Uit angst voor het (nog) onbekende wordt alle ratio uitgeschakeld. Het instinct (vluchten!) neemt het over. Op het irrationele, paranoïde af. En met een globale economische crisis tot gevolg.
Mondkapjes uitverkocht? Wees creatief!
Geen mondkapje meer weten te bemachtigen? Hier wat creatieve tips om je eigen exemplaar te knutselen! Niet dat ’t wat helpt, maar superstoer en zoooo 2020!!
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Het nieuws: praktische feiten of enkel fake en sensatie?
Voor de media is zo’n nieuw virus natuurlijk goud. Want ophef! Angst! En dus: Clicks! Hoera. En dat, terwijl het ‘gewone’ griepvirus vele malen dodelijker is dan dat coronageval.
Mannentandartsen; soms behoorlijk pijnlijk
Een tandartsbezoek is dubbel pijn lijden. Het boren tijdens de behandeling gaat altijd gepaard met het vullen van gaten uit mijn verleden. En nu ben ik niet alleen de pijn zat, maar ook het geneuzel over mijn ex.
Dagboek van een actrice – Goed of slecht nieuws
Bijna val ik flauw, zoveel impact hebben die vier woorden. Een positieve uitslag betekent dat ik behandelbaar ben. Dat ik niet vroegtijdig kom te overlijden. Léven, dat zal ik!
Dagboek van een actrice – Op naar de uitslag
De tijd is aangebroken om terug te gaan naar het ziekenhuis. De uitslag van de scan. In hoeverre is de kanker uitgezaaid? Wat wordt mijn nabije, en wat mijn verre toekomst? Héb ik een verre toekomst?
Dagboek van een actrice – hulp uit onverwachte hoek
Met de nodige dosis zelfmedelijden huilde ik mij de dagen door. Vergezeld met liters drank, kilo’s toastjes met heksenkaas, bakken vol chocolade en meer ijs dan een pinguïn kan verdragen. Ik voelde mij heel zielig, heel eenzaam en vooral ongelooflijk ziek.
Noodopname (3) – The aftermath; back to life
Ik kreeg, behalve een snel-snel diagnose (“jaja, chronische leverontsteking en een gastritis”) niets mee: geen informatie, geen advies, geen recept, geen geschikte pijnstiller, niets. Enkel een zere keel en totale ontreddering.
Dagboek van een actrice – smerige saucijzenbroodjes
“Ik hoop dat mijn moeder luistert, want ik kijk, knik en ik hum begripvol, maar ik hoor geen enkel woord. Het enige dat ik wil, is een ranzig saucijzenbroodje van de kantine.”
Noodopname (2) – infuusje erin, klaar!
In no time heb ik een flinke bloedbult op mijn handrug. Hop, pleister erop. “De dokter moet het zelf maar even doen. Jij hebt wel héél moeilijke aderen.” Ja, dat wist ik al. Ik ben volledig ongeschikt als junk. Je zoekt je een ongeluk.
Noodopname (1) – het verkeerde ziekenhuis
Bij de noodopname van het betreffende ziekenhuis blijkt dat de opnamedienst aldaar voorbij is; 7AM is wisseling van de wacht. Shit. Dat wist ik niet. Verkeerde ziekenhuis dus; eigenlijk moet ik naar het volgende dienstdoende ziekenhuis, drie kilometer verderop. Maar mijn lieve buren zijn al weg…
Slikken zonder spuiten (over een gastroscopie en beledigde ingewanden)
De gastroscoop komt in zicht. “Ogen dicht en slikken,” roept de arts. De assistente houdt mijn hoofd stevig vast. Ik slik. Allejezus, wat is dit… “Slikken! En… slikken! En nog een keer!” Ik kokhals, slik, kokhals, kwijl, kokhals, slik, wurg de slang erin. Het doet gruwelijk veel pijn.
Dagboek van een actrice – De CT-scan
Nu de vriendelijk ogende dame mij een relatief kleine ruimte in stuurt, is de stress in al haar kracht weer volop aanwezig. Mijn moeder voelt het. Ze legt haar hand op mijn onderarm. Een kleine aanraking, maar het betekent de wereld voor mij.
Vullen maar! (post-coloscopie)
“MEVROUW BARTELS!” Ik schrik wakker. Ben ik al klaar? Oh nee. Ik ben aan de beurt. Nu wordt het pas spannend. Ik zit ‘m toch behoorlijk te knijpen. Wat gaat hij zo meteen bij mij vinden?
Ik voelde me even heel erg leeg (pre-coloscopie)
In mijn nachthempie zit ik zowat te janken op de wc. Wat een innerlijk geweld. Ik wist niet dat mijn ingewanden zoveel lawaai konden maken. Alles doet pijn in mij vanwege de krampachtige schoonmaak.