HMD-Maurits schreef een stukje over Linda in haar bikini en de body positive beweging. En hoewel ik niet per se mee wil gaan in al dat lichaamspositieve gedoe (of in welk gedoe dan ook), schoot dit stukje me in het verkeerde keelgat.
Ik cancel, jij cancelt, wij cancelen
Ik ben klaar met die hele cancelcultuur. Ik trek ’t niet meer. My middle name is nuance. Ik verafschuw iedere vorm van activistisch extremisme. Cancel jezelf maar.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Beeldenstorm, of toch “slechts” een revolutie?
Zolang er sprake is van ongelijkheid en achterstelling komen mensen in opstand en vernietigen dat wat symbool staat voor de misstanden. Ik merk echter dat de huidige standbeeldvernielingen weerstand bij mij oproepen. Maar durf ik nog wel een mening te hebben?
Snottebel
Ik fiets terug. Toch eerst maar eens kijken of ie echt slaapt.
Ik kuch. Geen reactie. Opmerkelijk in Corona-tijden.
KUCHE UCHE!! Nog steeds geen reactie. Héél verdacht.
Spiegellogisch (6) – Afstuderen in de acceptatiekunde
Kan het leven überhaupt iets ‘zijn’? eerlijk? oneerlijk? goed? slecht? mooi? rot? saai? intens? Het leven is dat wat ‘t is: een leven. En als het dat niet meer is, is het de dood.
Racisme en zo
Ik zal mezelf nooit vergelijken met een zwarte man of vrouw die opgroeit in Amerika. Ik kan me namelijk niet voorstellen hoe het is om dagelijks geconfronteerd worden met racisme.
Coronacoördinatie, omwille van JOUW gezondheid
Waar ik me vooral over blijf verbazen, is dat er nog steeds zo weinig globale, wetenschappelijke samenwerking is; ieder z’n eigen onderzoekjes; representatief of niet. Dát schaadt de algehele, mondiale gezondheid – ja, óók JOUW gezondheid – pas echt.
Thuiswerken (5) – Nog meer T-toestanden
Onderweg naar kantoor kom ik erachter dat die prepaid geen service heeft. O kut, die had ik zeker online moeten registreren of zo. Het was wel handig geweest als die Mediamarkt-muts dat er even bij had verteld.
De Aluhoedjes-Alliantie
Dat coronavirus is eng. Die nog onbekende app is – vooralsnog – óók eng (vind ik dan). Maar al die complotdenkers en conspiracy theorists zijn nog wel het allerengst. How low can you go…
“Fock you, Nederland”
Mag ik je even met je neus uit de toiletrollen halen? Er gebeuren namelijk ook nog andere dingen in de wereld. De “Excuses van de Koning” tijdens diens staatsbezoek aan Indonesië bijvoorbeeld.
#Ikspreekmijuit – Internationale Vrouwendag
Aan de vooravond van Internationale Vrouwendag verscheen een oproep van Kathalijne Buitenweg (GroenLinks) onder de noemer #ikspreekmijuit tegen seksisme en vrouwenhaat – Internationale Vrouwendag. De reacties zijn voorspelbaar…
#ikbenbla…blabla hopjesvla
Het is weer bal op Twitter. De hashtag #ikbenblank doet weer de ronde; Nederlands trending topic nummer één. En ja, ik zeg ‘wéér’, want het is niks nieuws. Dik twee jaar geleden was de hashtag ook al in omloop door toedoen van RTL.
Paniek is goud waard
Het zal wel aan mijn leeftijd liggen, maar met de voortschrijdende jaren komt ook het ‘see how many fucks I give’-gevoel. Noem het kop in’t zand steken, noem het onder een steen leven. Soit.
“De laatste 24 uur” – kan het nog erger?
De klapper volgt als een van plezier kraaiende Albert Verlinde dan ook nog even naar het pretpark mag. Want “je wordt toch weer een beetje kind, hè?” Ja, Albert, ga maar eens goed over de kop in die rollercoaster. Want misselijkmakend, dát is het zeker.
Dagboek van een actrice – hulp uit onverwachte hoek
Met de nodige dosis zelfmedelijden huilde ik mij de dagen door. Vergezeld met liters drank, kilo’s toastjes met heksenkaas, bakken vol chocolade en meer ijs dan een pinguïn kan verdragen. Ik voelde mij heel zielig, heel eenzaam en vooral ongelooflijk ziek.