Zonder uitleg begreep ik wat mijn oma eigenlijk bedoelde. Opa’s laatste dagen moesten hele gewone, gelukkige dagen worden. Geluk wordt geduid met kleine, alledaagse dingen. Daar hoort zoiets groots en allesomvattends als de dood niet bij.
De Corona Kronieken (2) – Gefrustreerde liefde
Ze is intens verdrietig. En ik snap haar frustratie maar al te goed. Hoewel er inmiddels ook al vele positieve berichten zijn hier in Oostenrijk, duurt het nog minstens tot na de Pasen voordat er ook maar íéts versoepeld gaat worden.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Muziekrubriek! (Liesbeth List (R.I.P.))
Afgelopen woensdag is Liesbeth List op 78-jarige leeftijd overleden. Ze trad al een tijdje niet meer op omdat ze aan het dementeren was. Helaas krijgt ze vanwege de pandemie geen grootse uitvaart. Dat had ze wel verdiend, deze grande dame van de Nederlandse kleinkunst. Dit prachtige nummer vond ik meer dan toepasselijk.
Malaysia truly Asia (6) – een gewone doordeweekse dag
Ik sta klaar om weg te gaan, met mijn autosleutels in mijn hand en gewapend met plastic handschoenen, een spuitbus met ontsmettingsmiddel en een mondkapje. In Maleisië is de mondkapjesschaamte nog niet doorgedrongen. “Mam, neem je nog een pot pindakaas mee?”
75 jaar bevrijdingsdag, hoe ga jij het vieren?
75 jaar geleden werd Nederland bevrijd. Maar vieren zoals we van plan waren, zit er dit jaar niet in. Staan we daar wel genoeg bij stil?
Stijgend aantal zakelijk succesvolle vrouwen
De overlevingskans van een bedrijf met een vrouw aan het roer is even groot als wanneer een man de scepter zwaait. De ondernemende vrouw is zéker zo goed als de zelfstandige zakenman! Onderzocht is dat vrouwen in eenzelfde positie als de man méér winst maken en het bedrijf bovendien sneller groeit.
Het hoge woord is eruit: thuiswerken geblazen!
Halverwege de ochtend komt het hoge woord eruit: we gaan die middag vergaderen om te bespreken hoe we volgende week kunnen thuiswerken. Want J. is er gewoon niet gerust op (en had een vooruitziende blik m.b.t. de aangescherpte maatregelen die maandagavond bekend werden), dat reizen met OV, al die mensen die we onderweg tegenkomen, al die vieze deuren en knoppen die we aanraken.
Muziekrubriek! (Frank Boeijen – De Verlaten Stad) (en AC/DC)
Natuurlijk moest Frank Boeijen in coronatijden ook een liedje schrijven; met zijn hese, melancholische stem kun je immers alle songs van deze godverlaten tijd naar coronaniveau opkrikken. Gelukkig heb ik ook nog een compensatieliedje.
Boer zoekt Vrouw (22 maart) – Wie van de Drie?
Mijn wekelijkse bespreking van de Boer-zoekt-Vrouw-perikelen. Over samen ‘gezellig’ First Dates kijken, veel te sterke koffie en bolle mannen in roze konijnenpakken.
Papraatje (26) – Ze is bij me weg – deel 3
Intens tevreden kijkt hij een tijdje uit het raam naar de wuivende, kale boomtoppen, blij dat niemand aan z’n portemonnee kan komen. Dan betrekt zijn gezicht en hoor ik een diepe zucht. “Toch wou ik dat ze bij me terugkwam…”
Tafelgesprekken (8) – Kopje thee dan maar?
Hij houdt – bijna vermanend – een relatief dun boekwerkje met de titel Kid Cooperation voor mijn neus en begint voor te lezen. “To make children understand who is in charge…” “Precies. Héél belangrijk dat kinderen dat weten,” grinnik ik. “Ikke ben in charge. Jullie doen wat ik zeg. Zo werkt dat.”
Muziekrubriek! (Peter Gabiel ft. Kate Bush – Don’t Give Up)
Dit nummer begon ik vandaag spontaan te zingen. Geen idee waar dat opeens vandaan kwam, want ik heb ’t al heel lang niet meer gehoord. Maar het is wel toepasselijk nu. In deze angstige tijden kunnen we allemaal wel een hoopvolle boodschap gebruiken. Nu is dit pareltje van Peter Gabriel en Kate Bush ook wel een zwaar nummer, de ellende van de mannelijke hoofdpersoon in dit verhaal spat ervan af. Maar Don’t Give Up gaat niet alleen over wanhoop maar juist ook over hoop.
De Corona Kronieken (1) – One week into ‘lockdown’. Structuur, please!!
Dag 3 was de ik-blijf-in-bed-dag. De bekijk-het-met-je-sores-dag. De zeik-niet-klep-dicht-en-laat-me-met-rust-dag. Prima. Ook voor mij wel even lekker rustig. Dag 4 en 5 waren echter niet veel anders. En nu? Nu glijden we heel langzaam af naar de huishoudelijke chaos.
Shoppen en andere ergernissen (Stay the f*ck home!)
Door die Corona-shit ben ik inmiddels een pro geworden in het ontwijken van mensen. Mijn moves zijn echt super smooth; een slangenmens is er niks bij. “Even naar de Appie” is sinds vorige week dan ook survival of the fittest en vergt enige geestelijke voorbereiding.
Het is zó stil in huis…
De zon trekt langzaam haar baan door de lucht. Uit de radio klinkt en de tonen van La Bohème. Het kopje koffie naast haar is koud geworden. Het huis, waar zij met haar 94 jaren nog steeds zelfstandig woont, is leeg. En heel erg stil.