Afgelopen maandag overleed Marie Frederiksson van Roxette. Daarom bij deze een laatste eerbetoon aan haar en dé pop-rockgroep van de jaren’80 en ’90.
Wij mogen gezien worden!
De bestuurder ziet, als het goed is, nu een chaos van rode lampjes op zich afkomen. Voor het grote what-the-fuck?!?-effect draai ik rondjes en spring in de lucht. De auto gaat vol in de remmen. We worden gezien.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Dagboek van een actrice – smerige saucijzenbroodjes
“Ik hoop dat mijn moeder luistert, want ik kijk, knik en ik hum begripvol, maar ik hoor geen enkel woord. Het enige dat ik wil, is een ranzig saucijzenbroodje van de kantine.”
Morgen ben ik weer van de tegenpartij!
Na het onverwijld verrichten van deze goede daad, daalde voor het eerst sinds lange tijd een intens gevoel van tevredenheid over me neer. Vrolijk vroeg ik me af waar zou ik nog meer vóór of tégen zou kunnen zijn.
Noodopname (2) – infuusje erin, klaar!
In no time heb ik een flinke bloedbult op mijn handrug. Hop, pleister erop. “De dokter moet het zelf maar even doen. Jij hebt wel héél moeilijke aderen.” Ja, dat wist ik al. Ik ben volledig ongeschikt als junk. Je zoekt je een ongeluk.
Noodopname (1) – het verkeerde ziekenhuis
Bij de noodopname van het betreffende ziekenhuis blijkt dat de opnamedienst aldaar voorbij is; 7AM is wisseling van de wacht. Shit. Dat wist ik niet. Verkeerde ziekenhuis dus; eigenlijk moet ik naar het volgende dienstdoende ziekenhuis, drie kilometer verderop. Maar mijn lieve buren zijn al weg…
Plaats voor een nieuwe toekomst
“You are a very lucky lady, but your star has not opened yet.” De onbekende, mysterieuze man, die gekleed was in een lang wit geborduurd gewaad, keek mij onderzoekend aan. Omdat ik geen idee had, over welke ster het ging, kneep ik voor de zekerheid mijn billen maar even snel samen.
Goedmakertje na een ruzie. Een vast ritueel.
Goedmakertje na een ruzie. Een vast ritueel. Zo’n kus die zegt: “ik haat je, maar ik hou zoveel van je.” En dan heftige seks natuurlijk.
Papraatje (22) – Ze is bij me weg (deel 2)
“Ik weet wel waar ze is…,” zeg ik, terwijl ik zoveel mogelijk warmte in mijn stem probeer te leggen, ter compensatie van de ijskoude boodschap die gaat volgen.
“O ja…? Waar dan? In Friesland?” veert hij verheugd op.
“Nee, ze is op de Zuiderbegraafplaats.”
Ik wil gewoon mijn eigen naam terug! (consulaire sores)
Ik probeer momenteel mijn meisjesnaam weer terug te krijgen. 9 maanden na de scheiding mag dat wel een keer. Maar dat het zo’n geëmmer is als Nederlander in het buitenland, had ik niet verwacht. Van kastje naar muur en terug…
Slikken zonder spuiten (over een gastroscopie en beledigde ingewanden)
De gastroscoop komt in zicht. “Ogen dicht en slikken,” roept de arts. De assistente houdt mijn hoofd stevig vast. Ik slik. Allejezus, wat is dit… “Slikken! En… slikken! En nog een keer!” Ik kokhals, slik, kokhals, kwijl, kokhals, slik, wurg de slang erin. Het doet gruwelijk veel pijn.
Topvader!
“Die kleine is wel een schatje, hoor!” probeer ik hem op te beuren. Ik duw zijn zoontje in zijn armen.
“Ja, hè? En het zal deze jongen,” vastberaden houdt hij het schaterende ventje hoog in de lucht, “aan werkelijk níéts ontbreken! Daar zal ik persoonlijk voor zorgen! De hele wereld is van hem!”
Muziekrubriek! (Billy Idol ft. Miley Cyrus – Rebel Yell)
Out of the blue kwam er vandaag zomaar een oud nummer in mijn hoofd. God weet waar ik ’t vandaan haal, ik heb ’t al jaren niet meer gehoord. Er zal ergens in mijn hersenen een associatie zijn ontstaan, gek dat je die soms gewoon niet herkent. Maar ik heb de best-off-cd wel in de kast staan; Billy Idol is een van mijn guilty pleasures. Lekkere punkrock-kitsch.
Hoe ‘woke’ bent u?
Toen ik vorige week de voetballer Mendes Moreira zag, die met pijn in zijn ogen vertelde wat voor verwensingen er vanaf de tribune in zijn richting waren geslingerd, kon ik wel janken. Gelukkig waren de reacties over het algemeen hartverwarmend, maar dat is lang niet altijd het geval.
Muziekrubriek! (De cartoon shorts van ‘The Good Fight’)
Een speciale Muziekrubriek: de ‘shorts’ (cartoonsongs) uit de serie ‘The Good Fight’. Vól met US-staatskritiek en af en toe zelfs Trump-bashing. Helemaal mijn smaak dus.