Don’t get me wrong, ik sta niet schaterend langs de zijlijn als ik lees dat stellen als Marco & Leontien of Dré & Bridget uit elkaar zijn. Maar al de dramaturgie eromheen: Put your glamour glasses on! De popcorn is klaar en de wijn staat koud. Bring it on.
12 types procrastinatoren – welke ben jij?
Ik ben de “lijstjesmaker” bij uitstek, heb ik nu vastgesteld. Maar eigenlijk doet het er niet toe. Wat er wél toe doet, is het feit dat we ons vaak niet realiseren, hoezeer we de waarde van ‘klassiek uitstelgedrag’ onderschatten.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
14 februari, wát een dag… (Team No Valentine)
14 februari. De dag van…. whatever. Maakt niet uit. Als het maar géén Valentijnsdag is.
Ben ik een psychopaat?
Even afgezien van het feit dat Quora op zijn tijd best interessante vragen opwerpt, vraag ik me nu dus af: waarom krijg ik uitgerekend DIE voorstellen als ‘voor mij mogelijk interessante thema’s’? Hoe ziet Quora mij in hemelsnaam?
The joy of… opruimen?!?
En zoals ’t altijd gaat als ik opruim: total chaos. Er is geen structuur en ik ren van hort naar her. Toen keek ik om me heen en was teleurgesteld. Mijn woonkamer leek nog steeds op een warzone. Opruimen zit simpelweg niet in mijn DNA.
Die gruwelijke taboes toch!
Taboes zijn er om met blote handen, eventueel heimelijk ginnegappend, doorbroken te worden. Vandaar dat ik lukraak iedereen aan zou raden om er zoveel mogelijk over te schrijven.
Dagboek van een actrice – ontlading
Ze stampte mijn huiskamer binnen, schoof wat lege borden van de bank en trapte haar laarzen uit. Daarna duwde ze een pizzadoos mijn kant op en met volle mond sprak ze mij toe: “Kut hè, kanker?”
Kees, Jules en het nieuwe jaar
Ik hou van de stilte van de vroege ochtend. Er is geen ochtend zo lang stil en knisperend pril als die van Nieuwjaarsdag. En nooit slaapt het kennelijk zó lekker als na 77 verschoten miljoenen aan doffe dreunen, knallend kabaal en gillend geweld, gelardeerd met kruitdampen.
Tafelgesprekken (7) – Puber in de penarie
Ze huilt tranen met tuiten. “Ik weet niet meer wat ik met mezelf moet. Ik ben raar. Waaróm denk ik die dingen? Waarom wil ik zo graag weten hoe die pijn voelt? Waarom wil ik überhaupt pijn voelen?”
Het belang van een vangnet [anonieme gastblog]
Men roept niet voor niets dat een goed vangnet in de vorm van familie en vrienden nog altijd vele malen effectiever en zinvoller is dan wat lukrake gesprekken met een psycholoog. Maar wat als je familie het in de toekomst zal laten ‘afweten’ op grond van keuzes die zij maken?
Dagboek van een actrice – smerige saucijzenbroodjes
“Ik hoop dat mijn moeder luistert, want ik kijk, knik en ik hum begripvol, maar ik hoor geen enkel woord. Het enige dat ik wil, is een ranzig saucijzenbroodje van de kantine.”
Noodopname (2) – infuusje erin, klaar!
In no time heb ik een flinke bloedbult op mijn handrug. Hop, pleister erop. “De dokter moet het zelf maar even doen. Jij hebt wel héél moeilijke aderen.” Ja, dat wist ik al. Ik ben volledig ongeschikt als junk. Je zoekt je een ongeluk.
Noodopname (1) – het verkeerde ziekenhuis
Bij de noodopname van het betreffende ziekenhuis blijkt dat de opnamedienst aldaar voorbij is; 7AM is wisseling van de wacht. Shit. Dat wist ik niet. Verkeerde ziekenhuis dus; eigenlijk moet ik naar het volgende dienstdoende ziekenhuis, drie kilometer verderop. Maar mijn lieve buren zijn al weg…
Het denkbeeldige gesprek (2) – opstijgen
Regelmatig voert onze gastblogster Lilian denkbeeldige gesprekken met haar overleden moeder. Die gesprekjes typt ze nu op, want ze zijn steeds weer bijzonder. Vandaag krijgt Lilian de zenuwen van een opstijgend vliegtuig.
Stof voor carnaval! Ik doe het ermee
Met carnaval praat, lach, dans en zing je met iedereen, van de burgemeester tot de putjesschepper. Er is geen sprake van hiërarchie of ongelijkheid. En vooral in deze barre tijden is het fijn om dat een dag of vier per jaar mee te mogen maken.