Herinneringen komen naar boven. Het overlijden van haar zoon, bijna zes jaar geleden, heeft er dieper dan diepst ingehakt. Ik heb het eerder gezien bij mijn moeder toen mijn zus overleed. En ik zie het nu. Geen kind zo aanwezig als het kind dat wordt gemist.
Meditatieve tunnel
Door de ritmische reuring is mijn hoofd is ineens leeg. Alles is weg. Eindelijk. Hoe vaak heb ik deze toestand de laatste drie jaar niet gewenst. Er bestaat niks anders meer om mij heen.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Rondlummelende nietsnut
Ik ben veranderd door de nog-niet-officiële-long-covid. Ik ben gaan inzien dat de meeste mensen verdomd weinig empathisch vermogen hebben. De meeste adviezen die ik krijg, vertellen me dat ik iets moet gaan dóén. Want niets doen is in deze maatschappij ‘not done’.
De Bronchoscopie: even doorademen
“Over twee weken krijgt u de uitslag.” En weg is ie. Zijn witte jas wappert achter hem aan als hij de onderzoeksruimte met rasse schreden verlaat. De empathie in persoon… Maar niet heus. Met hem heb ik straks nog minstens drie kisten appels te schillen!
Snor? Baard? Allebei? Niks! (NoMovember)
Binnenkort is het weer Movember. De horror. Ik ben voor gladgeschoren. Geen pornobalkje boven je lippen, geen pleeborstel à la au Timmerfrans, geen liksikje op je kindeukje. Want: lelijk, lelijk, lelijk.
Ground Control to Major Tom
Ik inhaleerde en voelde me de diepte inglijden. Gevoelsmatig werd ik een seconde later wakker. Alleen gaf de klok in de verkoeverkamer tweeënhalf uur tijdsverschil aan. A gap in time and space… Oddity.
Oud wijf!
Ik vrees dat mijn lichaam, 40 jaar jonger dan dat van Carmen, al te ver heen is om ooit nog een ‘work of art’ te worden. Hooguit een abstract edoch mislukt schilderij van cellulitis-bobbels en striae-strepen.
Een luisterend oor kan van levensbelang zijn
Als ik mijn zus een paar dagen later weer spreek, vertelt ze verdrietig dat ze te laat was om de eenzame dame nog een bloemetje te brengen, want ze was inmiddels aan haar complicaties gestorven. “Waarom? Wat ging er mis? Dit is toch een standaard operatie?”
Over damp en andere ellende
Ik heb last van damp. Aldus mijn acupuncturist. Als je het wilt weten: Google is je beste vriend. En SARS-Cov-2 is dus een DAMP-virus. Remedie: een stuk of 100 naalden in m’n lijf. Auw.
Een doodgewone dag
Volgens m’n TAO-training bouw je een ‘slaapschuld’ op als je langer dan 5 uur aaneengesloten slaapt en/of te laat naar bed gaat. Ik heb geprobeerd om die slaapschuld met waakvensters af te bouwen. Lukt nog niet helemaal…
De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest
Als hypochonder probeerde mijn vader op alle mogelijk manieren zijn angst voor ernstige ziekten te beheersen. Tot hij écht ziek werd. Toen was de angst ineens weg.
Weet wat je wenst…
Mijn lief was het afgelopen weekend het hele weekend weg. Ik keek er naar uit; lekker m’n eigen ding doen, op mijn eigen tempo. Ik had behoefte aan rust. Aan niks.
Het bleek iets anders te gaan.
Menstruatieklachten en holbewoners
De Spaanse staatssecretaris Ángela Rodríguez wil onder andere dat vrouwen met menstruatieklachten 3 tot 5 dagen per maand zorgverlof kunnen krijgen. Helaas zijn er wat (mannelijke) holbewoners die nogal last hebben van narcistische, egocentrische, jaloerse trekjes en daarom graag online hun ongenoegen uiten. Speciaal voor hen deze column.
De wachtkamer van McDreamy
“Mocht de pijn aanhouden, of mocht u het niet helemaal vertrouwen,” gaat McDreamy verder, “dan kunt u gerust weer even bellen.” Oh, die pijn houdt vást nog wel even aan, denk ik verrukt. Ik glimlach nog maar eens op mijn allerliefst.
Betutteling achter een rookgordijn
Ruim twintig ziekenhuizen en een elftal specialisten heeft verklaard: “Wij vinden het onbegrijpelijk dat supermarkten, kiosken en tankstations een product verkopen dat zoveel schade berokkent.” Ik moest hier echt heel hard om lachen.