De HPV-inenting is nog steeds erg nieuw, de langetermijnervaringen nihil. En aangezien dochter met haar destijds 11 jaren nog allergisch tegen manvolk was, besloten we toen dus te wachten. Maar nu is de HPV-prik dus weer een thema hier in huis.
Kinderen niet gewenst!
Ik erger me soms dood aan de kinderen van anderen. Niet alleen in restaurants; ook in vliegtuigen, hotels, zwembaden, wellness centers of bioscopen. Kinderloze vluchten lijken inmiddels een gat in de markt te zijn. Hetzelfde geldt voor hotels en zelfs hele vakanties. Mensen willen zelfs wel méér betalen voor kindvrije service. Begrijpelijk, vind ik.
Wat een knulleke, die Knol
Ik klink nu waarschijnlijk totaal bejaard, maar dat menneke met de naam Enzo Knol is toch werkelijk geen voorbeeld voor welk jong mensch dan ook?
Hoera! We zijn een stichting!
Stichting HoeMensenDenken is een feit!! Met z’n allen, met z’n aahaaallen, met z’n allen zijn we nu maar mooi in de aap gelogeerd…
Nee hoor, dit is mooi man! Wij vieren deze heuglijke mijlpaal met vol geweld: CHAMPAGNE!!
Hoe overleef ik…
Soms moet ik er diep van zuchten. Maar het klopt: het is allemaal inderdaad niet eenvoudig. Hij zei wat, hij zei niks. Hij keek, hij keek niet. Hij stond in de buurt, hij liep weg. Elke boe of bah is aanleiding voor heftige gevoelsuitbarstingen en intense stemmingswisselingen.
Ga toch fietsen man!
De ouderen die me zonder enige moeite inhalen, die snap ik nog wel. Beter dan thuis zitten en niet de deur uit kunnen. Maar het is zó demotiverend… Ik doe enorm mijn best om vooruit te komen en ben trots op mezelf als me dat ook enigszins lukt met -27392 graden onder nul en dikke wind tegen.
Wij van HMD en HVD deden DIT!!
Zaterdagavond was het zover: de tweede HoeMensenDenken-meeting (bij @EetbarDit) was een feit. De redacteuren van HoeGehandicaptenDenken en HoeOuderenDenken waren helaas verhinderd en die van HoeDierenDenken mochten niet naar binnen, maar verder zaten de (bijna) voltallige redacties van HoeVrouwenDenken en HoeMannenDenken aan één tafel. Een unicum!
Floris en zijn lans
Zes was ik. Of misschien al een beetje zeven. Op het geijkte tijdstip zat ik met mijn kleine meisjesbillen op het puntje van onze blauw met gele bank, mijn gezicht vastgeklonken aan de televisie. Zodra de muziek aanzwol, draaide mijn verliefde hart overuren.
Verliefd!
“Ik denk dat hij mij ook leuk vindt!” roept mijn dochter me toe. “Maar het schiet niet echt op! Ik bedoel, … hoe leer ik hem wat beter kennen?“ Ze informeert naar een oplossing.
It’s so heavy… (probleempubers en sufkopouders)
“Als jij alleen maar met je mobiel prutst, ga ik nog even boven werken, hoor!”
Geen antwoord.
Oh, toch. “Ja hoor, mam, doe maar lekker,” mompelt ze.
Er is iets goed fout, maar ik weet niet wat. Moeder zijn is soms best lastig.
Wat zei je ook alweer? Ik ben het vergeten…
Ik heb het met alles, die vergeetachtigheid. Afspraken, boodschappen, gedachtes. Het lijkt een grote chaos. Wat dacht ik nou net ook alweer? En wáár is mijn lijstje, waarop ik heb geschreven wat ik allemaal moet doen en niet mag vergeten?
Kerstverhaal: Het kerstkindje.
‘Niet zo knijpen, je plet mijn vleugels,’ bromt de engel.
Het kleine meisje laat zich van schrik pardoes op de grond zakken en zet de engel voorzichtig op haar schoot. ‘Sorry,’ zegt ze zacht. Ze heeft altijd gedacht dat engelen lieve, zachte wezens zijn en nu hoort ze boos gemopper.
Rijkdom
Via deze weg wil ik eenieder bedanken die iets voor ons gedaan heeft. Ontzettend bedankt voor de genomen moeite! Ik wil ook diegene bedanken die aan ons gedacht heeft, want ook dat helpt.
Grote bek
Op Netflix is sinds kort de animatieserie “Big Mouth” beschikbaar. Het is eigenlijk een puberserie, al denken sommige ouders daar anders over. Wat ik me vooral in het puriteinse Amerika goed kan voorstellen, want de seks vliegt je om de oren. Maar hé, animatie hè, dus dan is het geen porno.
Straattaal – oftewel een generatiekloof(je)
Toen ik lang, lang geleden opgroeide, hoorde ik mijn ouders en hun vrienden soms woorden gebruiken, waaraan ik gelijk herkende dat het oude mensen waren. Die woorden waren zó jaren zeventig! Ik weet niet alles meer, maar denk aan woorden als blits, nozem, groovy. Ergens in die tijd heb ik me ook voorgenomen dat ik, als ik ouder zou worden, bij zou blijven. Dat is niet gelukt.