Wat roddeldichtheid betreft is de Corona crisis killing. Want binnen blijven betekent: geen vreemdgangers, geen familievetes en geen gezeik over kutkinderen. Waar blijft die dosis achterklap? I need it!
Dagboek van een actrice – eenzame opsluiting
Extra speeltjes bestellen en laten bezorgen kan natuurlijk. Maar het is niet hetzelfde. Ik mis de ademhaling, het gekreun, de ondeugende blikken, die veelbetekenende grimas, of een lok haar, die ik in extase kan vast grijpen.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Boodschappen doen in oorlogstijden (#Corona)
Hamsterhysterie. Mensen doen alsof ze de komende zes weken binnen moeten blijven en met niets en niemand meer in contact mogen komen. Alsof de winkels na vandaag niet meer bevoorraad worden. Alsof toiletpapier en pasta de overlevingskansen vergroten. Alsjeblieft, laat deze gekte snel voorbijgaan?
Boer zoekt vrouw – de saga!
Ik ben bekennend fan van liefdes-realityshows, een vrolijke afwijking in deze barre tijden. Daarom bespreek ik nu maar eens de activiteiten van vier krolse boeren en een chagrijnige boerin. #BoerZoektVrouw!
Betrapt!
Onderzoekend kijkt ze me aan. ‘Wat zit jij raar,’ zegt ze met een achterdochtige blik. ‘Raar, hoezo? Wil je wat drinken?’ vraag ik. Foute vraag, want hoe moet dat dan in vredesnaam met dat boek waar ik bovenop zit? Kan ze niet gewoon even naar de wc gaan?
Sexy & de tampontheorie
Waarom willen zoveel vrouwen koste wat ’t kost sexy zijn? Altijd? Overal? En hoe zijn ze dat dan in vredesnaam als ze ongesteld zijn? Nou, gewoon niet. Klaar. Eeuwig sexy zijn is doodvermoeiend. Met de nadruk op dood.
Showbizz! (Over Dré en what’s-her-name)
Don’t get me wrong, ik sta niet schaterend langs de zijlijn als ik lees dat stellen als Marco & Leontien of Dré & Bridget uit elkaar zijn. Maar al de dramaturgie eromheen: Put your glamour glasses on! De popcorn is klaar en de wijn staat koud. Bring it on.
12 types procrastinatoren – welke ben jij?
Ik ben de “lijstjesmaker” bij uitstek, heb ik nu vastgesteld. Maar eigenlijk doet het er niet toe. Wat er wél toe doet, is het feit dat we ons vaak niet realiseren, hoezeer we de waarde van ‘klassiek uitstelgedrag’ onderschatten.
14 februari, wát een dag… (Team No Valentine)
14 februari. De dag van…. whatever. Maakt niet uit. Als het maar géén Valentijnsdag is.
Ben ik een psychopaat?
Even afgezien van het feit dat Quora op zijn tijd best interessante vragen opwerpt, vraag ik me nu dus af: waarom krijg ik uitgerekend DIE voorstellen als ‘voor mij mogelijk interessante thema’s’? Hoe ziet Quora mij in hemelsnaam?
The joy of… opruimen?!?
En zoals ’t altijd gaat als ik opruim: total chaos. Er is geen structuur en ik ren van hort naar her. Toen keek ik om me heen en was teleurgesteld. Mijn woonkamer leek nog steeds op een warzone. Opruimen zit simpelweg niet in mijn DNA.
Die gruwelijke taboes toch!
Taboes zijn er om met blote handen, eventueel heimelijk ginnegappend, doorbroken te worden. Vandaar dat ik lukraak iedereen aan zou raden om er zoveel mogelijk over te schrijven.
Dagboek van een actrice – ontlading
Ze stampte mijn huiskamer binnen, schoof wat lege borden van de bank en trapte haar laarzen uit. Daarna duwde ze een pizzadoos mijn kant op en met volle mond sprak ze mij toe: “Kut hè, kanker?”
Kees, Jules en het nieuwe jaar
Ik hou van de stilte van de vroege ochtend. Er is geen ochtend zo lang stil en knisperend pril als die van Nieuwjaarsdag. En nooit slaapt het kennelijk zó lekker als na 77 verschoten miljoenen aan doffe dreunen, knallend kabaal en gillend geweld, gelardeerd met kruitdampen.
Tafelgesprekken (7) – Puber in de penarie
Ze huilt tranen met tuiten. “Ik weet niet meer wat ik met mezelf moet. Ik ben raar. Waaróm denk ik die dingen? Waarom wil ik zo graag weten hoe die pijn voelt? Waarom wil ik überhaupt pijn voelen?”