Lesje seksuele voorlichting uit de jaren ’50. Conclusie: penisharen maken ziek. En van veel seks ga je dood.
Heb jij nog geen fobie? Aarghh!! Da’s pas eng!
Ik vroeg mij af: wat zijn dan nu de nieuwste fobieën ONZE tijd? Dé grote angsten van de 21e eeuw? Ik heb er even een paar angstvallig opvallende uitgepikt. Mijn angsten-top10!
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Gevoelig Nieuwjaar!
De ggz is overbelast door mensen, die het “huis-, tuin- en keukenlijden” van het leven niet kunnen accepteren als iets wat daar nu eenmaal bij hoort. Geluk is tot norm verheven. Als daar iets te lang wat aan schort, ontstaat er paniek.
Over kont afvegen en wandelende warmtedekens (auw & oud)
“Uiteindelijk weet ik naar de wc te strompelen voor de grote ochtendboodschap. Had ik dat ding maar ingehouden… Want na het gelegde ei ben ik dus niet in staat om de afveegbeweging te maken. De hel.”
Mijn maat was vol (8) – I am back!
Ik bereik mijn streefgewicht, maar dat wil kennelijk niet zeggen dat ik ook automatisch tevreden ben. Ik begin me steeds meer af te vragen of ik dat überhaupt ooit nog word.
Broedsel (1) – tonnetjerond, tonnetje leeg
Met een ziekenhuisbed blijk je heel hard te kunnen rijden. Onderwijl riep ik het telefoonnummer van mijn eega, dat ik voor het eerst uit mijn hoofd wist. Met het mes op mijn buik werd gewacht tot ik onder narcose was.
Als je afscheid moet nemen van het leven
Als je haast hebt om nog even volop te leven, omdat tijd ineens beperkt is…
Wereldprematurendag
Het wende. Alles wende. Hij groeide . En wij groeiden in onze ouderrol, met onze baby bij wie alles nét wat anders liep. #prematuur #wereldprematurendag
Mijn maat was vol (7) – Vriendinnen en griep
Ik doe een inhaalslag vriendinnenbezoek en geniet. De griep komt echter naderbij…
Mijn maat was vol (4) – Verwerken, de grootste uitdaging in dit proces
Mijn lijf heeft rust, maar mijn hoofd draait overuren. Soms weet ik niet goed waar ik met die enorme berg gevoelens en gedachten naartoe moet.
#BodyPositive, hoe word je dat?
“Geluk is geen kledingmaat!” roept Megan ‘Bodyposipanda’ Crabbe waar ze maar kan. Maar heeft ze nou gelijk of niet? Ik heb het idee dat Patty Brard daar toch anders over denkt.
Zeikfilter
Binnen afzienbare tijd zou hij gaan hemelen en zich aan de poort bij Petrus moeten verantwoorden voor zijn leven. En als je dan de overtuiging hebt dat je heel veel niet goed hebt gedaan, moet je toch wát.
Kill the penguin!
In gedachten verandert de tandarts in de pinguïn en ik in de zeehond. Woest klap ik hem nog een keer extra hard tegen de rots. Kill the penguin!!
Onzichtbare drempels
Met mijn nieuwe rolstoel met aandrijving worden de fysieke drempels eindelijk minder. Nu zijn het vooral de drempels tussen mijn oren die me beperken. En die onzichtbare drempels zijn het moeilijkst te overwinnen.
Mijn maat is vol (41) – Zeg, wanneer begint het eigenlijk?
Ik wacht met smart op het moment dat ik mijn doel heb bereikt, maar vraag me af waarom dat zo’n big deal is eigenlijk. Ik hoef nog maar zes kilo. Gaan die dan zo’n verschil maken?