Ik deed daarentegen maar even de test op de AD-artikelpagina: “Zou jij een stukje mens eten?” Maar liefst 93 procent gilde meteen “Echt niet!”. Ik hoorde bij die 7% die op “Ik zou het wel willen proberen” klikte.
Ontspanningstherapie
Ik ging naar een haptonoom om te leren ontspannen. Ineens zat ik voor een moderne vrouw van mijn leeftijd in plaats van achter een heerlijk bordje draadjesvlees. In een schrift schreef ze mijn klachten op: aangespannen spieren rond mijn maagstreek.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Poezenpraat (1) – De klok tikte te hard
In gedachten – en als ik het durfde, ook hardop – sprak ik haar zacht toe: “Ga maar, het is goed en het is klaar. Ga maar!” Ik wilde haar bijzonder graag het fatale spuitje en het vreeswekkende vervoer in het krappe kattenreismandje besparen.
Een heerlijke, vrije zaterdag. Not.
Een heerlijke, vrije zaterdag, waarop ik alleen aan tafel in alle rust mijn brein vlecht om de sudoku uit het NRC. Daarna, als ik die sudoku gemaakt en de krant gelezen heb, ga ik in alle rust een blog schrijven over hoe ’t geluk in de kleine dingen zit.
Een wereld van verschil
De rust, de ruimte, de reuk, de reinheid en de regelmaat brachten mij bijna in extase. Dit was ongeveer hetgeen de befaamde kinderarts dr. Spock bedoeld moet hebben. Opeens had ik sterk de indruk dat ik hier pas écht helemaal tot mezelf kwam, wat dat dan ook precies in moge inhouden.
De industrie die ‘hooggevoeligheid’ heet
“Kijk nou alleen al naar zo’n zelftest. Dat is gewoon gladde commercie. Die test is zo opgesteld dat iederéén bij de familie hoort. Een etiket als hoogsensitiviteit is niets anders dan een verbijzondering van het normale. De één is gewoon minder belastbaar dan de ander,” aldus psycholoog Bram Bakker over HSP.
Houd de dief!
Tussen de appelflappen tel ik welgeteld één pak met vier dikke gevulde koeken. Eén pak maar…? Wat zijn nou vier koeken als er thuis een puber los rondloopt?
Lekkere trek: wel drie keer per dag!
Ik sluit mijn hand eromheen. Niet te hard, want ik weet uit ervaring dat dat soms niet goed is. Deze ziet er in ieder geval uit alsof hij voorzichtig moet worden behandeld. Dus dat doe ik.
Heb jij nog geen fobie? Aarghh!! Da’s pas eng!
Ik vroeg mij af: wat zijn dan nu de nieuwste fobieën ONZE tijd? Dé grote angsten van de 21e eeuw? Ik heb er even een paar angstvallig opvallende uitgepikt. Mijn angsten-top10!
Ik heb m.o.t.s. (marktonderzoekerstelefoonstoornis)
“We hebben al genoeg vijfenveertigplussers uit uw woonplaats, helaas. Dus ik mag u niet verder interviewen.” Ik hoor teleurstelling in haar stem. “Weet je wat? Bel gewoon nog even een keer terug? Dan zal ik zeggen dat ik 21 ben.”
Het perfectie-virus
Het is een virus. Het perfectie-virus. En ik heb er last van. Schilderijen die scheef hangen, plantjes in de tuin die uit het gelid staan en slordig aangeklede kindjes – die van mij – zijn ongewenste kreukels in mijn bestaan. Dus weg ermee; snel gladstrijken.
Gevoelig Nieuwjaar!
De ggz is overbelast door mensen, die het “huis-, tuin- en keukenlijden” van het leven niet kunnen accepteren als iets wat daar nu eenmaal bij hoort. Geluk is tot norm verheven. Als daar iets te lang wat aan schort, ontstaat er paniek.
Een hart van garnaal
Mistroostig kijk ik naar de hoop overblijfselen. De ogen lijken wel mini-penisjes, met zwarte eikeltjes. Zal vast aan mij (sick mind) liggen. Vanaf mijn bord kijken de gesteelde piemeltjes mij droevig aan. Een vertrouwde blik.
Prettige Vestdagen!
Hoe lang zou dat arme ding al in de kast hebben gehangen? Of aan de kapstok? Of gelegen hebben in een koffer onder het bed? Of in een doos in de kast? Alleen, of met nog meer afgedankt spul? En dat mocht dan wél mee? Je reinste discriminatie.
Symmedrie
Voor een ongelijkmatig iemand hecht ik wel opmerkelijk veel waarde aan symmetrie, valt mij opeens op. Asymmetrische kleding, sieraden, kapsels, huizen, tuinen en dergelijke; daar word ik heel erg onrustig van.