Ken je dat? Van die momenten dat je jezelf hoort praten? Dat er woorden uit je hoofd komen in een eindeloze stroom totale onzinnigheden? En dat je diep van binnen schreeuwt: NEE! Stop! Stop NU!? Mij gebeurt dit met enige regelmaat.
Patisserie Maaikeologie
Nu was ik écht nog maar één keer bakken en stijven verwijderd van mijn feestontbijt! Na een paar uur haalde ik ‘m uit de koelkast. En oké, het droop dan wel niet zo erg als de banaan, maar dit was gewoon kwark op een bodem, geen kwarktaart. Weer mislukt.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Veiligheid voor de gewone man
“Hoe gaat dat met ’t betalen?” vraagt de klant. “De ene helft vooruit, de andere helft na levering.” Die tweede helft zal ze nooit krijgen, maar dat hoeft ook niet, want de aanbetaling dekt de gehele lading. Inwendig gloeit ze van triomf.
Geen actieve herinnering
Het valt nooit mee om je partner de bons te geven, ontslag te nemen of een jarenlange werkrelatie te beëindigen. Vast ook een gevoelig punt dat meespeelt tijdens de huidige kabinetsformatie. Hoe raken we zo’n halsstarrige minister-president op een nette manier kwijt?
Gesprekken met Klara (2) – de konijnenren
Ja ja, we mogen weer naar (proef)evenementen! Het enige dat je moet hebben, is een kaartje en een negatieve – officiële, door een testinstituut afgenomen en met QR-code bevestigde – coronatest. Joepie.
Gewoon. Bloot.
Het omstreden kinderprogramma “Gewoon. Bloot.” dat sinds kort wekelijks op NPO3 te bekijken is, wil kinderen laten zien dat ieder lichaam heel normaal is. Een van de blote mannen vertelt dat hij wel een grotere piemel had willen hebben. Hoezo ‘gewoon’?
Het leven van Emma (54) – Als konijnen in de lente
Dat ik eindelijk weer seksueel aan mijn trekken kom, uit zich in een bepaald soort zelfvertrouwen dat ik al lang niet meer gevoeld heb. Ik loop letterlijk met een rechte rug, ik kijk vooruit de wereld in.
Toch nog Vrolijk Pasen? (deel “2e paasdag”)
Met Pasen doe je als ‘normale’ mens geen ene flikker. Helaas zijn er hier in Oostenrijk maar weinig normale mensen, constateerde ik tijdens mijn vroege paaswandeling (die van mij dus ook een niet-normalo maakt).
Wat nou Vrolijk Pasen? (deel “1e paasdag”)
Het is weer eens Pasen. “Het feest van hoop en opleving.” Althans, dat zou ’t moeten zijn. Maar het is al de tweede Pasen in lockdown, de zoveelste zonder enige zin. Wat is Pasen nu nog helemaal? Vrolijk is het zeker niet.
Facebook is stom
AI en stomme algoritmen zorgen ervoor dat we alle gevoel voor ironie en sarcasme verliezen. Cynisme was allang uit, maar nu kan een gezonde dosis zelfspot óók al niet meer. Computer says NO! Wegens totaal gebrek aan inzicht en humor.
Het leven van Emma (53) – Gaatje zoeken
“Ja. Oké. Dat zijn dus inderdaad veel teveel details voor mij, als moeder. Maar ik blijf rustig en ik knik begripvol. “Maak je niet druk, lieverd. Dat gebeurt weleens. Zeker bij de eerste keer.”
Van handreiking tot handhaver (een wandeling)
De aangesproken mevrouw rommelt zenuwachtig in haar tas. Na een eeuwigheid vist ze er een smoezelig trouwboekje uit. Terwijl de handhaver argwanend het vodje bekijkt, slaat haar man beschermend zijn arm om haar schouders en pakt haar hand liefdevol vast.
Het leven van Emma (52) – Friends with benefits
Ik realiseer me dat ik nu daadwerkelijk over mijn grenzen ben gegaan. Ik zit in tot over mijn oren een friends-with-benefits situatie. En dat windt mij gigantisch op.
Stil, want uitgepraat
We zijn kluizenaars geworden. We wachten op een verandering, zonder die zelf nog te kunnen initiëren. Er zijn geen keuzes meer die we nog kunnen beïnvloeden. We moeten lijdzaam toezien hoe we wegdrijven van alles wat zo vertrouwd was. Dat maakt stil.
Het leven van Emma (51) – Grenzen verleggen
Ik heb ‘nee’ gezegd. Op zijn oneerbare voorstel. Om me eens door hem (en zijn tong) te laten verwennen, zonder wederzijdse verplichtingen of ‘strings attached’. En eigenlijk heb ik daar best wel spijt van.