Ik denk dat ik mij maar ga bekeren tot het nihilisme. Wat ik daar zo geweldig vind? Nou, niets. Maar ik heb er ook niets op tegen. Ik ben een grote fan van niets.
Angst en Liefde
Op een goed moment kom je op zo’n leeftijd. Zo’n leeftijd waarop mensen om je heen beginnen weg te vallen. Waarop je begint te leven met verliezen en de angst om alleen achter te blijven.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Go to hell… (Oftewel: vrolijk Pasen!)
“The pope affirms the existence of hell and its eternity.” En dus som ik mijn zonden ook dit jaar mooi niet op. Ik slik ze in en blijf er met mijn dikke reet pontificaal bovenop zitten. Ik verval in ijzige paasstilte voor een gegarandeerd toekomstig verblijf in die geheel gasvrij verhitte verdoemenis. Lekker warm.
Wat kanker met je doet (Afl. 6) – Reset!
Als ik het goed begrijp, gaat mijn alarmknop af bij het woord kanker. Want dat woord staat gelijk aan mijn traumatische ervaring. Dus het is normaal dat ik nu het idee heb dat iedereen kanker heeft, want ik lees er niet meer zo gemakkelijk overheen.
Ontmoetingen (Afl. 1) – Per ongeluk gestolen in Antwerpen
Wij waren in het prachtige, hartverwarmende en in de nacht soms zelfs sinistere Antwerpen. De ontmoetingen kwamen als vanzelf op ons pad. En soms moet je enkel even van een trap afdonderen om de wereld weer in haar volle glans te kunnen zien.
Schone schijn (WYSIWYG? Echt niet…)
Niet alleen online zijn veel dingen (en mensen) schone schijn. What you see IS NIET what you get. Als jij iemand tegenkomt in de gang, of een paar minuten spreekt op straat, weet je niet wat er in diens hoofd omgaat of wat diegene voelt.
De IK-boodschap
Wanneer hij mij passeert, werpt hij mij in het voorbijgaan een intimiderende blik toe. Met een smalend gezicht steekt hij ook nog eens zijn middelvinger op. Ongelooflijk, wat een hork. Er valt zowaar een diepe stilte bij de kassa.
“Agressief mannetje,” weet de caissière, klaarblijkelijk uit ervaring. “Laat ‘m maar gaan.”
Wat kanker met je doet (Afl. 5) – Trust issues
De tandwielen in mijn brein draaien als een dolle. Ik snap het niet. Er was toch niks aan de hand? Ik hoefde me toch nergens zorgen om te maken? Kanker? Nee, dat kan niet. Ik voel het niet, hoe kan het dan zo zijn?
Overleven en afserveren
Sinds de overgang achter mij ligt, ben ik stukken beter geworden in het wegwerken van energie slurpende, zuigende, gemene, verwende of zeurende mensen. Dus: wil je overleven, leer te waarderen en af te serveren!
Een Jaar Van Je Leven (#EJVJL)
Mijn huidige reality-tv verslaving: Een Jaar Van Je Leven. Oftewel: #EJVJL (zie Twitter). Ik smul van de avances, intriges, love triangles en het groeiende venijn in de loods. Oh en John, ik zou de regie best over kunnen nemen hoor!
Een lekkere lange-afstandszoen, lief?
Zoals de meesten misschien wel weten, heb ik een LFAT-relatie Living Far Apart Together. En nu hebben de Chinezen daarvoor een revolutionaire gadget ontwikkeld: de MUA a.k.a. The Kissenger. Lang leve long-distance zoenen!
Volgende keer toch maar weer naar de huishoudbeurs
Ik was op een tweetal beurzen. Eentje voor auto’s en eentje voor ‘kunst & design’. Geen van beiden bleken interessant. Ik ga wel weer gewoon naar de huishoudbeurs. Stukken leuker!
Wat kanker met je doet (Afl. 4) – Vier de liefde!
Ik lig met een warme kruik op de bank. De pijn is nog volop aanwezig en ik word daar soms gillend gek van. Ik wens één pijnloze dag. Eentje maar… Toe? Maar gelukkig laat mijn zoontje mij de pijn heel even vergeten.
Beduusde Bezorgde Burger
Een Beduusde, Bezorgde Burger. Dat was ik na woensdag 15 maart, de Dag des Oordeels. Overdrijven is ook een kunst, ik weet het. En toch, mijn gemoed somberde.
Wat kanker met je doet (Afl. 3) – Vaarwel babywens
Neem me dit niet kwalijk, alsjeblieft? Ik snap echt wel dat ik met mijn twee zoontjes van geluk mag spreken tegenover iemand die ook een kinderwens had en nu geheel kinderloos moet blijven. Maar het doet gewoon zo verdomd veel pijn. Zo graag nog een kind willen en niet meer kunnen krijgen. Ongeacht hoeveel er al rondlopen.