Ik ben blij dat het allemaal achter de rug is, maar schreeuw nog zeker niet van de daken dat ik dit jaren eerder had moeten doen. Daarvoor doet mijn lijf het nog niet goed genoeg. Ik ben echt moe, voortdurend misselijk en de pijn doet een mens ook geen goed. Eerlijk gezegd voelde ik me beter (én mooier) toen ik nog dikker was. Daardoor voelt het allemaal nog steeds ontzettend dubbel.
Mijn maat was vol (11) – Twee kiwi’s in een all-you-can-eat
Met een verkleinde maag kun je nog prima naar een all-you-can-eat restaurant. Wel zo fijn om dat te doen met iemand die weet wat je doormaakt.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Mijn maat was vol (10) – Oud en Nieuw
Wanneer komt nu eindelijk dat punt waarop alles gewoon goed is? Of het punt waarop ik loslaat dat het dat moet zijn? Dat ik gewoon ik ben, in welke vorm dan ook.
Mijn maat was vol (9) – Blij en dankbaar
Gewoon kunnen winkelen met een vriendin en ook alles in dezelfde winkel aan kunnen passen. Het was een groots en meeslepend moment voor mij.
Over kont afvegen en wandelende warmtedekens (auw & oud)
“Uiteindelijk weet ik naar de wc te strompelen voor de grote ochtendboodschap. Had ik dat ding maar ingehouden… Want na het gelegde ei ben ik dus niet in staat om de afveegbeweging te maken. De hel.”
Mijn maat was vol (8) – I am back!
Ik bereik mijn streefgewicht, maar dat wil kennelijk niet zeggen dat ik ook automatisch tevreden ben. Ik begin me steeds meer af te vragen of ik dat überhaupt ooit nog word.
Ik heb een geit geknuffeld
Stop alsjeblieft met achteloos vragen ‘hoe het gaat’, want het antwoord ‘niet goed’ heeft helaas maar een beperkte houdbaarheid.
Als je afscheid moet nemen van het leven
Als je haast hebt om nog even volop te leven, omdat tijd ineens beperkt is…
Mijn maat was vol (7) – Vriendinnen en griep
Ik doe een inhaalslag vriendinnenbezoek en geniet. De griep komt echter naderbij…
Mijn maat was vol (6) – Onzekerheden, eetgewoonten en liefde
We rommelen voort. Een beetje onzeker, een beetje blij en met voorzichtige stapjes voorwaarts. Een week zonder hoogte- of dieptepunten. Lekker.
Mijn maat was vol (5) – Medische keuring
Op naar het consultatiebureau voor (ex) obesitaspatiënten om te kijken hoe de vlag er, zes maanden na de operatie, bijhangt.
Mijn maat was vol (3) – Shinen tijdens de pitch en daarna is het op
Het blijft een rollercoaster. Van alles geven tijdens mijn pitch, naar jankend met een dekentje op de bank. Het wordt tijd dat er wat balans komt.
Mijn maat was vol (2) – Sessie 12 bij de NOK
Op naar de NOK, voor alweer de 12e sessie. Het was toch weer leerzaam. En confronterend.
Nieuwe lijfstijl FTW! (10) – Ik dacht dat ik dóód ging!
Ik bekijk mijn lotgenoten. Wat dames van onder de 30, een aantal van een jaar of midden veertig en twee kleine oudere dames die minstens 65 of zelfs 70 zijn. Dat geeft moed. Ik zal niet de enige kreupelende non-fittie zijn. Hoop ik. Hard.
Mijn maat was vol (1) – In alle openheid
Het leven gaat weer verder na mijn coming out. Eerste halte in het ultieme loslaten: mezelf pitchen voor een nieuwe baan.