Nu was ik écht nog maar één keer bakken en stijven verwijderd van mijn feestontbijt! Na een paar uur haalde ik ‘m uit de koelkast. En oké, het droop dan wel niet zo erg als de banaan, maar dit was gewoon kwark op een bodem, geen kwarktaart. Weer mislukt.
Mijn maat was vol – Hoera de kiwi is drie!
Drie jaar geleden alweer sinds ik een maagverkleining onderging. Het is en blijft opletten om op gewicht te blijven. Maar nog altijd overheerst de blijdschap over mijn nieuwe lijf en leven.
HEMA, Rookworst híér alstublieft!?
Een beetje verloren wandel ik door ‘mijn’ winkel. Weg nationale trots. Weg gevoel van thuiskomen. Een HEMA zonder Rookworst is als een Hugo zonder Schoenen. Of een Thierry zonder Uil. Da kén gewoon nie, hè! Maar toch is het gewoon zo.
Carnaval, ik mis je zo…
Ik mis ‘mijn’ carnaval zo zeer… En wie ook zwaar teleurgesteld is, is mijn eigen carnaval-hatende Fries, die nu niet 4 heerlijke dagen lang in zijn vrouwloze bubbel kan bivakkeren.
Hoe lang nog? Want ik haak af…
Dat totaal uitzichtloze, dat nekt me. Lockdown na lockdown, nieuwe variant op nieuwe variant, ramp na ramp, censuur op censuur, angst boven angst. Waar je maar kijkt. Dus ik kijk niet meer, want er is toch geen uitzicht op ‘beter’ meer.
Corommunicatie en lockdownsyndroom
Ik muteer inmiddels net zo hard als dat virus. Vóór corona was ik nog mijn slonzige zelf, nu ben ik de opperhuis- en kuisvrouw. Ik poets en bak me suf. Nog een maandje lockdown en ik heb het perfecte antilichaam ontwikkeld.
Dagboek van een actrice – Eenzame kerst
Mijn financiële buffer is wel weg. Opgegeten. Opgezopen, ook. Als actrice word je dan nog weleens gevraagd voor wat suffe tv-dingetjes, waar één of ander goed doel aan verbonden is. Normaal weiger ik die shit, maar nu moet ik wel.
Emma’s nieuwe leven (29) – De familiepizza (en de kat in de boom)
Tijdens het eten probeerde ik wat meer in contact met de jongedame te komen. Ze was nogal gereserveerd. En dat snap ik, als je vader je meeneemt naar zijn nieuwe vriendin. Ze keek duidelijk de kat uit de boom,
Tafelgesprekken (9) – Platte gehaktballen
“Nou nou, dat kan best wat aardiger hoor,” gromt zoon ineens, “mams doet ook maar haar best.” “Wat jeukt jóú dat?” bijt ze terug. “Het jeukt. Omdat ze gelijk heeft: ze zíjn echt lekker.”
Een dag uit het leven van de thuiswerker
Mán, wat mis ik menselijk contact. Ik mis zelfs de reis naar mijn werk. De frisse ochtendlucht en de vroege rust. Thuiswerken, prima, maar voor maximaal 50%. Ik ben hier écht niet voor gemaakt.
Mijn maat was vol – Ja hoor, de struggle is begonnen
Mijn maat wás vol. Maar inmiddels is de struggle is weer volop begonnen. Tijd voor mijn halfjaarlijkse update. En ik besef het nu terdege: ik heb écht levenslang…
Haar eerste job! (Puberperikelen)
Na een week heeft ze beet: een mail van de bakker! Of ze contact op wil nemen.
De volgende dag belt ze, met de nodige zenuwen. Ze mag die zaterdag op sollicitatiegesprek komen. Mijn meisje wordt groot!
Wil je “all-inclusive?” Neem hennep!
Zeg je hennep, dan zeg je wiet. Dan denk je waarschijnlijk meteen aan blowen, aan stoned worden, aan coffeeshops. Maar hennep is veel meer dan dat! Een supernuttige “all-inclusive” plant. Beter dan vakantie 😉
Geduld… een schone zaak?
Dat irritantie FaceTime-rinkeltje. De tweede keer al! Zonder op het scherm te kijken wie er zo dom is om mij bij mijn drankgelag te storen, neem ik op. Dat wil ik eigenlijk helemaal niet, maar het lijkt de enige uitweg.
Emma’s nieuwe leven (6) – Geldnood
Het werd al snel pijnlijk duidelijk dat ik geen besef van de waarde van geld had. Zonder na te denken kocht ik een leuk jurkje van een topdesigner. Met het schaamrood op mijn kaken bracht ik ’t ding weer terug.