Drie jaar geleden alweer sinds ik een maagverkleining onderging. Het is en blijft opletten om op gewicht te blijven. Maar nog altijd overheerst de blijdschap over mijn nieuwe lijf en leven.
Mijn verhaal (19) – Tijd voor de aftiteling (einde verhaal…)
Dit dreigt een langdradig verhaal te worden en daar wordt niemand blij van. Verhalen met een happy ending doen het altijd goed. Daar had ik stiekem op gehoopt, maar dat is het (nog) niet geworden.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
“Voor mij had die inenting niet gehoeven…”
Ik snap niets van de huidige vaccinatieplannen. En mijn ex-schoonmoe (80+) ook niet, blijkt na een telefoontje. De logica is in ieder geval ver te zoeken. Zó komen we er nooit uit…
Nieuwe hobby: Corona-sneltesten! (kietel jezelf)
“Loopt u maar direct door naar box 4, mevrouw. Succes!” zegt militair-in-Coronadienst nummer 3, al wat minder knap. Succes?!? Zal ik dat echt nodig hebben? Nou ja, ik ben maar gewoon blij dat hij geen “sterkte” wenste.
God only knows…
“Dus eigenlijk weet niemand hoe het precies zit, toch? God zal ’t weten… Dat heeft De Jonge nota bene zelf letterlijk bij ‘All you need is love’ gezongen! ‘God only knows…’ Hij weet het zelf dus niet. Ook al zingt hij niet onverdienstelijk.”
Jaap en de onverklaarbare besmettingsaantallen
Net als mijn neef breekt Jaap zich ook nog steeds ‘t hoofd over wat de oorzaak zou kunnen zijn van het sterk toenemende aantal besmettingen. Terwijl iedereen die schoolgaande kinderen heeft, ’t prima weet…
Hoe ik mijzelf terugvond
Ik deed alles voor hem. Ik had geen tijd meer voor mezelf, alleen nog maar voor hem. Ik verzorgde alles. Voor zijn scheiding, voor behoud van werk, voor een gezond voedingspatroon. Ik was er zelf niet meer; hij was mijn alles. Tot ik niet meer nodig was.
Verwarde buurmannen zonder woorden
Een jongeman, slechts gekleed in onderbroek, rent ongecontroleerd heen en weer over de galerij. Van links naar rechts en weer terug. Zijn geschreeuw galmt door de straat.
Mijn verhaal (17) – Als de wereld weer gaat draaien
En toen was er alweer een maand voorbij sinds mijn laatste stukje. Een maand waarin ik langzaam verder herstelde van de operatie. Een maand waarin mijn borstontsteking niet herstelde en ook niet erger werd.
Een maand waarin ik nog steeds hoest en nog steeds in luierbroekjes loop.
Een maand waarin de vernevelaar niets lijkt te doen. Ik blijf hoesten.
Emma’s nieuwe leven (22) – De psycholoog
De druk in mijn hoofd groeit gestaag. Toch geef ik keurig antwoord op haar vragen. Ja, ik kom uit een gewelddadige relatie. Ja, ik voel me eenzaam.
Het been bijtrekken?! Lijmen, dat been!
De persco van Rutte (en Hugo). Wie heeft het er niet over. Onderwijl zijn we met z’n allen (!) flink in de aap gelogeerd, met dat “been dat we nu samen (!) zo snel mogelijk moeten bijtrekken.” Over falende leiding gesproken…
“De burger” en “het volk” bestaan niet
Roeptoeteraars, stop met het roepen van termen als ‘de burger’ en ‘het volk’? Buiten jullie bubbel zijn er namelijk altijd burgers – ja, zelfs hele volksstammen – die het níét met jullie eens zijn.
Emma’s nieuwe leven (17) – De huisarts
Begeleid door een gestaag kabbelend tranenbeekje, huil ik mijn pijnpunten op. Over mijn ex, zijn nieuwe liefde, onze zoon, mijn huidige financiële problemen. Ik smijt het mijn mond uit.
Mijn verhaal (16) – Een rollercoaster zonder einde
Ik moet inderdaad blij zijn met mijn situatie, zoals een lezeres onlangs opmerkte. Ik heb dan wel kanker gehad, maar lijk er toch ‘makkelijk’ vanaf te komen. Zij heeft wél uitzaaiingen en zal haar kind niet op zien groeien…
Emma’s nieuwe leven (16) – De wachtkamer
Het zinnetje schiet zomaar ineens door mijn hoofd. En raakt me precies in mijn hart. Oh help, ik ben nog steeds gek op mijn ex. Ik voel mijn maag omdraaien.