Anti-sloof offensief
Na jaren van klagen, boos worden, smeken, dreigen en belonen, heb ik het “huishouden” als zodanig opgegeven. Nu mieter ik alles gewoon vanaf de drempel hun slaapkamers in en trek de deur dicht. Klaar!
Loslaten voor helikoptermoeders
Dochter (16) ging voor het eerst naar een mega partyclub ergens in de middle of nowhere. Het gevolg: een hormonaal gestoorde moeder die geen oog dicht deed en smachtte naar levenstekens.
Worstcasescenario
Geregeld vraag ik me af waar ’t naartoe gaat. Als ik het aan vrienden vraag, varieert het antwoord daarop van ‘niks aan de hand’ tot ‘het einde van de wereld’ – en alles wat daartussen zit. Daarom dacht ik afgelopen week eens na over wat voor mij het absolute worstcasescenario zou zijn…
Zó wil ik ook oud worden!
Vroeger riep ik altijd dat ik niet ouder dan een jaar of 60 wilde worden. Dat is nu wel anders. En laatst zag ik toevallig een 80+ vrouw op tv, die me liet zien hoe ik ook wel oud wil worden. Minstens 90plus.
Stufi
Sneeuwvlokjes en studeren, dat gaat niet lekker samen. Sneeuwvlokjes en schulden maken blijkbaar wel. Met nul eigen verantwoordelijkheid; alles is altijd de schuld van iets of iemand anders.
Op mijn 81e…
’s Avonds zat ik uitgeput op de bank. Ik las een column over het eeuwige met elkaar vergelijken en over hoe je je gewoon goed genoeg zou moeten voelen, maar dat eigenlijk nooit doet. Verzinkende in al mijn body negativity, dacht ik: Ja! Spijker op z’n kop.
Het leven van Emma (Afl. 76) – Boeien, mam
“Nee, ik ben nog nooit eerder op een vrouw verliefd geweest. Ja, ik ben gelukkig nu. Nee, ik zou mezelf niet per definitie lesbisch willen noemen.” Alle vragen heb ik in mijn hoofd al duizenden keren beantwoord. Maar meneer zegt alleen maar: “Boeien, mam.”
Schaakmat
Ver voordat het woord bestond, had ik op mijn werk te maken met een ‘serial mansplainer’. Het was in dit geval inderdaad een man, type Brilsmurf. Hij had zichzelf via een vrind naar binnen ge-NLP’t in een voor hem gecreëerde functie.
Sneeuwvlokjes
Sneeuwvlokjes hebben allemaal wel iets. Winterdipjes, burn-outs, depressies. Ze zijn whatever-foob, hebben zere enkels of knieën, chronische algehele malaise, hoofdpijn, keelpijn, hooikoorts en vooral heel veel auw aan de lange tenen die zó ver uitsteken dat er altijd wel iemand op gaat staan.
“Mama, help mij?”
Wat is dit voor manier van omgaan met pubers? Zijn ze daar het pedagogische spoor echt compleet bijster? Dreigen met een zittenblijfjaar en zelfs met van school gestuurd worden, voor een (1!!) uurtje spijbelen? Dit vergeet mijn dochter haar leven lang niet meer.
Wegmisbruikers (deel 2)
Plaats een mens in of op een voertuig met een motor en er gebeurt iets onder de hersenpan. Dit kan een auto, een brommer of een elektrische fiets zijn, maar dus ook een scootmobiel. Over die laatste wil ik graag even in alle vrijheid losgaan, want ik ben géén fan.
Buitengewoon treurige verhalen over trieste mislukkingen (3) – Eerste kus tragedies
Hij hing met z’n knokige armpjes om mijn schouders en bewoog zijn kinderlipjes in de richting van mijn gezicht. Ik was absoluut geen agressief meisje, maar op dat moment heb ik met een gebald kindervuistje op zijn gezicht getimmerd.