Des’ree maakte naam met het nummer Life van het album Supernatural. Een van mijn favoriete nummers, Down By The River, komt ook van dit album af. Het is een mierzoet liefdeslied, maar ook verdomd sexy.
Muziekrubriek! (Koolulam – Jennifer Lopez – Let’s Get Loud)
Daar zijn ze weer, de vrienden van Koolulam. Deze keer met een van mijn guilty pleasures, Let’s Get Loud van Jennifer Lopez. #Muziekrubriek!
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Muziekrubriek! (Rag’n’Bone Man – Lay My Body Down)
We kennen Rag’n’Bone Man natuurlijk van de geweldige hit Human. Op zijn debuutalbum staan echter ook pareltjes die de hitparade niet halen. Waaronder mijn favoriet, Lay My Body Down. Een bijzonder donker nummer, maar misschien daarom wel zo krachtig.
Muziekrubriek! (Billy Idol ft. Miley Cyrus – Rebel Yell)
Out of the blue kwam er vandaag zomaar een oud nummer in mijn hoofd. God weet waar ik ’t vandaan haal, ik heb ’t al jaren niet meer gehoord. Er zal ergens in mijn hersenen een associatie zijn ontstaan, gek dat je die soms gewoon niet herkent. Maar ik heb de best-off-cd wel in de kast staan; Billy Idol is een van mijn guilty pleasures. Lekkere punkrock-kitsch.
Hoe ‘woke’ bent u?
Toen ik vorige week de voetballer Mendes Moreira zag, die met pijn in zijn ogen vertelde wat voor verwensingen er vanaf de tribune in zijn richting waren geslingerd, kon ik wel janken. Gelukkig waren de reacties over het algemeen hartverwarmend, maar dat is lang niet altijd het geval.
Muziekrubriek! (Eric Nouhan – Spontaneous)
Eric Nouhan en Spymaster – Spontaneous: Oldskool shit. Met een verhaaltje over hoe ik daar toentertijd, ooit, in een ver verleden, way back (geez I’m getting old), kennis mee maakte.
Overbevolking? Nee, zeven procent!
Een van de veelgehoorde argumenten in het klimaatdebat is dat overbevolking het échte probleem is. Al die mensen die maar aanspraak maken op voedsel en grondstoffen, dat kan niet goed gaan. Het komt op mij vooral over als een lui argument van mensen die zelf geen verantwoordelijkheid willen nemen. Die bevolkingsgroei vindt plaats in delen van de wereld waar de ecologische voetprint vele malen lager is dan in ontwikkelde landen. Bovendien; wat wil je eraan doen?
Muziekrubriek! (George Ezra – Listen to the Man)
Je verwacht ’t niet als je ‘m hoort zingen, maar George Ezra is nog maar een broekie. But listen to the man! En bekijk deze geweldige videoclip.
Muziekrubriek! (Damien Rice – It Takes a Lot to Know a Man)
Ik haal best veel nieuwe (soms ook oude) muziek uit de series die ik bekijk. Dit nummer, It Takes a Lot to Know a Man van Damien Rice, komt uit de nieuwe serie Dickinson, over de bekende dichteres Emily Dickinson. Vreemd genoeg is deze serie in comedy-vorm gegoten, bij zo’n vermaarde artiest verwacht je toch iets anders. Maar het is echt geinig gedaan.
Aangepaste muziekrubriek – voor mijn moeder – Rita Hovink
Afgelopen weekend is mijn moeder overleden. Ze had al jaren COPD en haar longen waren nu echt op. Gelukkig heeft deze laatste heftige periode niet erg lang geduurd. Hier een gedichtje en een liedje om haar te herdenken.
Muziekrubriek! (Till Lindemann/Rammstein – Knebel) (NSFW!)
Till Lindemann, de zanger van Rammstein, did it again. Hij wist te shockeren met zijn nieuwste video. Na het zien van de ongecensureerde video snap ik die shock ook wel. Maar censuur is k.u.t. Boeh, YouTube.
Muziekrubriek! (Barry White – Let the Music Play)
Deze maandag sluiten we af met Barry White met Let the Music Play. The long version. Gewoon, omdat ik in the mood ben.
Muziekrubriek! (Counting Crows tf. Vanessa Carlton – Big Yellow Taxi)
Gister werd op collega-blog Sargasso (waar ik ook voor schrijf) de uitslag van de Gouden Hockeystick-award bekend gemaakt. Die hele fucked up klimaattoestand deed me denken aan dit nummer. Toen was het nog even dubben, of het origineel of de bekende cover de juiste keus was. Ik ben dol op Joni, daar niet van, maar Counting Crows hebben het nummer een prachtig tweede leven gegeven. En gezien de naam van de band die de cover heeft gemaakt, heb ik ook daar niet lang over nagedacht. Dus geniet een momentje van Counting Crows (ft. Vanessa Carlton) met Big Yellow Taxi.
Muziekrubriek! (Yello – Oh Yeah)
Eerder vandaag schreef ik over de nieuwe Netflix-serie Daybreak, die me zo doet denken aan Ferris Bueller’s Day Off. Die film heb ik destijds echt tig keer gezien, ik durf te wedden dat ik nu nog steeds delen van dialogen zo meeklets, na meer dan 30 jaar. De soundtrack van die film was het nummer Oh Yeah van de Zwitserse formatie Yello.
Daybreak – launch a nuke with a tweet
Daybreak, een nieuwe serie op Netflix, doet me denken aan Ferris Buller’s Day Off. Misschien wel mijn favoriete film aller tijden. Matthew Broderick heeft ook hier een rol, ironisch genoeg als schoolhoofd, een personage dat hij in de film tot op het bot tergde. Hoewel de serie ernaar verwijst, evenals naar vele andere (pop)cultuur, is het toch een heel ander verhaal. “Launch a nuke with a tweet” and see what happens.