De gastroscoop komt in zicht. “Ogen dicht en slikken,” roept de arts. De assistente houdt mijn hoofd stevig vast. Ik slik. Allejezus, wat is dit… “Slikken! En… slikken! En nog een keer!” Ik kokhals, slik, kokhals, kwijl, kokhals, slik, wurg de slang erin. Het doet gruwelijk veel pijn.
Halloween-geschiedenisles: All Hallows’ Eve
De katholieke Ieren sleepten hun oerheidens-verchristelijkte gebruik op de boot mee naar Amerika, waar de boel uit- en omgebouwd werd naar wat het nu is: een overtrokken leur- en bedelfeest. #haataanhalloween
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Een kaal hoofd en lange baard, ik vind er wat van
Er moet mij iets van het hart. Dat kale hoofd en die ellenlange baard eronder, dat misstaat je. Bovendien lijkt die baard dat kale hoofd te moeten compenseren.
Muziekrubriek! (John Hiatt – Have a little faith in me)
Uiteindelijk draait alles om vertrouwen en gelukkig is dat een allesbehalve rationeel iets. Even slikken, even zingen en weer doorgaan! (John Hiatt – Have a little faith in me)
Order must be
Ik stond die doppen uit dat bakje te vissen, en ondanks mijn protesterende brein ging ik ermee door. Want het voelde lekker. Verloren minuten ja, but order must be!
Het is niet alleen dat ik later niet in een bak wil graaien waar ik steeds misgrijp, al speelt dat wel mee. Ik vind het gewoon lekker, dat sorteren.
Ik en mijn onderkinnen
De relatie tussen mij en mijn onderkinnen verslechtert zienderogen. Bottom line: niemand mag meer – verwacht of onverwacht – een foto van mij nemen. Voor (en van) mij enkel nog selfies. Van bovenaf genomen.
Coming out
Ik heb die HSP-variant waarbij ik iemand die in de trein met een snoepzakje zit te kraken of die steeds zijn neus ophaalt, wil vermoorden. Dat ik vaak levendige fantasieën heb over het steken van een stok in de wielen van een hysterisch voorbij knetterende brommer.
Uit het leven van een paprikachipssmokkelaar (2) – Zondagsrijder!
De meer dan potige politieman (een blonde!) wil graag mijn auto ‘durchchecken’. En mij en passant ook. Verbaal, welteverstaan. Ik stap uit en doe gedwee de kofferbak open.
“Henny, help!” (celebrity call centre)
Straks komt mijn man thuis… Wat moet ik hem vertellen!? Ik vind de buurman erg aardig en ik heb net ontdekt dat hij héél handig met zijn vingers is; hij kan werkelijk álles… Henny, help?
Gekozen weg
Een weg kiezen om op een gekozen dag weg te gaan. Dat is in mijn ogen de meest dappere en sterke beslissing die een mens in (en over) zijn leven kan nemen. Gekozen weg. De laatste vonk van leven vliegt de donkere, onbekende, onophoudelijke, maar eeuwig verzachtende nacht in.
De onsterfelijkheid online
Deze ‘ontvriending’ (die er dus geen was) voelde toen als een fotoalbum dat zonder enige aanleiding uit de boekenkast donderde. Je schrikt even, pakt het verbaasd op, bladert er doorheen. En je herinnert je degenen die je dierbaar waren.
Op de brommer
‘Weet je,’ schreeuwde ik boven de muziek uit. ‘Vroeger was ik verliefd op je.’
‘Echt waar?’ schreeuwde hij terug.
Ik knikte. ‘Elke keer als ik een brommer hoorde, hoopte ik dat jij het was.’
Supertrash
De wereld staat weer eens tijdelijk op z’n kop want mevrouwtjes Olcay en Caroline hebben in RTL Boulevard domme dingen gezegd over de plus-size paspoppen van Nike. Die paspoppen zijn namelijk te dik. Maat 48/50 gaat te ver, dat is obese, volgens Olcay.
Een vrouw met een beperking… niet te daten!
BNNVARA zoekt deelnemers ‘met een beperking’ voor hun programma ‘The Dateables’. Maar wie heeft hier nou eigenlijk de grootste beperking? #dateables
23 mei – Wat nu, EU?
Burgers koste wat kost controleren lijkt het belangrijkste te zijn geworden. Belangrijker dan de economische voorsprong behouden. Belangrijker dan de zo goed als bankroete EU zélf te saneren. Wat nu, EU?