Ik knip de zaklamp van mijn mobiel aan en schijn omhoog. De moeder lijkt te willen verdwijnen in de liftwand. Peuter en kleuter klampen zich als zuignappen aan haar vast, terwijl de vrouw harder huilt dan haar baby. Mijn geluidsallergie heeft zijn maximum bereikt.
Een familieverhaal (Afl. 1) – Mooie Anna
Ik ben zonder ouders opgegroeid en ging daarom op ontdekkingsreis door de tijd, op zoek naar mijn familie. Het theaterstuk over Slappe Douwe (mijn overgrootvader) dat afgelopen najaar volle zalen trok, maakte veel los. Maar… wie waren toch die mensen achter bijnamen als Slappe Douwe, Mooie Anna en Jonnessie? Ik vertel het je.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Goed verhaal, lekker kort (14) – IJzige ontwenning
Getergd loopt ze naar haar oude auto, steekt de sleutel in het deurslot en rukt aan de grendel.
‘Shit!’ foetert ze. ‘Ik krijg ‘m niet open! De rubbers van de deur zijn vást vastgevroren aan het ijzer… Heb ik weer!’
Onvoorspelbaar gedrag
Over zijn schouder riep hij vol trots: “Mooi ding, hè? Jongens, Oom Aad groet U allen!”
Hij stak zijn hand op en verdween alweer uit ’t gezichtsveld.
“Aparte man,” zuchtte mijn moeder. “Je weet echt nóóit wat je aan hem hebt.”
“Ach,” verdedigde mijn vader hem, “zolang hij dat zelf maar weet.”
Uitstel leidt tot afstel… leidt tot uitsluitsel, leidt tot kliko?
“Ik dacht, ik kom zelf maar even, want dit is te grappig,” lacht buuf, terwijl ze de ton tegen de schutting plaatst. Ik klim. En daal weer af. Helemaal vlekkeloos eroverheen lukt me niet, maar ik behoud nog wel mijn waardigheid. Da’s ook wat waard…
Flikken!
De chagrijnige fuik-agente bestudeert mijn foon. Geen openstaande whatsapps. Geen recentelijk geopende e-mails. Geen aangenomen of gemiste oproepen. Ze kijkt me vorsend en fronsend aan: Hoe zit dat? Dit is toch niet normaal?
Douchen met Paloma (herinneringen uit 1979)
‘De vrouw die de straat veegt, is mijn buurvrouw,’ zegt Marjan. Mijn vriendin stopt de Puch naast een opzichtig geklede dame. Zo ziet dus een echte hoer eruit… Ik had er nog nooit een in het wild gezien.
Prikkels
Ik weet dat de wereld vaak heftig bij me binnenkomt, kleuren, klanken, emoties en sferen, the good and the bad. Soms ben ik daardoor snel moe en me trek ik me terug. Op andere dagen voedt het me juist, loop ik over van inspiratie en krijg ik de glimlach niet van m’n kop. Vandaag was een mengeling van beide.
Ik ga op vakantie en neem mee…
Voor me loopt een man het Gallo-Romeinse pad op. Ik vraag hem of dit de juiste route is. Hij knikt en blijft de weg naar boven regelmatig op me wachten als ik achterblijf. Hij is erg aardig en geeft wat uitleg. De donkere stem past perfect bij zijn uiterlijk.
Fietsverhalen: Geestdrift
‘Ik ben lid van een kerkelijke gemeente,’ vertrouwt de man me toe, ‘en fotografeer evangelische elementen in het landschap.’
Nou, dan staan wij hier op een uitgelezen locatie! Op de brug voor ons staat met witgekalkte letters: “Anno 2009. Jezus vergeeft en geneest.”
Een resettend appeltje voor de dorst
“Helpdesk van God? Ja hallo, hier Merel. Kunt u even helpen met een technisch probleem? Het is een puinzooi hier beneden. Mijn vraag: zou alles weer kunnen terugkeren naar hoe ’t vroeger was?”
De zes tekens [kort verhaal – 5 mei]
‘Wat heb je nou gedaan, jong…?’ De stem van de oude man breekt. Tranen lopen over zijn wang. Beschaamd slaat hij zijn eeltige handen met diepe groeven voor zijn gezicht. Dit is de tweede keer dat Ben hem ziet huilen.
David [kort verhaal – 4 mei]
‘Zorgt u alstublieft voor hem,’ smeekt de vrouw. Ze loopt alweer weg. Haar benen lijken op dunne stokken. Ze kijkt nog even keer achterom. ‘Zorg goed voor hem!’ roept ze nogmaals huilend. ‘Hij heet David.’ En iets zachter: ‘Hij is een Joodse baby…’
Goed verhaal, lekker kort (12) – Het duivelsverbond der woorden
Julia kan niet meer. Zittend op de houten vloer wiegt ze huilend heen en weer. Ze piekert in het donker. Ze is verdwaald in haar eigen leven. Hoe verslaat ze de duivel? Want dat hij de duivel is, weet ze inmiddels zeker.
Goed verhaal, lekker kort (11) – De Naaktloper
Eigenlijk zou ze zo meteen iets tegen de naaktloper moeten zeggen, waardoor hij even van zijn stuk is gebracht. Maar niet iets grofs; zo is ze niet. Nee, het moet iets zijn wat hem een licht gevoel van verwarring geeft.