Soms zeggen beelden meer dan 1000 woorden. Ik heb jullie de ontstoken wonden maar bespaard…
Papraatje (11) – De armoede
Ja, hij zit klaar om naar het ziekenhuis te gaan, verneem ik telefonisch. Waarom? Dat weet hij niet. Maar de huisarts heeft gezegd dat het moest, dus dan zal het wel goed zijn. “Die vent hep ervoor geleerd, dus ik bemoei me eige er niet mee,” roept hij.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Mijn maat was vol (14) – Daar ben ik eindelijk weer!
Na weken klussen en verhuizen waren de koek en de energie behoorlijk op. Mijn geplande twee weken pauze, dat werden er vier. Maar: ik ben er weer! Herrezen uit Eigen Gruis en Puin!
Papraatje (10) – Dat zijn geen spelletjes
“U bent van…?”, vraagt de zuster nerveus, mij, door mijn scherpzinnige uitstraling in combinatie met het schrijfgerei op schoot, aanziend voor iemand van een instantie. “Ik ben van hém!” wijs ik met een hoofdknik naar de liggende man in de relaxstoel. “Ik ben zijn dochter!”
De industrie die ‘hooggevoeligheid’ heet
“Kijk nou alleen al naar zo’n zelftest. Dat is gewoon gladde commercie. Die test is zo opgesteld dat iederéén bij de familie hoort. Een etiket als hoogsensitiviteit is niets anders dan een verbijzondering van het normale. De één is gewoon minder belastbaar dan de ander,” aldus psycholoog Bram Bakker over HSP.
Het eerste #metoo’tje van mijn dochter
Dochter (13) kreeg onverwacht een tik op haar billen. Van een kinderarts nog wel. Oh-oh… #metoo
Papraatje (6) – Pillen en een borreltje
“Maar het zijn toch jóúw pillen?” hou ik vol. “En jíj kan dan toch niet slapen?”
Maar dat zie ik helemaal verkeerd. Moet hij zich nu ook nog met zijn eigen medicijnen bezig gaan houden? Waar zijn die zusters dan voor? Sinds hij alleen is en te veel tijd heeft om te denken, is hij haastig en heftig hevige hoeveelheden Henkes en Hoppe gaan hevelen.
Lesje seksuele voorlichting uit de jaren ’50
Lesje seksuele voorlichting uit de jaren ’50. Conclusie: penisharen maken ziek. En van veel seks ga je dood.
Heb jij nog geen fobie? Aarghh!! Da’s pas eng!
Ik vroeg mij af: wat zijn dan nu de nieuwste fobieën ONZE tijd? Dé grote angsten van de 21e eeuw? Ik heb er even een paar angstvallig opvallende uitgepikt. Mijn angsten-top10!
Gevoelig Nieuwjaar!
De ggz is overbelast door mensen, die het “huis-, tuin- en keukenlijden” van het leven niet kunnen accepteren als iets wat daar nu eenmaal bij hoort. Geluk is tot norm verheven. Als daar iets te lang wat aan schort, ontstaat er paniek.
Over kont afvegen en wandelende warmtedekens (auw & oud)
“Uiteindelijk weet ik naar de wc te strompelen voor de grote ochtendboodschap. Had ik dat ding maar ingehouden… Want na het gelegde ei ben ik dus niet in staat om de afveegbeweging te maken. De hel.”
Mijn maat was vol (8) – I am back!
Ik bereik mijn streefgewicht, maar dat wil kennelijk niet zeggen dat ik ook automatisch tevreden ben. Ik begin me steeds meer af te vragen of ik dat überhaupt ooit nog word.
Broedsel (1) – tonnetjerond, tonnetje leeg
Met een ziekenhuisbed blijk je heel hard te kunnen rijden. Onderwijl riep ik het telefoonnummer van mijn eega, dat ik voor het eerst uit mijn hoofd wist. Met het mes op mijn buik werd gewacht tot ik onder narcose was.
Als je afscheid moet nemen van het leven
Als je haast hebt om nog even volop te leven, omdat tijd ineens beperkt is…
Wereldprematurendag
Het wende. Alles wende. Hij groeide . En wij groeiden in onze ouderrol, met onze baby bij wie alles nét wat anders liep. #prematuur #wereldprematurendag