Het is nog steeds ‘gedoe’ in het B&B-land van Walter. Maar: Anne moet naar huis. Dat lucht op! Verder met Ingrid en Clau(dia). Holladijee.
Mon amour
Diep ademhalend, als om mijzelf te vermannen, zet ik mijn hoed op. De sjaal stevig om de hals gebonden, begin ik mijn tocht. Elk van mijn stappen brengt mij dichter bij jou. #jepartirai
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Babylonische klets
In mijn vrijdenken gun ik iedereen diens genderdiversiteit, maar genderdivers schrijven blijft een ondingetje. Een voorbeeld van hoe het nu zou moeten: “Hans houdt van wandelen. Het doet hen plezier. Elke dag in hun lunchpauze wandelt hen een half uur.”
Volgende keer toch maar weer naar de huishoudbeurs
Ik was op een tweetal beurzen. Eentje voor auto’s en eentje voor ‘kunst & design’. Geen van beiden bleken interessant. Ik ga wel weer gewoon naar de huishoudbeurs. Stukken leuker!
Bevredigende… eh… dinges
En dan ineens, arrête! Heb ik dat goed gezien? Komt er nu ineens een fallus voorbij? Nee, geen lopende, zotteke! Hij staat in een chocolaterie, achter het glas. Te lonken. Te pronken. Ik smelt. Hij gelukkig niet.
Sexy?! Echnie!
“Ik ben misschien één van de weinigen, maar ik vond Vijftig Tinten Grijs dus geen bal aan. Ongeloofwaardig (sorry hoor, maar welke vrouw komt er nou klaar als een man met haar tepels speelt?), langdradig (alwéér pijpen?) en saai (wat en wáár is nou de clou?).”
Dat wat gebroken is (Kintsugi)
Met een knal barst de grote Chinese vaas op de marmeren vloer uiteen. Het gaat door merg en been, en trilt tot in de uiterste hoeken van het universum. Ik zak door mijn knieën en als ik voorzichtig de groene droomvogels en roze fluisterbloemen opraap en in een doos doe, schieten de tranen in mijn ogen.
Muziekrubriek! (Leighton Meester feat. Scott Grimes – That’s all I’ve got to say)
We graven onze “Muzierkrubriek!” weer uit. Want: te leuk. Vandaag op de late avond nog een mooie van onze Trekkie en Orville-fan Karin. Mooi werk! <3
All Hallows’ Eve: even een geschiedenislesjes (Halloween)
De katholieke Ieren sleepten hun oerheidens-verchristelijkte gebruik op de boot mee naar Amerika, waar de boel uit- en omgebouwd werd naar wat het nu is: een overtrokken leur- en bedelfeest.
Wat moet je dáár nou?
“Abu Dhabi, wat moet je dáár nou?? Daar is toch niets te doen?” Fout! Er is daar een heleboel te doen, als je maar je kont in beweging zet en op onderzoek uitgaat. Kunst, cultuur én tolerante mensen in overvloed!
“De Dans der Bierlijken” (oftewel: Oktoberfest!)
Het Oktoberfest 2022 is inmiddels ook weer passé. Ik was in 2017 op het Oktoberfest (de ‘Wiesn’) en heb er toen mijn ogen uitgekeken. Een reportage over bierlijken, seksweides, gele alco-doodskisten en nog veel meer. De mens als beest, in woord en geluid.
Gezellig!
Boekenmarkt Deventer. Blijkbaar zijn er veel mensen die houden van dicht op elkaar in de bloedhitte. Van hijgen in nekken. Van tegen iemand aan schuren of een elleboog tussen de ribben krijgen of geven. Van boodschappentrolleys tegen schenen. Van elkaars zweetlucht of, God verhoede, knoflookadem.
Recensie: Zomergasten met Derk Sauer
Zomergasten met Derk Sauer. Een gesprek over de oorlog in Oekraïne, over de Russen en over zorgen en cynisme, samengevat in een recensie van onze Karin.
Ik ga op vakantie en neem mee…
Voor me loopt een man het Gallo-Romeinse pad op. Ik vraag hem of dit de juiste route is. Hij knikt en blijft de weg naar boven regelmatig op me wachten als ik achterblijf. Hij is erg aardig en geeft wat uitleg. De donkere stem past perfect bij zijn uiterlijk.
Fietsverhalen: Geestdrift
‘Ik ben lid van een kerkelijke gemeente,’ vertrouwt de man me toe, ‘en fotografeer evangelische elementen in het landschap.’
Nou, dan staan wij hier op een uitgelezen locatie! Op de brug voor ons staat met witgekalkte letters: “Anno 2009. Jezus vergeeft en geneest.”