“Maak je je zorgen over die beestjes?” “Zorrege! Ben je je besodemieterd! Ik maak me nóóit zorrege!” maakt hij zich nijdig. Pragmatisch als hij is, verneem ik dat hij reeds een oplossing heeft gevonden voor het onzichtbare entomologische probleem.
De darmen van een jonge deerne! (sorry, tóch een vervolg)
Ik heb mijn coloscopie inmiddels achter de rug. En het was me wat… Zoveel, dat ik er tóch lekker nog even over wil vertellen. Uit therapeutische overwegingen; hoe anders moet ik dit alles verwerken?
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Water naar de plee dragen (Quasi-live verslag van iets dat u niet wilt weten)
Morgen heb ik een coloscopie. Daar maak ik me niet druk om. Ik maak me wel druk om de voorfase: de darmreiniging. Pure ellende, dat water naar de plee dragen. Een stukje zielenstriptease. En TMI.
Spit is shit
Met behulp van de deurpost en de wasbak hijs ik me uiteindelijk toch overeind en schuifel naar de trap. Daar krijg ik vlijmscherpe steken en zwarte vlekken voor mijn ogen. Ik durf niet naar beneden en begin te grienen. Zachtjes. Want ook dat doet zeer. Spit is shit.
No Nut November – WTF?
“No Nut November”. Nooit van gehoord. Zal ook wel de overgang zijn: too nuts to notice. Een maand lang seksuele geheelonthouding, hoofdzakelijk voor de man. Eén maand lang niet klaarkomen. Geen seks. En dus óók niet masturberen. Eh, hoe dan, man?
De week van het couveusekind – Van pak suiker naar puber
Twee maanden te vroeg kwam hij ter wereld. Een spannende tijd volgde. Maar het werd een verhaal met een happy end! Deze week extra aandacht en liefde voor al die couveusekanjers en hun ouders.
“Dan maar Corona” (2G in Oostenrijk)
In mijn ogen heeft het huidige (Oostenrijkse) vaccinatie-dwangbeleid een averechts effect: mensen gooien nu helemáál de kont tegen de krib of laten zich zelfs opzettelijk besmetten om zo dan maar ‘genezene’ te worden. Alles beter dan die spuit. Coronaparty’s zijn de nieuwe mazelenparty’s.
Gewoon kut
Wat is het toch in deze tijd, dat álles duurzaam goud omrand moet zijn? Waarom kan het leven niet een keer gewoon ronduit kut zijn? Waarom mag je er niet eens schoon genoeg van hebben? En dat ook zo zeggen?
Samenlevingscontract met onze “gastheer”, de overheid
In feite zijn we bijna moeiteloos met alle maatregelen mee gemuteerd en hebben we nu een samenlevingscontract met de overheid, waarin alle voorwaarden om deel te mogen nemen aan het leven keurig staan vastgelegd…
Thuis kantoor plant
Ach ja, natuurlijk, ze was aan het multitasken. Een praatje maken en ondertussen je conditie opbouwen, dat valt prima te combineren. Stiekem vraag ik me af of ze tijdens een vrijpartij tegelijkertijd ook nog even het bed verschoont. “Klusjes tussen neus en wippen door,” mompel ik zachtjes.
Op mijn 81e…
’s Avonds zat ik uitgeput op de bank. Ik las een column over het eeuwige met elkaar vergelijken en over hoe je je gewoon goed genoeg zou moeten voelen, maar dat eigenlijk nooit doet. Verzinkende in al mijn body negativity, dacht ik: Ja! Spijker op z’n kop.
Mijn maat was vol – Hoe gaat het nu, 3,5 jaar na mijn maagverkleining?
Drie en een half jaar geleden onderging ik een gastric bypassoperatie en deel sindsdien mijn ervaringen. Tijd voor weer een halfjaarlijkse update!
Vleermuizenissen
Ik bel met het vleermuizenmeldpunt van het AGES, het Oostenrijkse RIVM. Toch nog maar even navragen. “Oei! Dat is een duidelijk een categorie 3 contact! Dan kan ik niet anders dan u adviseren om naar het ziekenhuis te gaan en onmiddellijk een hondsdolheidsinenting te halen,” zegt de dienstdoende arts. Wel ja, nog een vaccinatie erbij, who cares.
Wetenschaap
Tandarts Radix haalde het gereedschap uit mijn mond. ‘Dat ziet er perfect uit.’ ‘Maar u… hier en hier en daar, zijn dat geen gaatjes dan?’ Hij lachte minachtend. ‘Kind toch, gaatjes? Daar geloof ik allang niet meer in. Wie dat wel nog doet, is echt niet wakker.’
Mijn borstkankerverhaal (3) – Ik ben niet de enige die ’t voelt… (knobbeltje)
Al vrij snel komt de bevestiging: zij voelt het knobbeltje ook. Ze vraagt nog even hoe lang geleden ik dit ontdekt heb en meldt dan meteen erachteraan dat ze mij een doorverwijzing zal geven voor het maken van een mammogram en echo.