“Kijk nou alleen al naar zo’n zelftest. Dat is gewoon gladde commercie. Die test is zo opgesteld dat iederéén bij de familie hoort. Een etiket als hoogsensitiviteit is niets anders dan een verbijzondering van het normale. De één is gewoon minder belastbaar dan de ander,” aldus psycholoog Bram Bakker over HSP.
Houd de dief!
Tussen de appelflappen tel ik welgeteld één pak met vier dikke gevulde koeken. Eén pak maar…? Wat zijn nou vier koeken als er thuis een puber los rondloopt?
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Lekkere trek: wel drie keer per dag!
Ik sluit mijn hand eromheen. Niet te hard, want ik weet uit ervaring dat dat soms niet goed is. Deze ziet er in ieder geval uit alsof hij voorzichtig moet worden behandeld. Dus dat doe ik.
Heb jij nog geen fobie? Aarghh!! Da’s pas eng!
Ik vroeg mij af: wat zijn dan nu de nieuwste fobieën ONZE tijd? Dé grote angsten van de 21e eeuw? Ik heb er even een paar angstvallig opvallende uitgepikt. Mijn angsten-top10!
Ik heb m.o.t.s. (marktonderzoekerstelefoonstoornis)
“We hebben al genoeg vijfenveertigplussers uit uw woonplaats, helaas. Dus ik mag u niet verder interviewen.” Ik hoor teleurstelling in haar stem. “Weet je wat? Bel gewoon nog even een keer terug? Dan zal ik zeggen dat ik 21 ben.”
Het perfectie-virus
Het is een virus. Het perfectie-virus. En ik heb er last van. Schilderijen die scheef hangen, plantjes in de tuin die uit het gelid staan en slordig aangeklede kindjes – die van mij – zijn ongewenste kreukels in mijn bestaan. Dus weg ermee; snel gladstrijken.
Gevoelig Nieuwjaar!
De ggz is overbelast door mensen, die het “huis-, tuin- en keukenlijden” van het leven niet kunnen accepteren als iets wat daar nu eenmaal bij hoort. Geluk is tot norm verheven. Als daar iets te lang wat aan schort, ontstaat er paniek.
Een hart van garnaal
Mistroostig kijk ik naar de hoop overblijfselen. De ogen lijken wel mini-penisjes, met zwarte eikeltjes. Zal vast aan mij (sick mind) liggen. Vanaf mijn bord kijken de gesteelde piemeltjes mij droevig aan. Een vertrouwde blik.
Prettige Vestdagen!
Hoe lang zou dat arme ding al in de kast hebben gehangen? Of aan de kapstok? Of gelegen hebben in een koffer onder het bed? Of in een doos in de kast? Alleen, of met nog meer afgedankt spul? En dat mocht dan wél mee? Je reinste discriminatie.
Symmedrie
Voor een ongelijkmatig iemand hecht ik wel opmerkelijk veel waarde aan symmetrie, valt mij opeens op. Asymmetrische kleding, sieraden, kapsels, huizen, tuinen en dergelijke; daar word ik heel erg onrustig van.
Laat het los
Dit gedicht is voor iedereen die ’t wel eens moeilijk heeft. Vandaag draag ik het op aan alle schrijvers en redacteuren van HoeMensenDenken. Laat het los.
#BodyPositive, hoe word je dat?
“Geluk is geen kledingmaat!” roept Megan ‘Bodyposipanda’ Crabbe waar ze maar kan. Maar heeft ze nou gelijk of niet? Ik heb het idee dat Patty Brard daar toch anders over denkt.
Wende en Joost, depressie en muziek
Ik moest aan Joost denken. Omdat ik aan Wende dacht. Die schreef de muziek op een gedicht van hem, de dag van zijn dood. Ik dichtte die dag ook wat.
IJsberen om je aan op te warmen
“Zomaar ineens was het stil. Muisstil. En de stilte duurde en duurde. Minutenlang. En nog langer. Niemand zei een woord. Iedereen keek naar de stilte, die op een comfortabele stoel in het midden van de kamer was gaan zitten.”
Gekronkel
“Waartoe zijn wij op aard? Wat is de zin van het bestaan? Wat doe ik in vredesnaam hier? Die gedachten kunnen me zo plotseling overvallen, vanuit het schijnbare niets…” Een vrouw mijmert erop los.