Zal mijn 60-jarige ik verlangend terugdenken aan mijn 40-jarige nu? Denk ik dan hetzelfde als ik nu denk? Ik weet waarschijnlijk nog niet half wat écht verdriet en écht verlies is.
En toch… zijn er soms van die weken.
De Keerzijde van Liefde
Ik dacht na over mijn altijd vrolijke en opgewekte moe en terwijl ik voor me uit staarde, realiseerde ik me somber: de keerzijde van Liefde is Verdriet. En terwijl deze naargeestige gedachte als een zware deken op mijn schouders rustte, zag ik moe naar me kijken. Ze glimlachte haar stralende lach. ‘Liefde is sterker dan de dood weet je nog?’
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Mama (Afl. 30) – Dementievriendelijk
Volgens de test van de stichting weet ik nog niet helemaal hoe ik met een persoon met dementie om moet gaan. Toch durf ik te beweren dat ik het beter weet. Dus hierbij mijn eigen aanbevelingen voor het omgaan met demente mensen.
PMS. Een kort verhaal
Vrouwen hebben het zo leuk. PMS, menstruatie, overgang. Such fun!
Ik schrijf even een korte en heldere uitleg over PMS, zodat jullie mannen je er iets bij voor kunnen stellen.
Kerstverhaal: Het kerstkindje.
‘Niet zo knijpen, je plet mijn vleugels,’ bromt de engel.
Het kleine meisje laat zich van schrik pardoes op de grond zakken en zet de engel voorzichtig op haar schoot. ‘Sorry,’ zegt ze zacht. Ze heeft altijd gedacht dat engelen lieve, zachte wezens zijn en nu hoort ze boos gemopper.
Rijkdom
Via deze weg wil ik eenieder bedanken die iets voor ons gedaan heeft. Ontzettend bedankt voor de genomen moeite! Ik wil ook diegene bedanken die aan ons gedacht heeft, want ook dat helpt.
Mannengriep. Het bestaat dus, volgens de mannen dan hé
De mannen hebben vrouwen nodig om beter te worden. Dat staat er gewoon. Ik moest hier even keihard om lachen. Als iets hilarisch is, dan dit wel.
Niks Quote 500: Quiet 1,2 miljoen!
Met nog 3 euro op mijn betaalrekening maak ik me zorgen. Niet over mezelf, of over boodschappen; ik ben nu toch weer een paar dagen kinderloos. Ik eet wel ergens, no problem. Maar waar ik me zorgen over maak, is Sinterklaas. En dan vooral pakjesavond.
Mama (Afl. 29): Groundhog day
Het eerste jaar was afscheid nemen elke keer weer een strijd. Het liefste wilde ik nog even zwaaien bij het naar buiten gaan, helaas kon dat nooit. Als ik niet zorgde dat ze werd afgeleid, bleef ze me achterna lopen. Bij de deur was ze dan bijna niet tegen te houden. Meestal riep ze mijn naam nog een paar keer, alsof ze nog iets heel belangrijks te melden had. De enige manier was, weglopen zonder omkijken.
Mammetje
Lexus was een schuw en angstig diertje toen hij 9 jaar geleden bij me kwam. Zelfs zijn oude baasje (his old dad) joeg hem vaak angst aan. Ik heb eindeloos met stukjes ham en spek op de vloer gezeten, tot hij me voldoende vertrouwde om bij me te komen. Sindsdien vreet hij mij ook op, bijna letterlijk als hij mijn gezicht likt.
Ode aan Dylan Haegens
Per ongeluk stuitte ik op het laatste vlog van Dylan Haegens. De titel ‘ANGSTEN, IK HEB EEN ANGSTSTOORNIS?’ kon ik niet negeren. Ik heb het vlog bekeken. Eindelijk een influencer die laat zien hoe zijn échte leven eruit ziet. Respect, Dylan.
Mama (Afl 28): De Hermelijn – deel 2
Twee en een half jaar geleden werd mama met spoed opgenomen omdat het thuis niet meer ging. Ze woog amper 50 kilo, was bang door alle hallucinaties, viel constant en ze at en dronk niet meer uit zichzelf. Inmiddels is er veel veranderd. Deel 2 over haar eerste dagen in het verpleeghuis.
Mama (Afl. 27) De Hermelijn – deel 1
Twee en een half jaar geleden werd mama met spoed opgenomen in een verzorgingstehuis omdat het thuis niet meer ging. Ze woog amper 50 kilo, was bang door alle hallucinaties, viel constant en ze at en dronk niet meer uit zichzelf. Inmiddels is er veel veranderd.
Mama (Afl. 26) Onvergetelijke herinneringen
Beloftes die niet na worden gekomen, het zijn onvergetelijke herinneringen.
“Hou de rust, mam!
Ik speel vanaf nu de Buddha wat betreft huiswerk en cijfers. Of, zoals mijn zoon zelf zegt, wanneer ik weer sta te panikeren om iets: “Hou de rust, mam!”